warme chocolademelk Archieven

Fictief interview met warme chocolademelk

Sinterklaas is voorbij. De schappen liggen nu vol met kerstkransjes in plaats van chocoladekruidnootjes. Ik ben gebroken. Ik ben helemaal kapot. Heeft het leven nog wel zin? Ik betwijfel het.

Terwijl ik gisteren in een hoekje van mijn kamer zat te huilen, kwam er een doosje van Nestlé aangelopen. Het was warme chocolademelk (die nog niet echt warm was, want hij zat nog in zakjes, maar goed). Hij legde een arm om mijn schouder.
‘Hé Laura, wat is er, meisje?’
Het duurde even, voordat ik in staat was om antwoord te geven.
‘D-de chocoladekruidnootjes waren op bij de Kruidvat en n-nu heeft alles geen zin meer en-‘
Ik begon hard te snikken. WCM haalde een zakdoekje tevoorschijn.
‘Ja lieverd, dat is erg vervelend. Ik weet hoeveel je van hen houdt. En zij van jou. Maar weet je, het is december. In maart zijn ze alweer terug.’
Ik stond op en keek WCM boos aan.
‘AL? WAT NOU AL? Weet je niet hoe lang het duurt, voordat het maart is? En ik heb niet eens een voorraadje aangelegd…’
Ik stortte weer in elkaar, het werd zwart voor mijn ogen. Toen ik weer bij kwam, stond WCM daar nog steeds. Hij keek me stralend aan.
‘Ik weet al hoe ik jou weer blij moet maken.’
De hoop gloeide op in mijn borst.
‘Ja? Vertel.’
Hij liet een stilte vallen, voor het dramatische effect.
‘Wat jij nodig hebt, lieve Laura, is…’
Er klonk trommelgeroffel op de achtergrond.
‘MIJ!’
Ik moest lachen. WCM? Haha nee joh, niets kon de plaats van chocoladekruidnootjes innemen. Maar toen bedacht ik me waar WCM voor stond: warme CHOCOLADEmelk.
‘Je bent geniaal!’ antwoordde ik. ‘Kom, ik ga je meteen maken.’
Ik haalde een zakje uit hem, kookte water en stopte de inhoud van het zakje daarin. Met een brede glimlach op mijn gezicht begon ik te roeren met een lepeltje. Hmmm, die aroma.

En toen kwam het besef, als een klap in mijn gezicht: ik had geen slagroom in huis. Met een boog kwam WCM in de goot terecht en ik rende mijn kamer in, naar het hoekje toe. Het huilen is nog steeds niet opgehouden…

Vage verpakkingen: Hot Chocolate Mix van Nestlé en Prodent-tandpasta

Verpakkingen, handleidingen, teksten achterop shampooflessen: je leest ze, omdat je iets te doen moet hebben in de bus of omdat je niet snapt hoe het strijkijzer werkt, maar eigenlijk is het supersaai. Of toch niet? Het leek me leuk om een nieuwe rubriek te beginnen waarin ik verpakkingen (de serie heet ‘Vage verpakkingen’ vanwege de alliteratie, maar het geldt ook voor handleidingen en dergelijke, mocht je trouwens een betere naam weten, let me know!) laat zien waar iets raars mee aan de hand is, iets grappigs op staat of opmerkelijk is. Mocht jij iets gespot hebben, mail het dan naar laura@lauradenkt.nl!

Tandpasta van Prodent:

Mijn vriendje en ik waren laatste onze tanden aan het poetsen (wij zijn zo romantisch), toen me iets opviel. Hij had de rode tandpasta van Prodent en ik de blauwe. Maar wat zou eigenlijk het verschil zijn?

De één heet softmint en coolmint. Oké. Ik ging even kijken op de achterkant. De softmint geeft een frisse adem en de coolmint een extra frisse adem. Als je dan vervolgens de ingrediënten ziet, zijn alle ingrediënten hetzelfde. Het enige verschil is dat aroma bij coolmint eerder staat (en er dus meer hoeveelheden van in zit) dan bij softmint.
Ik gebruik de coolmint en die is niet dusdanig fris dat je het uit zou willen spugen (net als van die spicy kauwgompjes enzo), omdat je het niet meer aan kan. Dus waarom bestaat in hemelsnaam de softmint, waarom zou je twee verschillende tandpasta’s op de markt brengen die eigenlijk niet zo enorm veel van elkaar verschillen? Of hebben ze speciaal aan de mensen gedacht wiens lievelingskleur rood is?
(maar toch fijn om een extra frisse adem te hebben)

Hot Chocolate Mix van Nestlé

Het enige leuke aan de winter is warme chocolademelk met slagroom. Oké, officieel is het nog geen winter, maar toch heb ik het al gedronken. Thuis maak ik het met deze zakjes van Nestlé wat ontzettend moeilijk is en maar weinig mensen als vanzelf kunnen, maar gelukkig staat erop hoe het moet. Hoewel ik WCMMS (dat is de afkorting) erg lekker vind, gaat het me toch net iets te ver om het verwenmomenten te noemen, maar oké. Daar gaat het nu niet om (kom to the point, Laura!).
WCMMS is NIET gezond. Nee, echt niet. Ik zou willen dat het wel zo was, maar helaas. Dat weten ze ook wel bij Nestlé. En daar zijn ze heel gevoelig voor, want oh jee, straks klaagt iemand hen aan van: ja, maar ik dacht dat het heel gezond was en nu weeg ik 200 kilo, omdat ik elke dag tien kopen WCMMS dronk en dat is jullie schuld. Dat moeten ze natuurlijk niet hebben.
Maar om nou ‘DIT PRODUCT IS ECHT SUPERONGEZOND, VEEL CHOCOLADE EN SUIKER ENZO.’ op de verpakking te zetten, tja, dat is ook niet zo goed voor de verkoop.
Dus hielden ze het bij tips: ‘In vorm blijven is het in balans brengen van de calorieën die je binnen krijgt en die je verbrandt. Met een wandeling van 30 minuten bijvoorbeeld, verbrand je al snel tussen de 150 en 210 calorieën.’
Pff, denken ze bij Nestlé, hebben we dat even goed opgelost. Nou ja, niet dus. Want na zo’n koude winterwandeling heb ik júist weer zin in WCMMS.

Ze waren gewapend

De foto is gemaakt door Caithlin.

Delft was bedekt met een laagje wit. Twee meisjes met sneeuwvlokken in hun haren liepen naar het station. Ze waren gewapend. Met warme chocolademelk.

Die twee meisjes, dat waren Caithlin (ze heeft er gisteren ook over geschreven, check haar versie!) en ik. Vanwege het weer (ijskoud en sneeuwval) besloten we warme chocolademelk uit te delen op station Delft Centraal.
Dit had kunnen gebeuren:
1. Iedereen nam warme chocolademelk en bedankte ons.
‘Jullie zijn geweldig!’ zeiden ze in koor.
En ze begonnen spontaan voor ons te klappen.
Of:
2. Niemand wilde warme chocolademelk.
‘Rot toch op met die vieze troep.’ zeiden ze.
En ze draaiden zich om, terwijl ze met hun ogen draaiden.

Ik kan hierbij vertellen dat allebei de situaties niet zijn voorgekomen.

‘Wat is er dan wel gebeurd?’ Dat zal ik je vertellen, allerliefste, poepigste, schattigste lezer (‘Even kappen met dat kleffe gedoe, Laura.’ ‘Ik wil alleen maar laten zien hoeveel ik van je houd hoor.’ ‘Gewoon even niet, oké?’ ‘Oké.’).
Sommige mensen zeiden dat ze het niet lusten (HOE KAN DAT?). Anderen namen het aan en zeiden dat het lief was. Eén jongen zei: ‘Waarvoor?!’ Een andere jongen zei: ‘Gratis?’ En een aantal moest lachen.

Maar aangezien we twee thermoskannen leeg hebben gekregen (oké, ik geef toe, we hebben zelf ook een bekertje genomen), vind ik dat het toch goed geslaagd is!

Eigenlijk vind ik dat er in de winter altijd iemand warme chocolademelk moet uitdelen op het station. Dus mensen, verenigt u! Ik zal het in ieder geval dankbaar aannemen.