Samen met het vriendje was ik uitgenodigd voor het bruiloftsfeest van een ex-collega van hem. Laten we haar maar Truus noemen. Gewoon, omdat het kan. Het feest was in Amsterdam en dat is natuurlijk heel wat voor twee provinciaaltjes die nooit hun dorp uit komen (dit is niet waar, maar ik moet het verhaal wel een beetje leuk maken natuurlijk). Dus: hoe kon dit niet anders dan helemaal fantastisch gaan worden?
Bovendien: ik had een geweldige jurk.
Wij vrouwen houden van bruiloften en de daarbij behorende feesten. Nee, niet vanwege de taart of de romantiek: we hebben een excuus om ons mooi aan te kleden.
Toevallig had ik een paar maanden geleden (dat was op de baard van Nico-dag, zet het in je agenda voor volgend jaar) een heel mooi jurkje gekocht. Het vriendje en ik liepen een winkel binnen in Rotterdam met allemaal retro-achtige kleding. Meteen werd mijn blik getrokken naar een jurkje en voor ik het wist, vroeg ik aan de winkeleigenaar of hij deze ook in mijn maat had.
‘Ja, het is echt een enig jurkje!’ zei hij, een man die duidelijk op mannen viel én scheel was.
Nu heb ik niets tegen schele mensen, maar ik weet nooit in welk oog ik moet kijken. In ieder geval, hij had het jurkje (‘Hij heeft in de Vogue gestaan, echt enig!’) in mijn maat en een paar minuten later stond ik mezelf te bewonderen in de spiegel.
Zo ook in de spiegel van een hotelkamer in Amsterdam. Mijn haren waren nog nooit zo schoon geweest, het jurkje was kreukvrij en ik had mijn hakken aan, kortom: I was ready to rumble.
Diezelfde dag had ik nog geluncht met studievriendinnen in Leiden. Het gesprek begon met een hysterisch verhaal van Josefien: ‘Ik was gisteren bij een kampvuur en ik stonk helemaal naar de rook!’ Na haar uitgelachen te hebben – het was geen kampvuur, want er waren geen liedjes, geen boomstam én geen marshmallows – gingen we over op andere zaken.
Ik vergat haar verhaal. Totdat ik bij de locatie (een boot aan de kade) van het bruiloftsfeest kwam. Boven de houtblokken zag ik het vuur branden.
Mijn geliefde jurkje en minder geliefde jas stinken nu.
Bedankt he, Truus. Voorlopig geen bruiloftsfeesten meer voor mij.
Het stinkende jurkje.
(Disclaimer: dit is natuurlijk allemaal overdreven geschreven, een jurkje dat stinkt naar de rook is geen ramp ;) En het was een leuk feestje!)