Tag: vrienden

Waar is dat feestje?

Ik houd van mijn verjaardagen. Dan komen namelijk al mijn vrienden bij elkaar, wat normaal nooit gebeurt, omdat het niet een grote vriendengroep is. Die ken ik van mijn studie, die van de middelbare school etc. Maar als ze bij elkaar zijn, gaat het altijd goed. Dat komt, omdat het allemaal introverte alfanerds zijn (uitzonderingen daargelaten). Dat betekent wel dat ik een homogene vriendengroep heb, maar oké, je kan niet alles hebben in het leven.

Dit is wat er gebeurt op mijn feessies: iedereen rent meteen eerst naar de kat en gaat haar omstebeurt aaien (als ze niet onder het bed zit, want Dikkie is ook nogal introvert). Als ze daarmee klaar zijn, bekijken ze welke boeken ik in mijn kast heb staan. Uiteindelijk komen ze dan naar mij toe (ze geven geen drie zoenen, want menselijk contact is vies), geven een cadeautje (een boek) en pakken wat te eten. Na wat alcohol kijken ze schichtig om zich heen en spreken dan toch maar de eerste de beste persoon aan. Die persoon blijkt ook van filosofie/literatuur/mij te houden en alles komt helemaal goed.

Natuurlijk duurt dit feestje niet tot vijf uur ’s nachts. Dan liggen we al uren in bed, nagenietend van de rust en weer een mooi feestje. Op naar volgend jaar.

Mijn filosofievriendjes

Aan het begin van mijn premaster Wijsbegeerte aan de UU had ik een America’s Next Top Model-instelling: ‘I’m not here to make friends.’

Dat ging de tweede collegedag al mis toen ik Char Mander ontmoette. Sindsdien leerde ik bij elk vak superleuke mensen kennen en nu is het wel erg ver gevorderd: er is een premasterclubje ontstaan. We hebben een whatsappgroep die ‘filosofieslet’ heet en we spreken zelfs vrijwillig (!!!) buiten de colleges af. We praten dan uiteraard over docenten die niet terugmailen, wetenschapsfilosofie, Kant, maar ook over onze liefdeslevens of etensvoorkeuren.

Behalve filosofie hebben we nog twee dingen gemeen: we zijn enorm awesome en we zijn enorme gekkies. En ondanks mijn voormalige ATNM-instelling ben ik héél blij dat ik mijn filosofievriendjes heb ontmoet.

Het is een vreemde wereld

De plaats waar ze een dresscode hebben (stijlvol en verzorgd) waar niemand zich aan houdt (sportschoenen, spijkerbroek, vaal t-shirt), behalve wij (in pak of een net jurkje). De plaats waar verslavingen zo lang mogelijk in stand moeten worden gehouden. De plaats waar tijd niet bestaat en geld alles is.

Ik heb het natuurlijk over het casino.

Afgelopen vrijdag ging ik daarheen voor de verjaardag van een vriend. We hadden ons allemaal netjes aangekleed, er was zelfs een vlinderdasje hier en daar, maar toen we binnenkwamen, bleek de dresscode ‘sloeber’ te zijn. Met ons try-out-pakketje gingen we aan de slag bij de roulettetafel. Af en toe durfde één van ons een fiche van 2,50 erop te zetten. De man en vrouw naast ons legden er echter een schatkist vol fiches op, alsof het om knikkers ging in plaats van om geld. Wij juichten als we wat wonnen (we raakten onze winst net zo snel weer kwijt), maar bij hun was het plezier uit de ogen gedoofd.

Bij de speelautomaten werd het er niet beter op. De gemiddelde leeftijd was daar 98 en al die grijze hoofden keken als poppen voor zich uit.

Wij hadden echter de tijd van ons leven. De croupier (die om elk kwartier werd gewisseld) legde ons onnozele zielen uit wat blackjack was, pakte al ons geld af, maar hé, we kregen gratis bier vanwege de jarige vriend en als je met vrienden bent, is het altijd goed.

Na een paar uur was het geld op (nou ja, ons try-out-pakket). Vrolijk liepen we het casino uit, alsof we duizenden euro’s hadden gewonnen, de grijze poppen en levenloze verslaafden achter ons latend. Het casino, voor een leuk avondje uit.

Best friends forever

Ik heb best veel vrienden. Jullie hebben al kennis gemaakt met mp, maar hij is slechts één van velen. Vandaag zal ik jullie voorstellen aan twee andere vrienden, die onafscheidelijk zijn en met wie ik haast onafscheidelijk ben.

Het is een tweeling, de verschillen tussen hen zijn bijna niet te zien. Ze schitteren in het zonlicht. Ze glimlachen naar iedereen die ze zien. Het is dat ik ze niet in heb als ik slaap, maar anders zouden ze al mijn nachtmerries tegen houden, dat weet ik zeker.

Ze zijn er altijd voor me. Als ik me verveel, blij, boos, verdrietig ben of wat dan ook, dan zit ik aan ze. Sorry, dat klinkt misschien een beetje vies, maar zo bedoel ik het niet. Het is een tic. Ik heb niet alleen bij hen, maar bij al mijn oorbellen. Ik zit gewoon graag aan ze.
(‘Oké Laura, dit gaat te ver. Viespeuk.’
‘Sorry…’)

Veel van hun soortgenoten ben ik al kwijt geraakt. Maar met dromenvangeroorbel 1 en 2 wil ik voor altijd blijven.
Of nou ja, totdat ik andere favoriete oorbellen heb…

(Oh mijn god, dit is een fashion/beautyblog geworden! Binnenkort komt er een blogje over mijn make-upstash. Oh wacht, ik draag alleen maar mascara, als ik zin heb. Laat maar.)

Internetland


De toegang tot internetland.

Ik heb heel veel vrienden. Wel tweehonderd. Op Facebook. Nee, de meeste spreek ik nooit, maar dat maakt niet uit. Het zijn toch echt mijn vrienden (ook al vind ik sommigen niet zo heel aardig).

Daar blijft het echter niet bij. Nee zeg, wat denk je wel niet, dat ik zo weinig kennissen heb? Nee, op Twitter zijn er best veel mensen die me volgen. Best friends for life, dat zijn wij.

Internetland is verraderlijk. Het lijkt echt, maar dat is niet altijd. Als ik mijn vrienden in internetland meetel, wauw, dan ben ik populair (oké overdreven, maar je begrijpt wat ik bedoel). In het echte leven kom ik amper tot de vijftien (dat klinkt zieliger dan het is, maar ik wil wedden dat de meeste van jullie ook niet vijftien vrienden hebben en dat is niet erg, het gaat om de kwaliteit niet de kwantiteit).

Misschien ben jij wel superduperpopulair op internet. ‘Pietje? Ja, dat is die ene van Twitter/die blog/die bekende website.’ Maar als jij in de stad loopt, herkent niemand je.

Natuurlijk, internet heeft ook geweldige kanten. Als je antwoord wil op een vraag, dan kun je het googlen of op Twitter vragen. Massaal steunen we acties als die van Mauro of Kanjerguus.

Maar je kan jezelf er ook in verliezen. En dat is het gevaar. Internetland is, net zoals de echte wereld, niet altijd even onschuldig.

(Overigens vind ik het wel leuk als mensen me bijvoorbeeld op Twitter volgen en zijn heel veel mensen onder jullie die ik alleen van internet ken heel aardig, maar dat is mijn punt niet)

Vijf originele dingen om te doen met een vriend of vriendin

Alles hebben jullie al gedaan: films gekeken (alle films al gezien), naar de stad geweest (alle winkels in geweest), gewinkeld (alle winkels leeg gekocht) en ook alle andere dingen die jullie vaak doen komen je de neus uit. Gelukkig ben ik er om jullie om op ideeën te brengen. Hier dus vijf originele dingen om te doen met een vriend of vriendin.

1. Trein/bloemenactie.
Deze heb ik zelf helaas met weinig succes uitgevoerd.  Maar dat mag de pret niet drukken. Ik stel wel voor om naar een andere plek dan Amsterdam te gaan, waar hopelijk minder achterdochtige mensen zijn. Vooral fijn voor mensen met studentenov, maar tegenwoordig zijn er ook acties bij de Kruidvat waardoor je voordelig kunt treinen. Wat heb je nodig:
– Een treinkaartje/ov.
– Bloemen.
– Kaartjes.
– Lint.
– Stiften.
Als jullie allebei een studentenov hebben, gooi dan de dobbelsteen en die bepaalt waar jullie naar toe gaan (bijvoorbeeld welk spoor ofzo). Als je een treinkaartje moet kopen, kun je ook de dobbelsteen gooien (misschien twee of drie keer) en dat getal betaalt dan een letter uit het alfabet. Die moet je dan intoetsen en dan weer de dobbelsteen gooien om te kiezen welke het wordt.
Goed, dan zit je in de trein naar een willekeurige bestemming en wat moet je dan doen? Lieve/leuke/mooie teksten schrijven op de kaartjes. De kaartjes bevestig je aan de bloemen door middel van het lint. Als je op je bestemming uit bent gekomen, ga je naar het centrum toe en deel je de bloemen uit. Heb je ook meteen weer je goede daad gedaan voor die dag ;)

2. Bezoek een museum.
Ik weet het, er zijn een heleboel saaie musea, maar ook een heleboel leuke. Doe eens iets cultureels verantwoord. Zelf vind ik het museum voor de communicatie in Den Haag erg leuk (is meer op kinderen gericht, maar als je het innerlijke kind in jezelf nog niet hebt verloren, dan kun je je hier ook wel echt vermaken).

3. Doe iets creatiefs.
Samen een blog beginnen, oude Allstars pimpen, een toneelstukje schrijven (het liefst een bizar, raar, achterlijk toneelstuk waar alleen jullie de lol van inzien), een fotoboek maken of verzin zelf iets leuks.

4. Speel eens old school een (bord)spelletje.
Het is suf, burgelijk en hopeloos ouderwets: bordspellen. Maar als je er eenmaal aan begint, begin je het stiekem wel leuk te vinden. En je merkt dat je steeds fanatieker wordt. Vind je bordspellen echt zó 1900, dan is er natuurlijk altijd nog de Wii of de Xbox.

5.  Maak foto’s.
‘Maar Laura, deze tip is toch helemaal niet origineel?’ Nee, beste lezer, dat klopt, maar lees maar even door. Ik heb het niet over de gewoonlijke iklachheelnepenikdenkdatniemanddatdoorheeft- of duckface-foto’s die je normaal gesproken met je vrienden maakt (dit is een grapje, mensen, al zijn er mensen die dat wel doen en voor die mensen heb ik de boodschap: google duckface). Nee, hele gekke foto’s. Probeer alle smiley’s na te doen, doe die belachelijke trui met een eland erop van vroeger aan (wel je haar in twee staartjes doen), ga op de foto met vreemden etc.

Meer tips zijn vanzelfsprekend altijd welkom!