I’m fabulous.
Ik heb een periode gehad, zo tussen twee vriendjes in (want toen had ik tijd genoeg zo zonder een gozer die de hele tijd om aandacht vroeg), dat ik veel leuke, nieuwe, spannende dingen deed. Natuurlijk daarna ook wel, maar toch minder, want als je een relatie hebt, schijn je tijd voor elkaar vrij te moeten maken (ja echt en dan moet je romantisch gaan doen en zoenen enzo bah).
Laatst dacht ik na (‘Ja duh, Laura denkt.’) en besefte ik dat ik al een tijdje geen enge dingen meer heb gedaan. En als er iets is waardoor ik me awesome ga voelen, is het wel dingen doen die ik eng vind.
Zo vond ik het eng om nieuwe mensen te ontmoeten, dus ging ik mensen interviewen voor mijn blog. Doei angst. Doodsbang was ik om op een podium te staan, dus ging ik op toneel (en daar kwam opeens een nieuwe lover bij). Doei angst.
En nu ben ik niet meer voor zoveel bang. Ja, voor wespen. En kledingverkoopsters die aan je blijven plakken. Maar ik heb wel dingen die ik wil verbeteren. Oké, ik durf te meeten met nieuwe mensen, ik heb een monoloog gedaan op een podium voor zeventig mensen, maar: dat was als een personage. Een heel arrogant, bitcherig personage. En als ik voor een groep sta, dan voel ik me eerder een bang vogeltje.
Dus wat ga ik doen in februari? Ik ga een cursus stem- en presentatiecoaching volgen. En in april, nog duizend keer enger, een cursus kleinkunst basis.
Kom maar op!