Allereerst: gefeliciteerd! Wat ontzettend fijn dat je je wil verbinden aan een – in principe levenslang, maar in de realiteit zo’n twee jaar durend – huwelijk. Bereid je maar voor op jaren vol liefde, spetterende seks en leuke kinderen. Oh en vergeet de bruiloft zelf niet. Ja, het kost een godsvermogen, maar daar krijg je een onvergetelijke dag voor terug, waar maar een beetje planning en geld aan vooraf gaat.
Goed, allereerst moet je natuurlijk een ring hebben. Er zijn eigenlijk twee opties. Of je koopt een goedkoop dingetje bij de Lucardi (liefde gaat niet om geld toch?) of een enorme joekel van een diamant (zodat ze ziet dat je écht van haar houdt) die zo groot is dat ze haar hand niet meer omhoog kan houden.
Dan: waar ga je haar ten huwelijk vragen? Ook hier zijn twee opties, om het eenvoudig te houden. Je kunt haar ten huwelijk vragen, terwijl ze op de bank naar Grey’s Anatomy kijkt (‘Nu even niet, Gerrit-Jan.’), want daar zitten jullie immers elke dag op. Meer ‘jullie’ kan het niet worden. Of je neemt haar mee naar Parijs, boekt een shabby motelletje en vraagt op de Eiffeltoren of ze met je wil trouwen. Origineler kan niet.
Maar wat moet je in hemelsnaam tegen haar zeggen? No worries, tante Laura heeft overal een antwoord op. Er zijn, geloof het of niet, weer twee mogelijkheden. De eerste: ‘Nou eh, zullen we dan maar trouwen ofzo. Als het echt moet.’ En de tweede: ‘Ooooh knuffiewuffie, jij bent mijn alles. Wij zijn ntb, ik wil je nooit meer kwijt. Wat moet ik toch zonder jou? Jij bent het deken bij mijn kussen. Je bent de melk in mijn koffie. Jij bent de afval in mijn vuilniszak. Wil je met me trouwen, snoepiewoepie?’
Alle opties die ik heb gegeven, zorgen gegarandeerd voor succes. Maar niet vergeten om tante Laura uit te nodigen voor je bruiloft hè?