Huilen is iets raars als je erover nadenkt. Je bent verdrietig (je kunt natuurlijk ook huilen van blijdschap, maar daar wil ik in dit stukje aan voorbij gaan) en opeens komt er een zoute vloeistof vermengd met slijm uit je ooghoeken stromen. Waarom eigenlijk? Weet iemand hierop het antwoord?
Ik vind het moeilijk om mensen te zien huilen. Wat moet ik doen, troosten of juist niet? Dat verschilt natuurlijk per persoon. En zelf huilen, in het openbaar, is al helemaal vervelend. Soms sta je op het punt om te huilen en als iemand dan vraagt: ‘Gaat het?’ begint het al.
Soms lees ik dat mensen maanden geleden hebben gehuild. Misschien ligt het aan mijn geslacht (overhaaste generalisatie?) of aan mijn persoon, maar bij mij zitten er echt geen maanden tussen. Al is het maar, omdat ik soms moet huilen bij films of dergelijke (vooral tijdens een bepaalde periode in de maand natuurlijk).
Sommige mensen zie je nooit huilen, behalve bij een begrafenis of een crematie. Andere mensen huilen misschien wel elke week. Waarom? Waar heeft dat mee te maken? Ben je zwakker als je vaker huilt of juist sterker, omdat je je emoties durft te tonen?
Ik weet het niet. Ik heb meer vragen dan antwoorden.
Huil jij vaak? (een persoonlijke vraag, ik weet het, je hoeft hem niet te beantwoorden) En wat doe je als je iemand anders ziet huilen?
(Misleidende titel hè? ;))