Deze foto stond op de Facebookpagina van Dionne’s blog met als onderschrift: “Ik heb vandaag Laura (www.lauradenkt.nl) ontmoet en ze wilde per se op de foto met een paaltje en een agent die uit een auto stapte.”
Ik had afgelopen woensdag niets te doen, dus vroeg ik of iemand met mij een gekke actie wilde doen en die iemand werd Dionne.
Die dag werd er een belangrijke vraag beantwoord: zou Dionne een vies, oud mannetje zijn of niet? Voor het verhaal zou het spannender geweest als ze het wel was geweest, maar gelukkig was ze een gewoon (nou ja, gewoon) meisje van ergensindetwintig. Wel zonder rode jas aan, waar ze het tachtigduizend keer over gehad heeft dus waarom niet zou je denken, waardoor we helaas niet matchten (is dat een woord?).
Het plan was dit: ik zou drie gekke/rare/leuke/lieve acties bedenken en Dionne mocht kiezen. Ik had zo mijn voorkeur, maar die bracht ik uiteraard niet naar voren, ik was volstrekt onpartijdig, neutraal en objectief. Gelukkig koos Dionne toch het plan van mijn voorkeur, heel knap dat ze raadde dat ik die wilde ondanks mijn pokerface (p-p-p-pokerface).
Het plan was dit: doen alsof we toeristen waren (die heel slecht Engels konden).
Probleem 1: uit welk land zouden we dan komen?
Probleem 2: ons uiterlijk. Het zou het makkelijkst zijn als we ons konden voordoen als Japanners, maar eh ja, iets met blondachtig haar en blanke huid.
Oplossing: we besloten dat we uit een Scandinavisch land kwamen, Dionne gaf ons de Noorse namen van haar vrienden (iets met Reinhilt ofzo?), maar ik wilde Ronja heten (RONJA DE ROVERSDOCHTER). Wat Zweeds schijnt te zijn. Lekker boeiend. Maar het mocht niet van Dionne, want dat was te obvious.
‘Dan kan ik net zo goed Pippi heten.’ zei ze.
Meesterlijk idee.
Uiteindelijk werd ik Pippi vanwege mijn haar en zij Ronja. We oefenden ons Scandinavisch brabbeltaaltje.
‘Je klinkt Italiaans.’ zei Dionne.
Beledigd liep ik weg en pas na een halfuur huilen was ik gekalmeerd. We gingen naar de Gevangenpoort in Den Haag, als Nederlanders. We volgden ook de rondleiding (we zijn onder andere in de cellen geweest, waar een oud stelletje zonder schroom op de plee ging zitten..) en we gingen net van de ene cel naar de andere, toen mevrouw de rondleidster vroeg: ‘Zijn jullie Nederlands?’
‘Eh… Ja.’
‘Oh ja, want ik dacht dat jullie misschien Engels waren.’
Is onze toeristenactie toch nog gelukt.
(bovenstaande foto is een poging tot toeristenfoto, ik was alleen mijn roze camera en Hello Kitty-backpack vergeten mee te brengen)
