We kwamen het theater binnen en waren direct omringd door babyboomers. Dat was even schrikken. Waren we bij onverhoopt bij omroep MAX beland? Nee, we bevonden ons in Barendrecht (of all places) om naar the Kik te kijken.
The Kik, waar moet ik die van kennen? Nou, het is een Neerlandse bietband (dit heb ik even schaamteloos gejat van hun website) en ze zijn onder andere bekend van hun liedje ‘Simone’ en als voormalig huisband bij De Wereld Draait Door. Deze voorstelling, ‘Met de deur in huis’, gaat over hun inspiratiebronnen. Denk aan dat ene bandje uit Liverpool en Annie M.G. Schmidt.
Ik was al eerder naar een voorstelling (en daarvoor optredens) van ze geweest. De vorige keer was met Manon. We namen kaartjes over van mijn broer en kwamen zo in een loveseat in het Oude Luxor te zitten. Ik vind Manon aardig, maar zó aardig nou ook weer niet.
Toen waren die oude ietwat oudere mensen me niet zo opgevallen. Maar nu was ik met Charmander, die nog maar een kuiken is (21 jaar) vergeleken met mij (25 jaar), laat staan met de andere bezoekers (55+). Dat is vast een verademing voor de bandleden van the Kik (zelf 30/40+, geloof ik), want zouden ze wel genoeg groupies hebben? Of misschien vallen ze juist wel op cougars.
Enigszins perplex liepen we rond. Achter ons hoorden we iemand zeggen: ‘Er is ook nog een bar aan de andere kant, zei die vrouw met het korte haar net.’
Helemaal in verwarring keek ik om me heen.
Elke vrouw had hier kort haar.
Tijdens de voorstelling was ik de babyboomers allang vergeten. Pas bij het applaus kwam het besef weer. Meteen appte ik mijn ouders.
‘Jullie zouden dit heel leuk vinden.’
In december ga ik dus weer, dit keer met hen. Ik hoop maar dat ik mijn ouders niet kwijtraak tussen hun soortgenoten.