Tag: stijldansen

Let’s dance

https://www.instagram.com/p/BQxuKhFh9KG/?taken-by=lauradenktwel

Als klein Laura’tje (nóg kleiner?!) ging ik op dansles. Dat moest van mijn ouders, want dat vonden ze onderdeel van de opvoeding. Tegenwoordig vindt niemand dat meer deel van de opvoeding, stijldansen of met twee woorden antwoorden of gewoon aardig doen tegen mensen. Maar in die tijd vonden mijn ouders dat wel. Mijn broer werd mijn danspartner.

Een detail: mijn broer is zes jaar ouder. Dat is een groot verschil als je acht jaar bent. Vooral qua lengte.

De eerste les was nog zonder de jongens (mannen kon je het niet echt noemen). We dansten op Mambo No 5, wat daardoor altijd een speciaal plekje in mijn hart zal hebben, ook al ken ik de pasjes niet meer. Een dansles werd twee, werd duizend en uiteindelijk haalde ik het niveau goud (dat klinkt heel fancy, maar dat valt wel mee).

Maar toen had ik het er eigenlijk wel mee gehad. Ik bedoel, ik was tien, je hebt maar beperkt de tijd en ik wilde op toneel. Ik danste nog een keer af (inmiddels kon ik wel bij de schouder van mijn broer) en c’est ca.

Als student begon het echter te kriebelen. Ik schreef me in voor een cursus bij het universitair sportcentrum, maar mijn ex-vriend kon die dag niet (en kon/wilde sowieso niet dansen), dus vooruit dan maar. Bij die cursus waren er allemaal stelletjes en een paar vrouwen. Eigenlijk moest je rouleren, maar NO WAY dat de stelletjes met iemand anders zouden dansen. En met een meisje danst het toch anders. Ik hield het al vrij snel voor gezien.

En nu wil ik nog steeds dansen. Maar ik heb geen geld, tijd noch partner. Alle hulp is welkom, bijvoorbeeld iemand die me financieel bijstaat of iemand die mijn huis schoon wil maken en natuurlijk een leuke man die met me wil dansen. Bij voorbaat dank.

Ladies and gentlemen, this is mambo no. 5

Bron

De Cha Cha Cha. De tango. Of natuurlijk de Engelse wals. Ik heb ze allemaal gedanst.

Aan het nummer ‘Mambo No. 5′ heb ik goede herinneringen. Het was namelijk het allereerste liedje waarop ik danste. Nog steeds word ik er erg blij van (hoewel ik inmiddels wel de tekst begrijp)!

Eerlijk gezegd weet ik niet hoe oud ik was toen ik op stijldansen ging, maar het moet erg jong zijn geweest. Op mijn elfde heb ik goud gehaald en daarna ben ik er vanaf gegaan (helaas kreeg je niet echt goud, dat is nog steeds een grote teleurstelling).
Het kwam door mijn broer, die had er ook op gezeten. Hij werd mijn danspartner. Nu moeten jullie weten dat we zes jaar schelen. Tegenwoordig is het verschil in lengte nog overbrugbaar, maar toen kon ik amper met mijn hand bij zijn schouder leggen. De foto’s zijn dan ook hilarisch (en nee, ik ga ze niet laten zien!).

Ik vond stijldansen heel leuk. Elke zondagavond nieuwe dansen leren en eens in de zoveel tijd moesten we afdansen. Een mooi jurkje aan, leuke muziek en voor veel mensen dansen (eng!). Maar wel een diploma-achtigiets als beloning.

Waarom ben ik er vanaf gegaan? Ik weet het niet meer. Misschien teveel herhaling, toe aan wat nieuws (daarna ging ik op toneel). Helaas, omdat ik toen zo jong was, ken ik de pasjes nu niet meer.

Maar gelukkig voor mij heeft het vriendje ook op stijldansen gezeten. Misschien binnenkort maar eens oefenen ;)

Hebben jullie wel eens aan stijldansen gedaan of vind je het maar een suffe bedoening? (ook een tip trouwens: een workshop/cursus stijldansen aan iemand geven!)