Naar de sportschool op je 15e vs naar de sportschool op je 23e

15 jaar:
– In principe heb je geen goede reden om naar de sportschool te gaan, want je bent op je slankst.
– Je moet er wel leuk uitzien, want stel je toch eens voor dat de man van je dromen daar aan het sporten is (dat is hij dus niet, kom je later achter).
– Lusteloos doe je het ene stomme apparaat na de andere. Je houdt het alleen maar vol, omdat je samen met een vriendin gaat.
– Je bent minstens een half uur kwijt met wachten op het buikspierapparaat, omdat er twee vrouwen met een pittig kapsel aan het kletsen zijn over hun kinderen, terwijl ze geen klap uitvoeren.
– Eén keer in de week red je net en dan ben je al trots op jezelf.

23 jaar:
– Waar komen die kilo’s extra opeens vandaan?
– Je outfit is professioneler, want meer geld, maar eigenlijk kan het je geen f schelen hoe je eruit ziet. De man van je dromen heb je immers al (slijmerdeslijm).
– Je gaat vrijwillig met gewichten aan de slag (oké, van één kilo, want zo slap ben je dan nog wel) en je gaat zelfs naar de sportschool zonder je maatje tevens bekend als vriendje van de famous LD.
– Je gaat naar een 24/7 sportschool, waardoor het altijd lekker rustig is.
– Drie keer in de week. Zonder erge tegenzin. Je had dit nooit voor mogelijk gehouden.

Ik heb iets heel geks gedaan

Waar denk je aan bij Eerste Kerstdag? Gezelligheid, familie, eten, cadeautjes. Waar begon ik de mijne mee? Grijp je ergens aan vast, want dit wordt shocking.

Ik ging sporten.

‘Eh, Laura, weet je zeker dat we het over hetzelfde hebben?’ Ja. Ik ging, VRIJWILLIG, met mijn lover naar de sportschool. Nu vraag je je misschien als tweede af (nadat je bent bekomen van de schok) waarom de sportschool dan open was. Nou. Het is een 24/7 sportschool. Ja, ook ’s nachts, ook met feestdagen open. Er is alleen niet altijd personeel.

Je denkt vast dat wij de enige debielen waren daar. Maar nee, het leek eigenlijk gewoon op een normale ochtend. Oké, er waren alleen van die krachttrainende macho’s (en ik), maar toch.

Ik roeide, fietste en krachttrainde me suf (oké dat laatste maar een beetje) en ik vond het niet eens erg. Ja, ik vrees dat het hem toch gaat worden: www.fitgirllaura.nl Zie ik jullie daar?

(oké goed, de rest van de dag heb ik me volgepropt met chocolade en andere calorieën, maar hé, dat mag op een feestdag)

De sportschool, Stip en Streep

Ik heb op de sportschool gezeten (‘Nee, jij, echt waar?’ ‘Ja, echt waar, drie jaar lang zelfs. Ik weet ook niet hoe ik het uitgehouden heb.’). Samen met een vriendin, Mirjam, ging ik minimaal één keer in de week sporten. Behalve de gebruikelijke macho’s en enthousiaste, mollige mensen (in het begin althans) kom je wel eens gekke mensen tegen.

Bijvoorbeeld Stip en Streep, de twee meisjes die we elke week wel zagen in de sportschool. Ze waren nogal, tja, chubby en dat maakt natuurlijk niet uit,  het gaat namelijk om hun outfits. Ik snap dat je er in de sportschool niet op je best uit ziet. Het is maar goed dat bij ons niet allemaal spiegels hingen, want ik denk dat ik was flauwgevallen bij het aanzicht van mijn rode hoofd.
Stip en Streep deden wel een laffe poging om er goed uit te zien: ze stemden hun outfits op elkaar af. Ik denk dat ze na het sporten altijd gezellig samen gingen winkelen. Want steeds hadden ze hetzelfde shirtje aan, maar dan net even anders. Stip had het grijze shirtje met, jawel, stippen en Streep hetzelfde shirtje met strepen. En elke week weer een ander shirtje he!

Ik hoor het gesprek al in mijn hoofd:
‘Wanneer zullen we sporten?’
‘Donderdag kan ik wel.’
‘Oké, doen we dat groene t-shirt aan?’
‘Nee, die hebben we vorige week al gedragen! Anders doen we die blauwe. Ik doe de bolletjes wel.’
‘Nee, die wil ik aan doen, jij mocht die de vorige keer al dragen! Doe niet zo flauw en trek die met die vierkantjes aan.’
‘Oké dan.’

Als Mirjam en ik de outfits uitvoerig hadden besproken en de hele sportschoolroutine hadden gedaan, gingen we weer naar de kleedkamer. Elke keer schrok ik me weer een hoedje. Want, geniaal idee, de douches daar hadden geen haakjes om je kleding op te hangen. Dus moesten die vrouwen naar de kapstok (waar wij zaten) om zich weer aan te kleden. Kijk, ik heb niets tegen blote vrouwen, maar als ik dat wil zien, dan ga ik wel tv kijken om één uur ’s nachts.

Je snapt dat ik altijd thuis ging douchen.

En dan heb ik het nog niet gehad over zaken als het sporten zelf, je flesje water vergeten, het sporten zelf, fanatieke mensen of bijvoorbeeld het sporten zelf.

Inmiddels ben ik alweer een jaartje van de sportschool af. En ik kan je zeggen: nu ben ik pas écht gelukkig.