‘Jeetje Laura, waar slaat dát nou weer op? Kijk je geen series ofzo?’
Nou, beste lezer, dat doe ik wel. Een aantal zelfs. Dat gaat van het elitaire Downton Abbey tot het wat minder elitaire Grey’s Anatomy en tot de absoluut niet elitaire sitcom How I Met Your Mother. Elke keer als er een nieuwe aflevering is, kijk ik er met veel plezier naar uit, maar of ik er ook met veel plezier naar kijk? Nee, het is verschrikkelijk.
Je hebt namelijk seizoenen in series. En die moeten spannend aflopen, anders wil je niet meer na het volgende seizoen kijken, dat pas na tachtig jaar weer komt. Dus doen ze de verschrikkelijkste dingen in series. Schietpartijen, aanrijdingen, vliegtuigongelukken, noem het maar op, of het gebeurt (vooral in Grey’s Anatomy).
Meestal kijk ik met mijn moeder en ons commentaar bestaat meestal uit: ‘Jeetje!’ (mijn moeder) ‘Verdomme!’ (ik) en ‘Wat een kloteserie.’ (allebei). We raken namelijk emotioneel gehecht aan personages en dus moeten ze niet doodgaan of relaties verbreken of baby’s verliezen (vooral in Grey’s Anatomy). En vooral niet aan het einde van een seizoen.
Maar ja, ik ben een nieuwsgierig mens, dus elke keer trap ik er weer in. Gelukkig is How I Met Your Mother begonnen aan het laatste seizoen.
(of niet gelukkig natuurlijk, want wat moet ik anders doen met mijn leven?)