Tag: regen

I’m singin’ in the rain

httpv://www.youtube.com/watch?v=D1ZYhVpdXbQ

Kijk, het is al stom. Want je moet superdupervroeg op (oké, niet zo superdupervroeg als die mensen uit nog meer the middle of nowhere die vijftien kilometer moeten fietsen, maar toch, je bent een puber, dus je moet wat te klagen hebben). Je hebt vandaag een repetitie wiskunde. En bij gym moet je de piepjestest doen. Wat een *vul hier een scheldwoord in*dag. En alsof het niet erger kan worden, weet je niet wat je aan moet trekken (want je moeder heeft net dat ene shirtje nog niet gewassen, hoe durft ze!).

Maar het kan wel erger. Want het regent.

Uiteindelijk stap je op de fiets (oh neeeeee, ik kom te laat, ik kom echt te laat, mijn haar zat net goed, mijn zadel is nat, stomme regen, bah, bah, bah) en rijd je door de stromende regen naar school. De hele dag plakt je spijkerbroek aan je bovenbenen en met je haar is het ook niet meer goed gekomen.

Maar dan de terugweg. Laten we stellen dat bovenstaande niet gebeurd is, het was ’s ochtends juist een prachtige dag, maar nu je ein-de-lijk uit bent (je hebt de piepjestest overleefd, die repetitie ging eigenlijk wel goed) is het toch gaan regenen. Terwijl je fietst, het is maar tien minuten, word je drijf- en drijfnat. Je bent de hoek nog niet om of je ziet er al uit als een verzopen kat.

En dan kom je thuis. Je gooit je fiets in de schuur, doet de achterdeur open, rent naar boven en trekt die natte spijkerbroek uit. Dat gevoel als je daarna een droge spijkerbroek aantrekt over je droge bovenbenen en hoe lekker warm dat voelt… Zeg nou zelf, dat is toch hartstikke fijn?

Daarom wil ik, nu ik naar Oegstgeest ga verhuizen en weer op de fiets naar de universiteit zal gaan, dit afspreken met de regen: op de heenweg moet je je verstoppen. Maar als je zo graag wil vallen, doe dat dan maar op de terugweg. Ik beloof dat ik niet boos zal worden.

Samen met u onder een paraplu

httpv://www.youtube.com/watch?v=JcWvYGetwzA&feature=related

Leuk liedje :D Uit Ja Zuster, Nee Zuster. 

De paraplu. Ik zou willen dat ik kon zeggen dat hij mijn beste vriend was, maar nee. Er gaan nogal wat ongemakken gepaard met dit ding.

1. Hij is er niet altijd voor me.
Wanneer regent het? Als je je paraplu niet bij hebt. En als je wel met dat ding loopt te zeulen, schijnt het zonnetje als nooit tevoren. Vandaar dat hij ook niet mijn beste vriend is (eigenlijk verdient hij zelfs het label ‘kennis’ amper).

2. Alleen de wind weet wat de wind weet.
(Dat is een liedje, gezongen door Wende Snijders en Huub van der Lubbe, wel een mooi liedje trouwens) Wat weet de wind dan? Dat hij en de paraplu niet goed samen gaan. Zorg er maar voor dat je meerdere paraplu’s hebt, want de wind verwoest ze allemaal. Of je moet natuurlijk zo’n speciale stormparaplu komen, maar van de vijfentwintig euro die je daarvoor betaalt, kun je veel leukere dingen doen (boeken kopen, met zijn tweeën naar de bioscoop gaan etc.).

3. Eén plus één is niet altijd twee.
Oh shit, het begint te regenen! Gelukkig heeft je vriend(in)/ouder/date/willekeurigevoorbijganger wel een paraplu bij zich. Maar eh, je weet al hoe dat gaat, vooral als er sprake is van een lengteverschil: er is maar één iemand die er profijt van heeft. Alhoewel… mocht je een date hebben (toevallig heb jij je paraplu niet bij je, maar hij/zij wel), dan kun je altijd even haken (je arm door die van de ander steken) onder het mom van: ‘Anders loop ik alsnog in de regen.’ (Ja, dat was een gratis flirttip van Laura, wil je meer? Koop dan voor tien euro het e-book ‘Flirten met Laura’. Omdat ze er zelf zo goed in is. Ja, dat was sarcasme.).

Maar ondanks deze ongemakken is het toch maar verdomd handig dat er dingen als paraplu’s zijn!