Tag: reacties

Bloggen: voor jezelf of anderen?

Je hebt van die tags waarin gevraagd wordt waarom je blogt of mensen die er zelf over bloggen. Ze geven dan soms het politiek correcte antwoord dat ze púúr voor zichzelf bloggen.

Maar lieve schat, als je púúr voor jezelf blogt, waarom heb je je reactiemogelijkheid dan open staan? Waarom geef je je url aan andere mensen? Waarom schrijf je dan niet in je dagboek in plaats op internet, waar ie-de-reen het kan lezen?

Waarom willen we zo politiek correct zijn? Natuurlijk moet je in eerste instantie voor jezelf schrijven, anders houd je het niet vol. Maar reacties krijgen is toch leuk? En daar is toch ook niets ergs aan? Je gaat toch ook niet zeggen dat je geen complimenten nodig hebt? (of is dat appels met peren vergelijken?)

Mijn uitgangspunt is dat ik blog, omdat ik schrijven leuk vind, maar ook reacties krijgen is leuk. Niet alleen de complimenten, maar ook doordat het uitnodigt tot discussie en zelfs kritiek kan fijn zijn, want dat leidt alleen maar tot verbetering. Het lijkt me heel moeilijk om het bloggen vol te houden als je nooit een reactie krijgt, want het zorgt ook voor stimulatie.

Dus geef het maar toe, lief bloggertje. Je blogt niet alleen voor jezelf.

Wat voor reacties krijg ik op datingsites?

Goed, je hebt dus uiteraard mijn tips opgevolgd over wat je in je profiel moet zetten voor een datingsite. Dan is het een kwestie van wachten. Maar wees gerust, dat duurt niet lang, want je hebt mooi wel een superdupergoed profiel aangemaakt.

Marah vroeg zich af welke reacties je kan verwachten. Dat is een goede vraag en die zal ik voor haar (en jullie natuurlijk) beantwoorden:

1. Hoi, ik ben een man/vrouw en ik denk maar aan één ding.

Ik kwam op je profiel terug en wooooow, wat een sexy dame ben jij. Ik kan vooral die foto van jouw decolleté erg waarderen, het ziet er veelbelovend uit. Volgens mij ben jij wel een wilde dame. Ik weet wel een paar spannende dingen die ik met je wil doen…

2. Hoi, ik ben erg desperate.

Ik kwam op je profiel en je lijkt me een erg leuke vrouw/man. Ik stel voor dat we volgende week vrijdag om twee uur op Rotterdam Centraal afspreken voor de Bruna. Ik heb bruin haar en blauwe ogen en draag een rode roos bij me (die is voor jou). Zie je dan!

3. Hoi, ik kom niet al te snugger over en val daarom al meteen af.

Goeduhmorchuh,  kwam op juh proviel, muh naam is Diederik, ken nie soveel over muself vertelle, eiglijk. Vint juh fotoo wel leuk enso.

4. Hoi, ik ben dol op mezelf, dus jij zal ook wel van mij houden.

Hoi, ik ben Pietje/Marietje, een spontane, gezellige, leuke, ambitieuze, vrolijke, slimme man/vrouw. Ik ben 30 jaar oud en werk bij een willekeurig bedrijf. Mijn jeugd was goed, mijn ouders hebben me goed opgevoed, maar het was natuurlijk niet alleen maar makkelijk. Toen ik tien jaar was, overleed mijn wandelende tak namelijk en het heeft me jaren gekost om daarover heen te komen. Ben langs vijf psychologen gegaan, heb medicijnen geslikt enzo, maar uiteindelijk was ik toch sterk genoeg om hiermee om te kunnen gaan. Zoals je op mijn foto kunt zien, mag ik er best zijn. Ik ga elke week naar de sportschool en dat kan je wel zien, al zeg ik het zelf. Heb ik al verteld dat ik heel bescheiden ben? Ik ben goed in dansen, zingen, kan ook gitaar spelen, ben erg creatief. Ik ben een gezelschapsdier, mensen moeten altijd om me lachen en ze vinden dat ik goede verhalen vertel. Ik ben zorgzaam, lief, luister goed naar anderen en alles behalve egocentrisch. Ik snap het wel als je nu heel nieuwsgierig bent geworden, dus ga je gang, vuur je vragen maar op me af en wie weet krijg je een keer de kans om me te ontmoeten!

Oftewel: goede reacties! Zoals ik al eerder zei, kan dit niet anders dan succesvol zijn. Gefeliciteerd, je hebt je ware Jacob(a) gevonden!

Reageren op reacties

Stel, je begint een blog. Eerst zul je misschien wel helemaal geen reacties krijgen, maar na een tijdje stromen ze steeds vaker binnen. Reacties van je vrienden, je oma (als je een hippe oma hebt) en later ook van andere bloggers. En dan is de vraag: wat doe je daar dan mee?

Er zijn bloggers die op elke reactie reageren. Er zijn bloggers die op geen enkele reactie reageren. Ik zal eerst vertellen wat ik daarvan vind (en voel je niet persoonlijk aangevallen, je moet vooral doen wat je zelf wil).

Bloggers die op elke reactie reageren: ik vind het heel aardig dat mensen dat doen, maar op een gegeven moment houdt dat wel op. Ten eerste, omdat het teveel wordt. Niet arrogant bedoeld, maar als ik op elke reactie van jullie moet reageren, dan ben ik wel even bezig. En ten tweede hóef je ook niet op alles te reageren. Als iemand zegt ‘Daar ben ik het mee eens.’, dan heeft het toch geen zin voor mij om iets als ‘Oh mooi!’ te zeggen? Het voegt niets toe en die persoon heeft er ook niet zoveel aan.

Bloggers die op geen enkele reactie reageren: eigenlijk vind ik dit niet zo goed. Ik heb wel eens dat ik op een blog een vraag stel of een opmerking plaats waar ik graag antwoord op zou willen hebben en dat gewoon niet krijg (in het geval dat ik onthouden heb dat ik iets vroeg op een andere blog, want dat gebeurt ook niet altijd, maar ja, ik ben dan ook al 21). Het is eigenlijk, als je het heel zakelijk wil zien, een stukje klantvriendelijkheid. Het laat ook zien dat jij luistert naar je lezer en die waardeert. Goed, retorische vragen en soms niet-serieuze vragen hoef je niet te beantwoorden, maar voor de rest is het toch wel zo fijn.

En wat doe ik zelf? Ik reageer niet op alles, want dat is niet te doen. Maar vragen beantwoord ik wel (en mocht ik dat ooit niet gedaan hebben, dan mag je me slaan) en op andere reacties die ik boeiend of iets dergelijks vind, reageer ik ook.

Waarom ik dit blogje schrijf? Eerlijk gezegd uit ergernis. Er zijn blogs waar gewoon niet gereageerd wordt op reacties en dat vind ik vervelend! Dus lieve bloggers: reageer!

(Oh en voor mensen die zeggen: ja, maar ik doe het niet voor de bezoekers. Dan kun je net zo goed de mogelijkheid tot reageren sluiten!)

Ik houd van mijn lezers


Klik erop om het groter te laten zien. Ik heb het niet op leesgrootte gedaan, omdat ze dan groter waren dan mijn blogje zelf :P

Ik houd van mijn lezers. Ik weet zeker dat ik de leukste lezers van iedereen heb. Jullie zijn grappig, lief, slim (‘Wat een geslijm, Laura.’ ‘Nou, het is echt waar hoor!’) Dus hier is mijn ode aan jullie.

Wat ik leuk vind, is dat er eigenlijk twee kampen (maar geen kampen die tegenover elkaar staan en vervelend doen tegen elkaar) zijn:
1. Bloggers en mensen die ik niet ken.
2. Mensen die ik ken.
Overigens zijn er ook mensen die in beide categorieën vallen (een soort van gespleten identiteit!).

Goed allereerst de bloggers en mensen die ik niet ken. De bloggers reageren overduidelijk het meest. Sommigen héél vaak, anderen wat minder, maar dat maakt niet uit: elke reactie is leuk :) En dan heb je nog mensen die ik niet ken en ook soms reageren. Wie ze zijn? Geen idee! Hoe ze op mijn blog komen? Geen idee! Dus mocht jij zo’n iemand zijn, maak je kenbaar!

Dan de mensen die ik ken. Deze mensen reageren eigenlijk bijna nooit :P Maar dat is niet erg hoor, ik vergeef het jullie! Ik plaats mijn blogs namelijk ook op Facebook en veel mensen die ik ken, maar eigenlijk nooit meer spreek, lezen mijn blog ook. Hoe ik daarachter kom? Als ze mijn blogs liken :P

Dus, bekend of onbekend: heel erg bedankt dat jullie mijn blog lezen! Ik ben blij met elke lezer en elke reactie en jullie zijn echt heel lief allemaal :D

(Hierboven kunnen jullie trouwens een aantal leuke reacties zien! De eerste reactie hoort bij dit blogje en de tweede bij deze.)