Tag: ns

Een treinreis met Laura

20140124_170911
Lekker chillen op mijn billen.

Vrijdagmiddag, de trein van vijf uur. De hele trein op Amsterdam Centraal volgepropt met toeristen.
‘Are you going to qhoqrjioqjerioejr?’ vraagt er eentje.
‘I’m sorry?’
‘Sheep, sheep.’
‘I don’t understand.’
‘Sheep Airport.’
Zeg dat dan.
Ik wil zeggen: ‘Het gaat je geen ene drol aan waar ik naar toe ga.’, maar ik geef gewoon antwoord en leg uit dat Schiphol over twee haltes is. Bij station Lelylaan kijkt ze me aan.
‘No,’ zegt ze.
‘No,’ zeg ik. ‘Next stop.’

Bij Sheep Airport stroomt de trein nagenoeg leeg, maar ik heb een koffer bij me en blijf staan bij de deuren. Oké goed, ik zit tegen de deuren aan. Oké goed, ik zit op de stang van de deur. Oké goed, ik zit op de stang van de deur en met mijn benen op mijn koffer. Net een bed. Het is heerlijk. Mensen kijken me raar aan, maar zie je me boeien?

Tegenover me op de stangen zitten een jongen en meisje. Een stel? Broer en zus? Nee, geen familie. Hij probeert het gesprek steeds te beginnen (‘Ik houd niet van Den Haag.’), maar zij kapt het steeds af, met een nijdige blik ter afsluiting (‘Ik ben daar opgegroeid hoor.’). Hij werpt af en toe een verlangende blik op haar, maar die wordt niet beantwoord. Haar telefoon is interessanter.

Ik ben opgelucht als ik op Rotterdam Centraal aankom. Geen stang meer (hij zit toch niet zo lekker na een reis van een uur en tachtigduizend minuten), bijna thuis en het beste nog: weg van de spanning tussen de Hagenese en de Den Haag-hater. Weer een treinreis overleefd.

‘Ik heb een duur treinkaartje gekocht en nu ben ik niet eens gecontroleerd!’

Ik moet toegeven: vroeger heb ik het ook wel eens gezegd. Maar toen was ik een onwetend scholiertje dat alleen maar met zichzelf bezig was. Ik zat een sporadische keer in de trein en verzuchtte tegen mijn vriendinnen: ‘Jeetje, zijn we weer niet gecontroleerd. Had ik dat treinkaartje net zo goed niet kunnen kopen!’

Nu zeg ik het niet meer, maar ik hoor het wel vaak om me heen. Sommige mensen klinken zelfs echt verontwaardigd. Geldverspilling, vinden ze het. En de NS is al zo duur.

Maar lieve mensen, laten we nou even eerlijk zijn: die uitspraak slaat nergens op toch? We vinden het logisch om benzine voor de auto te betalen en om een buskaartje te kopen. Dat is net zo logisch als een treinkaartje. En zo erg is het nou ook weer niet om niet gecontroleerd te worden, dat zorgt weer voor minder awkward gesprekken in het leven (‘Oh, jij kijkt wel serieus op die foto.’ ‘Eh… ja.’).

Een zeldzaamheid

Weet je wat een heerlijk doch zeer zeldzaam fenomeen is? De stille stiltecoupé.

Ik reis regelmatig met de trein en het liefst ga ik boven zitten, omdat ik het idee heb daar meer ruimte te hebben (rare kronkel in mijn hoofd?). Dan kan het je zomaar overkomen dat je in de stiltecoupé terecht komt. Hier heb ik uiteraard geen problemen mee, want hoewel ik van afluisteren houd (nieuwsgierig he), is het ook wel fijn om gewoon een boek in opperste concentratie te kunnen lezen.

Laatst zat ik nog in de stiltecoupé, toen er twee meisjes gingen zitten: ‘Oh, we zitten wéér in de stiltecoupé!’
Gegiechel.
Ze hebben de hele reis gepraat.

Kijk, ik snap het wel. Ik bedoel, zo duidelijk is de NS niet. Het staat in doorzichtige letters op het raam en dat was het wel. Het lijkt mij (maar ach, wat voor een onnozele treinreiziger ben ik?) handiger als je GROTE, OPVALLENDE letters gebruikt. Ik bedoel, nu is het net zoals die mannetjes in de Sixtijnse kapel die steeds ‘Silencio, silence!’ zeggen (hoe bedoel je hypocriet?) en zeggen dat je geen foto’s mag maken, maar niet ingrijpen.

Ik heb de moed nog niet gevonden om te zeggen dat de mensen ‘POTJANDORIE* HUN MOND EENS MOETEN HOUDEN!’, maar eigenlijk boeit het me ook niet zo. Waarschijnlijk omdat ik me er ook wel eens schuldig aan maak. En eerlijk is eerlijk: hoe moeilijk is het om je mond te houden tegen je vriend/vriendin als de rest van de stiltecoupé ook aan het praten is?

Nee, ik heb een veel beter idee. We maken gewoon aparte coupés voor mensen met kinderen (als ik nog een keer een jankende baby hoor, ga ik zelf huilen), voor mensen die graag van harde muziek houden (zodat ze een wedstrijdje wiensmuziekstaathethardst kunnen doen) en mensen die graag willen dat de hele coupé hun gesprek kunnen horen. En een coupé voor de mensen die niet in deze hokjes passen.

Probleem opgelost. Graag gedaan, NS, geen dank.

*Vul hier naar gelieve een grover scheldwoord in.