De tradities en rituelen van Nicole en Laura: de droge oh

Ja, wederom een nieuwe aflevering van de tradities en rituelen van Nicole en Laura. Ik ken Nicole al vanaf de eerste in de middelbare school toen we nog awkward waren toen we nóg awkwarder (geen woord) waren dan nu. Ook deze traditie stamt uit de middelbare schooltijd, met name in de onderbouw, maar is helaas gesneuveld met het verstrijken van de tijd.

Het gebeurde namelijk op MSN, you hate it and you love it, wat niet meer bestaat. Ik bedoel, je had natuurlijk geen zin om je Duits huiswerk te maken, maar de meeste MSN-gesprekken waren supersaai, dus wat doe je dan? Je bedenkt de droge oh.

Eigenlijk was MSN net zoals Facebook: je had ook de mensen die je eigenlijk niet mocht toegevoegd aan je vriendenlijst. Ja hallo, je moest wel wat te roddelen hebben natuurlijk. Dus begon je uit pure verveeldheid toch maar een gesprek met die creepy gast om boem, vanuit het niets, de enorm gemene droge oh te gebruiken.

De droge oh is het toppunt van desinteresse. Het gaat zo:

Creepy gast 666 zegt: ‘Ik ben vandaag van mijn fiets gevallen en nu heb ik een schaafwond op mijn knie.’
Laura (W) zegt: ‘Oh.’

Of:

Lotje (L) Creepy gast zegt: ‘Creepy gast doet de laatste tijd een beetje raar. Ik was gisteren op MSN, maar toen zei hij geen hoi, terwijl hij wel online was… Ik bedoel, we hebben al twee weken hoor.’
Laura (W) zegt: ‘Oh.’

En natuurlijk moest je dan weer de gesprekken kopiëren om ze naar ‘Nicole bijna jarig (^)!!!!!!!!’ te sturen. Want gedeeld leedvermaak is dubbel zoveel plezier.

Gelukkig zijn we nu heel lief voor de rest van de wereld. Of nou ja, oké, we gebruiken de droge oh niet meer, dat is al heel wat toch? Je moet ook weer niet te veel verwachten.

De tradities en rituelen van Nicole en Laura: songteksten

traditieeee
Ja, dit komt uit de middeleeuwen, toen Hyves nog bestond.

traditieeeeeeee

Ik sluit altijd af met -xxx-.

traditieeeeeeeeeeeeeeeeee
En Nicole altijd met xxx *neuroten*.

Zoals jullie hier al konden lezen, zijn Nicole en ik een beetje gek (‘Goh.’) en dat uit zich in in verschillende vreemde tradities en rituelen. Met cadeautjes verzinnen we de meest onmogelijke hints, zodat de ander helemaal doordraait en waanzinnig wordt van nieuwsgierigheid. Ja, wij hebben zo’n soort vriendschap.

Op de middelbare school zagen we elkaar in elke les, tijdens elke pauze en soms na schooltijd. Dat was echter niet genoeg. We leken wat dat betreft op zo’n klef stelletje dat ‘Mis je!’ whatsappt als ze elkaar een halve minuut geleden nog hebben afgelebberd. Nee, we moesten en zouden elkaar ook nog eens mailen.

Die mails waren te verschrikkelijk voor woorden. Je dacht dat ik nu gemeen was? Ik ben een engel in vergelijking met mijn veertienjarige zelf. Nicole en ik bitchten op elk detail en zelfs daar de details van.

Maar goed, daar gaat het eigenlijk helemaal niet om, het gaat om de manier waarop we onze mails afsloten en wat er in het onderwerp stond.

Songteksten. Ja. De mail was niet compleet zonder een random zin uit één of ander emojankliedje. En stond het er niet in? … Dan was de ander sowieso boos.

Nu zijn we nog steeds bitches, maar bitchen we vooral op elkaar (‘Wedden dat je je eten gaat instagrammen?’ ‘No way.’ *zet foto van muffins op Instagram* ‘Zie je nou.’ ‘VERDOMME, NICOLE.’)
Alleen sturen we geen mails met songteksten meer.

Verdomme, Nicole.