Tag: muziek

Roll over Beethoven

https://www.youtube.com/watch?v=ai9GFa6jifY

In die meer dan vijf jaar op deze blog heb ik volgens mij nog nooit verteld hoeveel ik van muziek houd. Er schijnen dus mensen te zijn die echt niet van muziek houden, maar dat kan ik me niet voorstellen. Ik heb altijd muziek op staan, tenzij ik mijn goede vriend Netflix bezoek of echt heel erg geconcentreerd moet zijn (iets met het s-woord). Tijdens pubquizen kijk ik uit naar de muziekronde, want dat is waar ik punten maak.

Ik weet namelijk niet alleen iets van de top veertig af (eigenlijk niet zoveel als de meeste mensen van mijn leeftijd vermoed ik, ja heel erg #specialsnowflake van me), maar vooral ook van de jaren zestig en zeventig. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar muziek is iets wat mijn ouders me hebben overgebracht. Mijn moeder, die zeven jaar jonger is dan mijn Vati, de jaren zeventig en mijn vader de jaren zestig. Donna Summer (door mijn broertje en mij steevast Donna Flubber genoemd, net als in de Donald Duck) kreunde door de auto heen tijdens de vakantie. Daar werd ik niet zo blij van. Of wat dacht je van Tom Jones’ Sex Bomb? Ja, dat luisterde mijn moeder gewoon, terwijl haar kindjes op de achterbank zaten (en geen flauw benul hadden van de betekenis). Liever heb ik the Beatles van mijn vader en Frank Sinatra van mijn opa.

Zoals het een echte hipster betaamt, heb ik dan ook een platenspeler (die eerst van mijn broer en daarvoor van mijn vader was) met platen van bovengenoemde en daarnaast ook namen als Chopin en Debussy. Zoals elke bejaarde luister ik tussen kerst en oud en nieuw naar Top 2000 en ja, ik kijk ook elke aflevering van Top 2000 a gogo. Maar geen zorgen, ik zal niet zeggen dat er geen goede muziek meer wordt gemaakt (Paul McCartney maakt nog steeds muziek).

Dus. Wie heeft er nog muziektips?

Ze komen niet, ze komen wel

httpv://www.youtube.com/watch?v=cPlNrP9B2Zs

Mijn moeder heeft vliegangst, dus gingen we altijd met de auto op vakantie. Dat was niet altijd een pretje. We hebben een keer de reis naar Italië (achttien uur) in één keer gedaan. We hebben met zijn vieren op de achterbank gezeten richting Frankrijk. We zijn tachtigduizend keer bijna doodgegaan, omdat we links moesten rijden in Engeland.

Ondanks de pijn in mijn ledematen van het lange zitten, de stompen die ik kreeg van mijn broer(tje) en de eindeloze files heb ik ook goede herinneringen aan de autoreizen. Dat zit hem vooral in de muziek.

Meestal mocht iedereen één CD maken met liedjes die we vervolgens eindeloos moesten horen, totdat je oren er pijn van deden. Maar vaak zat er ook nog een verloren CD van mijn moeder verstopt in de auto. De ene keer was het Donna Summer, die wij Domme Flubber noemden, want wat een verschrikkelijke muziek was dat zeg. Behoorlijk gênant ook, aangezien ze zingt alsof ze in een porno-musical zit. Eén liedje was echter wel leuk: ‘State of Independence’. Nog voordat wij wisten wat mama appelsap was, hadden we het al ontdekt. Het koor zong niet Engels, nee gewoon Nederlands en wel: ‘Ze komen niet, ze komen wel.’

Ook de liedjes van Ramses Shaffy kennen we woord voor woord. Enthousiast zongen we mee met de Shaffy Cantate (goed, de tekst daarvan is ook niet zo moeilijk) en natuurlijk ‘Sammy’. Of het goed klonk, durf ik echter niet te zeggen…

Achteraf gezien waren die autoreizen zo slecht nog niet.

Kill all hipsters

Ik ben geen hipster. Ik maak nooit Instagramfoto’s van mijn groene smoothie, met mijn bebrilde hoofd ernaast, ook al heb ik helemaal geen bril nodig, en een mutsje op. Mijn vriendje heeft geen baard (thank god) en soms houd ik best wel van mainstream. Dus.

En toen ging ik naar een feestje met de naam ‘Kill all hipsters’. Dat klonk veelbelovend. Niks tegen hipsters (oké wel), maar het mag allemaal wel wat minder. Misschien dat ze vermoorden wat te ver gaat, maar ze zouden op zijn minst niet binnengelaten worden. Toch?

We waren te vroeg, maar we zagen ze al van verre: de mannen met pastelroze skinny’s, de leren rugzakjes en de warrige knotjes bij de vrouwen. Hipsteriger kon niet. Dit ging mis, dat zagen we toen al.

Maar het werd nog erger. Want ondanks al deze niet, maar toch wel heel erg mainstreamheid, gingen we naar binnen. Natuurlijk was ook de muziek behoorlijk hip(ster). Vampire Weekend, Local Natives en andere muziek werd gedraaid, muziek die de hipsters al kenden voordat het mainstream werd. Dat is niet erg. Wat wel erg was, was dat ik de muziek herkende. Nee, ik herkende het niet alleen, ik vond het leuk.

Ik had zowat alle liedjes die gedraaid werden in mijn youtube-afspeellijsten staan.

Het voelde als een stomp in mijn maag, het kwam keihard aan. Het besef: ik ben misschien wel een hipster. Maar toen begon ik na te denken. Natuurlijk ben ik geen hipster. Niemand zegt dat hij een hipster is, want dat is hipster.

Opgelucht danste ik verder op Breezeblocks van Alt-J. Ik was geen hipster.

Laura’s liederenanalyse: geef mij nu geen Guus Meeuwis

httpv://www.youtube.com/watch?v=s_xIy7aa6RM
‘Die blikken in je ogen’ blijft geniaal.

Dat Guus rare dingen zegt, wisten we al, maar laten we dat vooral nog een keer tonen. Ach, die Guus, die zingt zulke lieve liedjes. . Zoals dit liedje: ‘Geef mij nu je angst’. Zo schattig. Of niet?

EDIT

Het blijkt een liedje van André Hazes te zijn en dat maakt dit dus een cover. Maar besef wel, mensen, dat Guus Meeuwis dit liedje gekozen heeft om te coveren en er dus wél affectie mee heeft (en de boodschap onderschrijft). Dus lees de analyse maar op zo’n manier dan.

♫Je voelt je heel goed, zeg jij, je mond begint te trillen.
Ik weet dat ik jou kan helpen, maar je moet zelf willen.
Elkaar nu een dienst bewijzen, dat is alles wat ik vraag.♫
Oké, eerst mag ik zelf bepalen of ik je hulp aanneem, maar daarna heb je het opeens over elkaar een dienst bewijzen en dat is wel iets wat je van me vraagt. Dus je geeft niet zomaar je hulp? Maar wat wil je er dan voor terug, Guus, geld?
♫Zet weg nu die angst,
ik wist het al,
dit is m’n dag vandaag.♫
Ja, lekker egocentrisch ben jij. Als het jouw dag al is, dan is het dus niet meer de mijne. Fijn dat het met jou wél goed gaat, Guus. Leuk voor je.

♫Geef mij nu je angst,
ik geef je er hoop voor terug.♫
Oh en wat ga je dan met mijn angst doen he?
♫Geef mij nu de nacht,
ik geef je een morgen terug.♫
Pardon? Je wilt met me naar bed? Was jij niet getrouwd?
♫Zolang ik je niet verlies,
vind ik heus wel m’n weg met jou.♫
Je hebt me nooit gehad, Guusje.

♫Kijk mij nu eens aan,
nee zeg maar niets, je mag best zwijgen.♫
Fijn dat dat mag. Zo sympathiek.
♫Het valt nu nog zwaar,
maar ik weet dat ik jou kan krijgen.♫
Je hebt gelijk, het idee dat jij mij krijgt, valt me zwaar. Je bent wel arrogant zeg, dat je denkt dat je een meisje zomaar kunt krijgen.
♫Dit hoeft nooit meer te gebeuren,
als je bij me blijft vannacht.♫
Echt, stop met die seksuele toespelingen.
♫Want dan zul je zien,
als jij straks wakker wordt, dat jij weer lacht.♫
Dat wordt eerder huilen geblazen.

♫Geef mij het gevoel,
dat ik er weer bij hoor voortaan.♫
Waarbij? Mijn liefdesleven?
♫Ik ga met je mee,
want ik laat je nu nooit meer gaan.♫
Shit nee, alsjeblieft, ik smeek je!
♫Geef mij nu je angst,
ik geef je er hoop voor terug.
Geef mij nu de nacht,
ik geef je de morgen terug.♫
Oké, dus je wilt dat ik je de nacht geef (we begrijpen allemaal wel wat je daarmee bedoelt…), zodat jij er ’s morgens weer vandoor kunt gaan? De romantiek.

Dus. Leuk liedje he? Zo’n lieve man, die Guus.

Laura’s liederenanalyse: K3, drie volwassen kleuters

httpv://www.youtube.com/watch?v=2xsGk3vmTYc

Ik was ikweetniethoeoud toen ik TMF keek en een clip zag van drie volwassen vrouwen die dit liedje aan het zingen waren op het strand (helaas kan ik de originele clip niet meer vinden op YouTube). Mijn eerste reactie: wtf.
Inmiddels ben ik 21 en dus superdupervolwassen en zijn we nog steeds niet af van deze volwassen vrouwen die zich kleden als kinderen van zes. Dat is een triest feit. De songtekst van dit liedje ook.

(Het erge is, ik heb wel eens een liedje van K3 geplaybackt in groep twee correctie, groep vijf, namelijk ‘Alle kleuren’ en ik geloof dat ik de blonde was. Maar niet doorvertellen, want hier schaam ik me nogal voor.)

♫Wie doet er mee
‘k Heb een reuze idee
Een muziek-regenboog
Die de wereld doet zingen♫
Oh mijn god, meid, wat een geniaal idee, het is nog slechter dan het idee van vampieren die glinsteren in het zonlicht.

♫Ik neem je mee
Naar de zon en de zee
Hand in hand, oog in oog♫
Oog in oog? Klinkt pijnlijk.
♫We gaan dansen en springen♫
 Ja of gewoon normaal doen.

♫Niets is ooit zo mooi geweest♫
Wat precies? De zon? De zee? Oog in oog?
♫Ayaya yé-é
Ayaya yo-o
Pardon?♫
♫Van wie hou jij ’t allermeest♫
Waarom wil je dat weten?
♫Overal waar de meisjes zijn is het feest!♫
Niet mijn definitie van feest.

♫Mamasé! Mamasá! Mama saka mumba
Mamasé! Mamasá! Mama saka mumba♫
Waar héb je het over?
♫Zing je mee allemaal♫
Nee.
♫In een keigekke taal♫
Keigek. Zeg dat wel.
♫Mamasé! Mamasá! Mama saka mumba♫
Ik wil geloof ik niet weten wat dat betekent.

♫Wie doet er mee♫
Ik in ieder geval niet.
♫Is zo oya lélé♫
Hóe noem je me?
♫Zou verliefd kunnen zijn
Op een keileuke zomer♫
Ik dacht dat jullie Vlaams waren, niet Brabants.

♫Vol fantasie
Vol muziek en magie
Wie heb ik aan de lijn♫
Nee, nu zijn jullie in de war, dat is een ander liedje van jullie.
♫Wie wordt mijn mooie dromer♫
Ik in ieder geval niet.

Zo en dan ga ik nu muziek luisteren van échte volwassenen (omdat ik zelf ook superdupervolwassen ben).

Laura’s liederenanalyse: Annabel, het wordt niets zonder jou

httpv://www.youtube.com/watch?v=a01h9ONxDs4

Leuk hoor, die Nederpop. Bijvoorbeeld dat liedje ‘Annabel’, je kent het wel. Maar heb je wel eens naar de tekst geluisterd? Weet je wat, misschien is het maar beter ook als je dat niet doet. Voor mij is het te laat, want ik heb het al gedaan. Zie hieronder.

♫Iemand zei: “Dit is Annabel
Ze moet nog naar ’t station
Neem jij de wagen dan haalt ze het wel.”♫
Ehm ja, dus een random persoon zei tegen je dat je een meisje naar het station moest brengen? Weet je wel dat je vreemden niet zomaar kunt vertrouwen? Heeft je moeder vroeger niet tegen je gezegd dat je niet zomaar snoepjes van vreemde mannen mag aannemen?
♫Ik zei: “Da’s goed.” en reed zo stom als ik kon♫
Waarom zou je zo stom rijden als je kunt?

♫We kwamen aan bij een leeg perron
En ik zei: “Het zit je niet mee.”
Heel in de verte ging de laatste wagon
En Annabel zei: “Oke, ik ga met je mee.”♫
Ik denk dat Annabels moeder dat ook niet heeft gezegd over meegaan met vreemde mannen.

♫En later lagen we samen, zoals dat heet
Een beetje moe maar voldaan
Er kwam al licht door de ramen, ze zei
“Ik heb geen tijd voor ontbijt, ik moet gaan.”♫
Zo, dat gaat snel. Die Annalellebel Annabel is duidelijk niet bang voor vreemde mannen.

♫Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel
Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel♫
Beste jongen, je hebt één keer met een meisje dat je niet eens kent geknuffeld en je kan al niet meer zonder haar? Dat is vast echte liefde.

♫Ik bracht haar weg ze kocht een kaartje Parijs
En ik zei: “Ja, nog een erbij.”
De lokettist gaf tweemaal enkele reis
En Annabel keek even opzij♫
Uiteindelijk heb je haar gevonden en weer naar het station gebracht. Natuurlijk besluit je dan om meteen met haar naar Parijs te gaan. Logisch. Wat nou werk of studie? Fuck alles! Annabel heeft er niets over te zeggen. Jij gaat gewoon mee.

♫Ik zei: “Ik heb je gevonden vandaag
Ik laat je nooit meer alleen
Al reis je door naar Barcelona of Praag
Al reis je door naar het eind van de wereld ik ga met je mee.”♫
Volgens mij heb je een zeer ernstige vorm van verlatingsangst. Ik houd mijn hart vast voor de uitkomst. Helaas zullen we het nooit te weten komen.

De liedjes van Lies


Omdat mijn moeder de liedjes dus niet onthoudt, slaat ze ze op in haar notities. Ja, mijn moeder is hipper dan ik met haar iPhone. Nee, harddisk is geen liedje. 

Ik heb de allerliefste moeder van de wereld. Echt waar. Jij denkt misschien dat jouw moeder de allerliefste is en het spijt me dat ik je uit die droom moet helpen. Mijn moeder is dat al.
Ondanks dat Lies, laten we haar zo maar noemen, heel lief is, heeft ze ook zo haar vervelende gewoontes. Ik zal er vandaag eentje uitlichten.

Stel, er is een liedje, laten we zeggen: ‘Rolling in the deep’ van Adele. Dat is een leuk liedje, zeg nou zelf (en dan bedoel ik niet leuk in de zin van ‘vrolijk’, maar je begrijpt me wel). Dat vond ik dus ook. Met de nadruk op vond.

Lies en ik zaten in de auto.
‘We could have had it all.’ brult Adele op de radio.
Mijn moeder stuiterde bijna de auto uit.
‘Oh oh Laura, welk liedje is dit?’
De auto maakte een gevaarlijke zwieber naar links en even ben ik bang de dood tegemoet te zien.
‘Ade-heeeele.’ zeg ik en ik rol met mijn ogen. ‘Dit is al de tiende keer dat je dat vraagt.’
Mijn moeder negeert me en zet de radio op de hoogste volume.

De volgende dag. Ik zit in mijn kamer nuttige dingen te doen zoals twitteren en 16 and pregnant kijken. Het gejank van de baby wordt echter overstemd door iets anders.
Het stemgeluid van Adele.
Mijn moeder heeft blijkbaar de cd van Adele gekocht. Daar heb ik geen problemen mee. Ik laat haar het liedje één keer draaien, op zijn hardst. Maar dan draait ze het nog een keer. En nog een keer. Ze houdt er potverdorie maar niet mee op.
‘ZACHTER!’ schreeuw ik er bovenuit.
Mijn moeder glimlacht alleen maar en zet hem nog een tikje harder.

Een week later komt de woede al opborrelen bij de begintonen van ‘Rolling in the deep’. Het is inmiddels de tachtigduizendste keer dat ik hem heb gehoord. Wat een rotnummer.

Bedankt, Lies, bedankt.

(maar ondanks dat is ze nog steeds de allerliefste moeder van de wereld)

Muziek: vijf covers (niet uitspraken als cuffurs svp)

httpv://www.youtube.com/watch?v=LBTdJHkAr5A

1. The Fray – Heartless.
Oorspronkelijk is dit nummer van Kanye West. Ik vind Kanye West echt verschrikkelijk, maar stiekem zijn sommige liedjes van hem wel leuk (waaronder deze). Wat ik wel jammer vind, is dat hij vaak gebruik maakt van zo’n microfoon die je stem vervormt. Gelukkig gebruikt de zanger van the Fray (leuke band, eerste concert waar ik ooit naar toe ben geweest! Dan tel ik het Fox Kids-concert op een kinderfeestje niet mee…) dat niet.

2. Antony and the Johnsons – Crazy in love.
De muziek van Beyonce vind ik leuk tijdens het uitgaan, maar daar houdt het wel bij op. En dan heb je Antony and the Johnsons. Totaal andere muziek. Ze maken heel iets anders van het liedje, je herkent het bijna niet terug. Mooi!

3. Wende Snijders – Ne me quitte pas.
Zij is zo goed he. Ze zingt zowel in het Nederlands, Engels als in het Frans. Ne me quitte pas is een geweldig mooi nummer. Niet alleen het origineel door Jacques Brel, maar ook deze cover van Wende Snijders.

4. Frank Sinatra – I won’t dance.
The Voice (nee, ik heb het nu niet over dat televisieprogramma) is misschien wel de meester van covers. Hij heeft ongelooflijk veel nummers gezongen, waaronder ook veel van anderen. Dit liedje komt oorspronkelijk uit de musical ‘Three sisters’, maar dat was een flop. Uiteindelijk kwam hij weer in een andere musical (‘Roberta’) terecht en zo werd het een hit (toen he, ik denk niet dat veel van jullie het nu nog kennen). Het is overigens ook een favoriet liedje van mij om mee te blèren. Helaas voor de rest van het huis, want ik kan niet zingen.

5. Paramore – Love’s not a competition (but I’m winning).
Het origineel is van de Kaiser Chiefs. Ik weet niet of jullie die nog kennen (treden ze nog op, maken ze nog cd’s?), maar het was één van de bands waar ik fan van was in de eerste. Dit liedje vind ik één van hun betere. Niet alleen het origineel, maar ook deze cover van Paramore.

Wat vind jij een goede cover?

Net als in de film, ik wil het


Mooi oranje is niet… nou ja, misschien toch wel.

In de VARAgids van deze week (overigens heb ik de VARAgids ook een keer een brief geschreven en nooit iets teruggekregen, maar dat is even off topicgezeur) stond een interview met Jools Holland. Nu weet ik van deze beste man niet zoveel af, maar dat is ook niet relevant. Het gaat om iets wat hij zei in het interview: ‘(…) en ook een cd met pianowerk van de Franse componist Messiaen, Vingt regards sur l’enfant-Jésus. Die draai ik tegenwoordig altijd als ik in de file sta: dan is het alsof ik word opgetild uit de banale realiteit van die file, en alsof alles wat ik zie betekenis krijg in het licht van die rare, abstracte muziek.’ (blz. 8, nummer 22).
Nu ken ik die cd niet en noch ken ik het gevoel alsof alles betekenis krijgt in het licht van die muziek, maar het deed me wel ergens anders aan denken. Een bepaald gevoel en jullie kennen het ook, geef het maar toe.

Het is meestal tijdens het reizen. Ik weet niet waarom. Je zit in de auto, op de fiets of je bent gewoon aan het wandelen. De radio staat aan of je hebt de oordopjes van je mp3(4? 5?)speler in. Er komt een nieuw liedje en boem: het is alsof een film bent.

Het echte leven wordt niet begeleid door muziek, maar in films wel. Jongen en meisje kussen: romantische muziek. Meisje huilt: dramatische muziek. Jongen lacht: vrolijke muziek.
Goed, jij bent daar dus aan het fietsen en je voelt je een beetje sip. Opeens komt er een zielig Coldplayliedje (niks tegen Coldplay, maar vroegah hadden ze wel veel zielige liedjes hoor) en alles lijkt te kloppen. Je wordt gevolgd door een camera, je perst er een paar traantjes uit als een ware acteur/actrice, want dat is het: je zit in een film.
Dan is het liedje voorbij en komt één of ander vrolijk gênant Disneyster-liedje op (‘Hey, I just met you and this is crazy, but here’s my number, so call me, maybe?’) en is het moment voorbij.

Ik denk dat ik teveel films kijk.

Herkenbaar of ben ik écht gek?

Nederland, oh Nederland

httpv://www.youtube.com/watch?v=tryI72ExYaI

Vandaag weer een paar mooie, Nederlandse liedjes. Gewoon, omdat het kan.

1. Boudewijn de Groot – De vondeling van Ameland.
Ik houd niet zo van Boudewijn de Groot. Hij is me te moody en ik weet niet of hij wel in staat is om te lachen. Maar dit vind ik wel een mooi en bijzonder liedje van hem. Als je naar de tekst luistert, dan merk je dat het droevig is, maar toch zit er ook iets moois aan. Goed, luisteren dus!

2. Toon Hermans – Als de liefde niet bestond.
Toon Hermans is een held. Lieve man met lieve liedjes. Zoals deze. Want wat zou de wereld zonder liefde zijn? (Als de liefde niet bestond/Zou de maan niet langer lichten/Geen dichter zou nog dichten/Als de liefde niet bestond etc.)

3. Spinvis – Bagagedrager.
Ja, Gers Pardoel is gewoon een na-aper met zijn ‘Bagagedrager’, want dit liedje bestond al langer. Zoals al vaker gezegd: je houdt van Spinvis of niet.

4. Acda en de Munnik – Kom nog even niet naar hier.
Mijn favoriete Nederlandse duo. Vooral goed in de rustige, ietwat melancholische liedjes zoals deze.

5. Peter de Koning – Het is altijd lente (in de ogen van de tandartsassistente).
Oké, het verdient niet een *vulhiereenawardvoorNederlandsemuziekin*, maar dat maakt niet uit. Want dit liedje maakt me vrolijk. En jullie gaan me vast heel irritant vinden, omdat het de rest van de dag in je hoofd zal zitten haha.

Weten jullie nog leuke, Nederlandse liedjes?