Tag: mtv

Een bekentenis (don’t judge me)

Ik zal jullie wat bekennen. Ik ben superduperintellectueel (dat is mijn bekentenis nog niet hoor), want ik lees boeken en ik ga filosofie studeren en ik heb het woord arbitrair wel eens serieus gebruikt. Maar ik heb ook een trashy kant (wie niet?)…

Als ik tv kijk. Ja, ik geef het gewoon toe. Ik kijk niet naar Pauw & Witteman (‘Dat is ook afgelopen, doos.’ ‘Ja, maar ik wilde even een intellectueel programma noemen en ik kon niets anders verzinnen.’ ‘Houd dan gewoon je mond dicht.’) of documentaires over de economische crisis. Ik durf het bijna niet te zeggen, bang dat de elite me uit zal lachen. Maar ik doe het toch.

Ik kijk graag naar TLC en MTV. Ja. Vooral trouwprogramma’s. Dan kan ik heerlijk wegdromen en eindeloos kritiek geven (‘GEEN MERMAID DRESS, DOOS!’) en hints geven aan mijn vriend (‘Zo’n jurk wil ik als we gaan trouwen.’ ‘Gaan we trouwen dan?’ ‘JA.’). Het is fantastisch.

En MTV dan. Je hebt nu elke dag tijdens het avondeten (ja, dat eten wij gewoon schaamteloos op de bank, als een oud, uitgezakt stel) Girl Code. Girl Code is geweldig. Een aantal vrouwelijke comedians vertelt over zaken als mannen, diëten, vrouwenproblemen en wat eigenlijk niet? Dat doen ze op een grappige, maar overdreven Amerikaanse manier. Love it.

Natuurlijk zit er een diepere laag achter deze meuk kijkende verslaving van me. Soms is het gewoon zwaar, weet je, om de hele tijd met moeilijke woorden te moeten praten. En te doen alsof je Derrida snapt. En uitleggen wat je met je studie kan. Mijn verstand moet even op nul, zodat ik als het ware kan refreshen.

Om daarna gewoon weer superduperintellectueel te zijn.

(‘Haha, laat me niet lachen.’ ‘Houd je mond joh, drol.’)

20 and not pregnant

httpv://www.youtube.com/watch?v=boUqU4YZjl0

Ik heb zomervakantie. Vakanties zijn er voor bedoeld om nuttige dingen te doen zoals socializen en vakantiebaantjes. Dat doe ik uiteraard ook. Verveling is echter tevens een vast onderdeel. En wat doe je als je je verveelt? Hele slechte programma’s kijken.

Terwijl ik ook een film van Godard had kunnen kijken, besloot ik me te richten op nog niet eens het ergste MTV-programma (maar er zijn dan ook zoveel kandidaten: the X Effect, Jersey Shore, Wanna Come In en ga zo maar door). Ja, ik geef het gewoon toe: ik heb naar 16 and pregnant gekeken.

Zo’n programma is erg fascinerend. Ik weet niet hoe jij was op je zestiende, maar ik was alles behalve volwassen (nu wel natuurlijk). Geloof me: dat zijn deze Amerikaanse tienermeisjes ook niet.

Ik zou graag willen voorkomen dat jullie je tijd verdoen met dit soort programma’s (kijk liever een film van Godard), daarom zal ik in het kort weergeven hoe het nu allemaal gaat bij 16 and pregnant.

Men neme een Amerikaans meisje van zestien en haar boyfriend (uiteraard de liefde van haar leven). Het meisje is natuurlijk een cheerleader, haalt goede cijfers en is het populairste meisje van de school. Haar boyfriend is een breedgeschouderde hork (maar hij is echt heel lief hoor!). Je weet hoe die dingen gaan. Als een meisje en een jongen elkaar heel leuk vinden, houden ze elkaar stevig vast en gaan ze knuffelen. En van knuffelen komen kindjes. Natuurlijk kun je ook knuffelen met bescherming, maar ach, waarom zou je? Zoals de meisjes het zelf zeiden: ‘Ja, maar hij vond het fijner zonder.’ of: ‘Nou, eerst hadden we ook zonder bescherming geknuffeld en toen was ik ook niet zwanger geworden, dus ja…’ Stuk voor stuk goede redenen natuurlijk. Heel raar dat ze dan tóch zwanger zijn geworden.

In Amerika is abortus not done en het enige wat er dan op zit, is die negen maanden uitzitten. Dat gaat zomaar niet.
‘Oh my goddddd.’ gillen de meisjes. ‘I’m so fat.’
Ze passen niet meer in hun galajurk. Ze kunnen hun voeten niet meer zien. Zelfs hun vriendjes wagen het erop te zeggen dat ze nu toch wel erg dik worden. Dikke drama.
Bovendien krijgt het tienermeisje ruzie met haar moeder, die wil dat ze het kind ter adoptie stelt. Nou, dus echt niet. Het tienermeisje kan er heus wel zelf voor zorgen. Hallo, ze is al zestien!

En dan de bevalling. Gillen, krijsen, huilen.
‘IK WIL EEN VERDOVING!’
Na tien helse uren is het kind met vaak een debiele naam (in de trend van Apple of Pilot Inspektor) geboren. Zielsgelukkig kijken zowel vader als moeder naar hun kindje. Moeder dacht eerst dat vader misschien niet in the picture zou zijn, maar nu weet ze het zeker. Het gaat helemaal goed komen.

Eén week later. Vader heeft zich nog niet vertoond. Het kindje BMW (de vader mocht de naam kiezen) wordt om de twee uur wakker en gilt dan het hele huis bij elkaar. Het blijkt ook dat de luier wel vaker dan één keer per dag ververst moet worden (belachelijk toch?). Het tienermeisje is nu al kapot.
‘Maaaaaaam.’ zegt ze tegen grootmoeder. ‘Ik ga vanavond uit, let jij op BMW?’
Er volgt een dikke ruzie, maar moeder gaat lekker toch. Ik bedoel, haar vrienden gaan ook en no way dat ze erbij hoort als ze niet gaat.

Twee maanden later. Vader is niet meer in the picture. Moeder gaat naar school, werkt en verzorgt baby BMW. Soms, als het kindje eindelijk slaapt en moeder in bed ligt, denkt ze: had ik maar veilig geknuffeld.

Moraal van dit verhaal? Ik ben heel erg blij dat ik 20 and not pregnant ben.

(Oh en knuffelen mag! Maar wel veilig, lieve jongens en meisjes! Of zoals ze in de reclames bij 16 and pregnant zeggen: teen pregnancy is 100% preventable.)

Roomraiders: Laura’s versie

Ik mag dan een kleine kamer hebben, maar er is zo ontzettend veel te zien en te beleven! Dat hebben jullie hier en hier al kunnen zien. Maar dat is heus niet alles hoor. Helaas zitten we met een verbouwing waardoor ik wéér mijn Jaguar en Rolls Royce niet kan laten zien. Volgende keer echt, I promise!

Dit zijn notitieboekjes die heb ik gekregen voor kerst. Ze komen uit Engeland. Ik heb besloten om ze vol te schrijven en weg te geven. Zo heb ik er al eentje voor moederdag gegeven, voor scriptiestress aan een vriendin en voor gewoon, omdat het kan.

Schattig trommeltje met lolly’s dat ik heb gekregen van mijn broer en zijn vriendin toen ze in Spanje op vakantie waren.

Eén van de drie Beatletassen die ik heb. Waarvan er twee kapot zijn. Klein detail.

Dit is niet voor niets een fashionblog, dus ik moet ook wel kleding laten zien. Van links naar rechts: wereldberoemd jurkje dat in de Vogue heeft gestaan (nee, ik verzin dit niet en het is ook een wonder dat ik het weet, want ik lees de Vogue helemaal niet!), nieuw jurkje, kerstgalajurkje van een paar jaar geleden. Ja, mijn kleding past bij de kleuren van mijn kamer. Matchen tot het maximum noemen we dat.



Dit masker komt uit Venetië. Ik zet het nooit op, want zo’n klein hoofd heb ik nou ook weer niet. Gekregen van mijn beste vriendin van vroegahhhh.



Dit, lieve mensen, zijn nou boeken. Ja, van die dingen van papier (!!! Weten jullie nog wat dat is?) die mensen vroeger lazen in plaats van een e-reader te gebruiken (wat een gekkerds). Later worden ze goud waard, want zeldzaam. Ik moet bekennen dat ik af en toe (elke dag) een boek lees. Ik weet het, gênant!

Dit was dan Roomraiders, Laura’s versie. Ik vrees dat de lijst MTV-programmatitels die met kamers te maken hebben bijna op zijn, maar wie weet komt er nog een vervolg (mét mijn garage vol dure auto’s natuurlijk).