Tag: mooi

De citatenoogst (4)

httpv://www.youtube.com/watch?v=62STakFAYBw

1. Jan Rot – Ik hou van jou!

Oké, de still van dit youtubefilmpje had wellicht charmanter gekund, maar het gaat om de inhoud. Dit is een hartstikke lief liedje over de zin ‘Ik hou van jou’ en wat zo ontzettend waar is, is dit zinnetje:

‘Ik hou van jou is een cliché tot iemand het tegen je zegt.’

Geef het maar toe, het is waar!

2. Cees Buddingh – Eight days a week

Wat ook ontzettend lief is, is onderstaand gedichtje (en mensen met een goede muzieksmaak snappen de intertekstuele verwijzing van de titel!). Het doet me denken aan elkaar net zolang uitzwaaien totdat de ander uit beeld is (en dan toch nog even doorzwaaien voor de zekerheid).

als mijn vrouw met de bus naar de stad gaat
hoop ik altijd dat ze halte ziekenhuis instapt:
dan kan ik haar net zo lang nakijken
als wanneer ze halte vogelplein neemt
en zie ik haar bovendien nog een keer
voorbijkomen in de bus

3. J.K. Rowling – Harvard speech

De schrijfster van de Harry Potterboeken (voor het geval jullie dat nog niet wisten, schaam jeeeee), J.K. Rowling, gaf een speech op Harvard. Deze boodschap vond ik erg sterk:

”It is impossible to live without failing at something, unless you live so cautiously that you might as well not have lived at all – in which case, you fail by default.’

Want het is ook zo. Je kunt niet leven zonder fouten te maken. En het is ook niet erg. Je leert ervan. Niet alles kan in één keer lukken.

4. Iljard Leonard Pfeiffer over de liefde.

In de nrc.next van 14 februari schrijft Iljard Leonard Pfeiffer dat hij vindt dat de liefde maar afgeschaft moet worden, want liefde is een ziekte. Het kost ons bakken met geld en levert alleen maar problemen op. Niet mee eens (oké, misschien een beetje), maar wel grappig. Is weer eens anders dan het ik heb geen valentijnsdag nodig om te laten zien dat ik van je houd-clichépraat.

”Het beruchte dagdromen , dat de overheid en de private sector miljarden per jaar kost, is in hoge mate aan de liefde gecorreleerd.

5. Annie M.G. Schmidt – Simpele zielen en nog wat.

Annie M.G. Schmidt is geweldig (duh). Ik kocht een boekje van haar (Simpele zielen en nog wat) met allemaal korte stukjes erin. Ze zijn in de jaren vijftig geschreven, maar eigenlijk tijdloos, want ik vond ze nog steeds erg grappig. Eén van die stukjes gaat over ouders en wat ze projecteren op hun kindertjes. De citaten die ik eruit heb gehaald, geven de strekking wel weer:

‘Kijk, ouders denken dat ze hun gezamenlijke nobele eigenschappen in hun kinderen uitgestort hebben, maar in werkelijkheid zit zo’n kind boordevol chromosomen van oud-tantes. […] In de nevel van het verleden doemen de schimmen op van mottige betovergrootvaders. Ze zijn allerminst dood; door een gat in het zwerk staan ze te loeren en te grijnzen, nu ze zien hoe hun verwerpelijke chromosomen alweer emplooi gevonden hebben in dit schuldeloze blote kind.
[…]
Nee, gelukkig krijgt iedere moeder gratis bij de baby een gebloemd gordijntje geleverd, dat ze zachtjes toe kan schuiven tussen hem en de toekomst.’

De citatenoogst (3)

Ik vond dat dit onderdeel (aangezien ik dit al voor de derde keer doe, vind ik het wel een onderdeel geworden) wel een naam moest komen en nou ja, die is er nu dus. Deel twee vind je hier. In ‘De citatenoogst’ plaats ik citaten uit boeken, films, muziek of die ‘gewoon’ door mensen zijn gezegd. En waarom? Omdat citaten zo mooi/inspirerend/grappig/interessant kunnen zijn.

1. Amélie.

Amélie is echt een geweldige film (kijken, kijken, kijken!) en zit ook vol met geweldige citaten. Waaronder deze dus. Een goede manier om iemand uit te schelden, vind ik!

‘You could never be a vegetable, because artichokes have hearts.’ 

2. Doe maar – Tijd genoeg.

Doe Maar vind ik sowieso een leuke band (‘Liefde is een vreemde ziekte.’, dat soort teksten), maar ze hebben ook liedjes die meer serieus zijn (maar alsnog niet superserieus). Uit het liedje ‘Tijd genoeg’ vond ik dit een mooi citaat:

‘Maar al zijn die dagen nog zo grauw
Ik weet het zeker als jij wou
Dan verfde jij de wolken blauw.’

Sowieso vind ik het concept van het liedje leuk, in de zin dat het ingaat tegen de algemene opinie. Mensen hebben altijd haast, druk, druk, druk. Je moet nog dit doen en dat doen, want zoveel tijd heb je niet. Maar dit liedje is daar een tegenhanger van en zegt dat je juist wel tijd genoeg hebt. Doe maar rustig aan. Het komt wel goed. En daar gaat het citaat ook over, het gaat om jouw perceptie over de dingen. De dagen zijn niet grauw als jíj de wolken blauw verft oftewel als jíj er niet negatief tegenover staat.

3. Martin Bril – Meisjes.
Dit is een columnbundel van Martin Bril die, u raadt het misschien al, over meisjes gaat. Onderstaand stukje komt uit de column die ‘Praktisch’ heet:

‘Er passeerde een jong gezin – vader, moeder, jongetje, meisje – dat één appel deelde, zo’n glimmende groene die vroeger verboden was omdat hij uit een dictatuur kwam. Nadat de moeder een hap had genomen, gaf ze de appel door aan haar dochter, die precies aan de andere kant van de appel haar beet plaatste en de vrucht toen snel doorgaf aan papa, die de twee beten verbond door een enorme hap te nemen.’

Ik vond het eigenlijk wel iets symbolisch hebben. Ze zijn allemaal met elkaar verbonden, de ouders en het kind, en dat door de metafoor (hoewel het wel echt gebeurd is) van het eten van een appel.

4. Toon Tellegen – Waarom schrijf ik. 

Toon Tellegen vind ik geweldig, maar dat weet je misschien wel. De mooiste regel uit dit gedicht vind ik deze:

‘Ik schrijf omdat ik wil schrijven
dat ik gelukkig ben.’

Maar eigenlijk is het hele gedicht gewoon geweldig. Aangezien ik het niet zomaar op mijn blog kan zetten, verwijs ik jullie door naar deze website, waar hij volledig op staat (even scrollen en dan staat hij rechts).

5. Haruki Murakami – 1q84, boek 1.

Geweldige boekenreeks. Ga het lezen en laat je niet tegenhouden door de dikte van het boek (hoewel die eigenlijk niet zo superduperdik is, het kan veeeeeeeeeeeel dikker). Staan ook mooie citaten in, waaronder deze:

“Dan’ is terra incognita, voor iedereen. Er bestaan geen kaarten van. Wat je om de volgende hoek te wachten staat, kom je alleen aan de weet door die hoek om te slaan’. 

Precies. Je weet niet wat er gaat gebeuren. Dus laat je ook niet tegenhouden, omdat je denkt dat je het wel weet. Doe het gewoon. Sla die hoek om!

You know you’ve read a good book when you turn the last page and feel a little as if you have lost a friend

Al eerder heb ik het over mooie citaten gehad en vanwege het enthousiasme zal ik daar weer verder mee gaan! Deze keer enkel citaten uit boeken.

1. James Joyce – Dubliners.
Dit is een verhalenbundel die zich afspeelt in Dublin (‘Goh, dat meen je niet.’). Het citaat komt uit het verhaal ‘Een ontmoeting’ en gaat zo:

 ‘Maar echte avonturen, overwoog ik, overkomen mensen die thuis blijven zitten niet: die moeten elders worden gezocht.’ 

En zo is het maar net. Dus ga erop uit, mensen!

2. Joris Luyendijk – Het zijn net mensen
Geweldig boek, echt een aanrader. Het zet je aan het nadenken over journalistiek bedrijven in een dictatuur, vooral onderstaand citaat:

‘Toen ik als correspondent naar Cairo kwam, zag ik de journalistieke methodes als een soort gereedschapsset die je overal ter wereld tevoorschijn kon halen. Maar dictaturen en democratieën bleken niet twee auto’s van verschillende merken te zijn. Als een democratie een auto is, dan is een dictatuur een koe of een paard. Wie dan aankomt met een schroevendraaier of een soldeerbout, staat machteloos.’

3. Arthur Japin – Een schitterend gebrek.
Ja ja, ook al eerder over gehad, heeeeeel mooi boek. Dit citaat viel me op:

‘(…) wij zijn ongelukkig omdat wij denken dat we lief moeten hebben. Om gered te worden moeten wij iets eenvoudigs doen dat ons desalniettemin het zwaarst van alles valt: wegschenken waarnaar wij juist het meest verlangen.’ 

En zo is het eigenlijk ook. Een goede om over na te denken.

4. Martin Bril – Grote kleine dingen (en andersom).  
Ik ben van plan om meer columnbundels te lezen (wie heeft tips?), omdat die leuk zijn natuurlijk, maar ook om ervan te leren. Deze van Martin Bril is erg goed! Onderstaand citaat uit de column ‘Een kwartier met God’ (ik heb het boek nog niet uit, maar ik vind het to nu toe één van zijn beste) zette me aan het denken:

‘Ik brandde een kaarsje voor iemand die ik kende, of kende ik hem niet meer nu hij dood was?’ 

Hmm ja, hoe zit dat eigenlijk? En als een vriend van je dood gaat, is het dan niet meer je vriend? (Ja, hij was het wel, maar is hij het nog steeds?)  Als je opa dood gaat, heb je dan nog wel een opa? Eigenlijk zeg ik altijd ‘Ik heb geen opa’s meer.’, maar dat ze dood zijn, wil toch nog niet zeggen dat ze daarom mijn opa’s niet meer zijn? Lastig.

5. Dick Swaab – Wij zijn ons brein.
Dit is mijn koffieboek. Ja, ik lees meerdere boeken tegelijk en naast een treinboek (momenteel heb ik die niet, omdat het ov niet meer gratis is en ik dus niet meer zo vaak met de trein ga) en een thuisboek heb ik ook een boek om te lezen tijdens de koffie. Dat is deze dus.

‘Enige onzekerheid over het beloofde leven na de dood lijkt toch bij velen te leven. Dawkins vroeg zich terecht af: ‘Als men serieus in het leven na de dood gelooft, waarom reageert dan niet iedereen als de abt van Ampleforth, die, toen kardinaal Basil Hume hem vertelde dat hij stervende was, zei: “Man, gefeliciteerd! Dat is fantastisch nieuws. Ik wou dat ik met je mee kon.”’ 

Ik moet eerlijk bekennen dat ik het soms lastig vind om door dit boek heen te komen, niet alles interesseert mij evenveel. Maar het hoofdstuk over religie wel. Ik geloof zelf niet en ik heb ook niets tegen mensen die wel geloven, maar ik moet bekennen dat hij hier een punt heeft.

Vandaag ga ik iets vertellen over mooie citaten

Soms lees je iets en dan denk je: zo mooooooooi. Eigenlijk te mooi om niet te delen. Dus dat is wat ik vandaag ga doen. Ik zal mijn favoriete citaten noemen en (heel belangrijk) waarom ik ze zo mooi of goed vind.

1. Baz Luhrmann – Everybody’s free to wear sunscreen.
‘Uh oké, mooi hoor?’ Nee, het gaat niet om die zin, maar dat is de titel van een liedje van Baz Luhrmann (lees hier de tekst). Wat de achtergrond er precies van is, is onduidelijk. Zo wordt er beweerd dat het de speech van Kurt Vonnegut was bij een diploma-uitreiking, maar dat blijkt niet waar te zijn. Het is een speech aan een klas uit 1999 en bestaat uit goede adviezen en gedachten, zoals: you are not as fat as you imagine, do one thing everyday that scares you en mijn favoriet: know that worrying is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing bubble gum.

2. Ingrid Jonker – Herfsoggend.
Ik kan jullie sowieso aanraden om de dichtbundel ‘Ik herhaal je’ van de Zuid-Afrikaanse Ingrid Jonker te lezen. Eén van de mooiste dichtsregels die ik tot nu toe heb gelezen komt uit uit het gedicht ‘Herfsoggend’.

Oggendstrale verwarm die kamer soos
goue eekhorinkies op soek na verborge geheime

(Ochtendstralen verwarmen de kamer als
gouden eekhoorntjes op zoek naar verborgen geheimen)

Daar hoef ik niets aan uit te leggen toch? Echt heel mooi.

3. Jacques Brel – Ne me quitte pas.
Eén van de bekendste liedjes van Jacques Brel. Erg mooi (ik houd sowieso van Franse liedjes, dus wie tips heeft, kom maar op!), maar het onderwerp is niet zo leuk (ne me quitte pas betekent verlaat me niet). Het taalgebruik is heel mooi, voor zover ik dat kan zien bij de Nederlandse vertaling. De mooiste regel vind ik dit:

Je t’inventerai
des mots insensés
que tu comprendras
(ik vind voor jou een onzintaal uit die jij zult begrijpen)

Het is lief (en zielig tegelijkertijd, als je denkt aan het ‘ne me quitte pas’). Liefde als iets van zijn tweeën en mots insensés versterken dat (mots betekent eigenlijk woorden, dus vandaar dat ik hier het meervoud gebruik, maar de vertaler heeft er taal van gemaakt).

4. Jonathan Safran Foer – Extremely Loud and Incredibly Close.
Een geweldig boek vind ik dat, bij herlezing nog beter. Er zitten ook veel grappige dingen in, zoals dit. Het is een gesprek tussen Oskar (een negenjarig jongetje) en zijn vader (de vader begint het gesprek):

‘Which would mean?’
‘Which would mean I moved a grain of sand?’
‘Which would mean you changed the Sahara.’
‘So?’
‘So? So the Sahara is a vast desert. And it has existed for millions of years. And you changed it!’
‘That’s true, I changed the Sahara!’
‘Which means?’
‘What? Tell me.’
‘Well, I’m not talking about painting the Mona Lisa or curing cancer. I’m just talking about moving that one grain of sand one millimeter.’
‘Yeah?’
‘If you hadn’t done it, human history would have been one way…’
‘Uh-huh?’
‘But you did it, so…?’
‘I changed the course of human history!’
‘That’s right.’
‘I changed the universe!’
‘You did.’
‘I’m God!’
‘You’re an atheist.’
‘I don’t exist!’

Het is mooi en grappig tegelijk. Waarom is het mooi? Omdat het laat zien dat je een verandering kunt maken, hoe klein ook. Een zandkorrel verplaatsen in de Sahara klinkt misschien niet heel spectaculair, maar denk er maar eens over na. Je zorgt constant voor verandering in de wereld.

5. Alice in Wonderland (de tekenfilm).
Alice in Wonderland is sowieso al geniaal he. Zowel het boek als de tekenfilm (de verfilming van Tim Burton vond ik niet zo). Als je hem nog niet gelezen heb, alsjeblieft, ga dat doen! Hieronder een stukje dat in de tekenfilm voorkomt, ik weet eigenlijk niet of dit ook in het boek is. Het is wanneer Alice door een deur in Wonderland probeert te komen.

Doorknob: ‘Sorry, you’re much too big. Simply impassible.’
Alice in Wonderland: ‘You mean impossible?’
Doorknob: ‘No, impassable. Nothing’s impossible!’

Dat je het maar even weet!

Vijf mooie boekencovers

Ik houd van boeken. Moge dat duidelijk zijn. Nogal logisch als je Literatuurwetenschap studeert, maar oké, ik zeg het nog maar een keertje. Niet alleen de inhoud is leuk, soms mag de buitenkant van zo’n boek er ook wel zijn! Zo’n buitenkant heet ook wel cover (niet net zo uitspreken als model Yfke Sturm die tijdens Holland’s Next Top Model steevast ‘cuffur’ zei). Nu heb ik wel een aantal boeken (zelfs meer dan een aantal) en vandaag laat ik vijf mooie boekencovers zien.

Virginia Woolf – A room of one’s own.
Waarom is dit in hemelsnaam mooi: allereerst de eenvoud, iets wat ik sowieso waardeer bij de voorkanten van boeken. Maar vooral iets wat jullie helaas niet op de foto kunnen zien: de letters zijn er echt ingedrukt. Dus als je er met je vinger overheen gaat, dan kun je het voelen. Hetzelfde geldt voor de tekening. Het zijn de details die het hem doen!

Bernlef – De pianoman.
Waarom is dit in hemelsnaam mooi: wederom de eenvoud. En de kleuren, ik houd van blauw! (en nee, het maakt niet uit dat mijn achterneefje dit ook had kunnen schilderen)


Stefan Bollmann – Vrouwen die schrijven leven gevaarlijk.
Waarom is dit in hemelsnaam mooi: oude foto’s zijn sowieso leuk. Bovendien is de houding en blik van deze vrouw ook geweldig, zo van: kom maar op als je durft!


A. A. Milne – Het huis in het Poeh-hoekje. 
Waarom is dit in hemelsnaam mooi: nou, hallo, dat hoef ik toch niet uit te leggen? Het is een speciale versie van het boek met hele mooie tekeningen.


Yoko Ogawa – De huishoudster en de professor.
Waarom is dit in hemelsnaam mooi: blaaaaaauw, bloeseeeeeeeem. Altijd goed, vooral in combinatie.

Naast de mooie covers zijn het ook gewoon mooie boeken om te lezen, twee vliegen in één klap dus. Ik zeg: kopen! (want je kunt nooit genoeg boeken hebben)