Tag: liefde

Can’t buy me love

Nee, geen kerstblogje vandaag, maar wel eentje met een gedacht die je aan kerst kunt koppelen!

‘Ik wil een iPad 2 en een BlackBerry. Later wil ik in een villa wonen met een zwembad en vooral heel veel geld hebben.’
Misschien komt het je wel bekend voor dat mensen dit zeggen of misschien zeg je het zelf wel eens. In een (westerse) wereld als die van nu kun je bijna niet anders dan zo zijn: materialistisch. Je status wordt ontleend aan spullen, hoe duurder en hoe meer, hoe beter. Heb je geen BlackBerry, dan ben je echt een loser (‘Maar dan kunnen we niet pingen!’). Je onderbroeken moeten van Björn Borg zijn, anders kun je ze net zo goed geen onderbroek aantrekken. En ga jij op vakantie naar Texel? Haha, laat me niet lachen!

En dat is jammer. Ja, het is leuk om zoveel spullen te hebben (‘Handig hoor, zo’n iPad, ik kan niet meer zonder!’), maar is het nou echt belangrijk? Kijk, de Beatles, die begrepen het al in de jaren zestig: ‘I don’t care too much for money, for money can’t buy me love’. En ze hebben, natuurlijk, gelijk. Heel leuk, al die spullen, maar de belangrijke dingen in het leven kun je er niet mee kopen: liefde, geluk, vriendschap.

Dus probeer je aandacht meer te richten op je geliefden in plaats van op die iPad. Leg je telefoon eens weg. Geef een zelfgemaakt cadeautje met een lieve boodschap in plaats van die dure tas. En (om maar even in de jaren zestig-sfeer te blijven): feel the love.

Ben jij materialistisch?

Maar één kusje?!

Bf = boyfriend. Ja, de foto is scheef en nee, mijn vriendje staat niet als ‘bf’ in mijn contactenlijst. Ik heb mezelf erin gezet als ‘bf’ en naar mezelf gemaild, allemaal voor deze foto haha.

Meisjes – sorry mensen die van hetzelfde geslacht als ik zijn – zijn soms best wel raar en vervelend. Ja, ik geef het gewoon toe. Vandaag zal ik hier een voorbeeld van geven. Het slaat nergens op, maar toch doen sommigen van ons het.

Er is een meisje van, laten we zeggen, veertien jaar (op die leeftijd mag dit gedrag overigens nog, maar vanaf achttien jaar wordt het zorgwekkend). Ze is helemaal hoteldebotel van een jongen. Hij is zó leuk, zó lief, zó knap etcetera. Ze zijn helemaal ntb (niet te breken) en ze whmnk (wil hem nooit meer kwijt). Ze hebben namelijk al één maand en dat is al hééééél erg lang.

Tot nu toe klinkt dit niet zo heel erg (alhoewel, die afkortingen…), maar pas op: het gaat nu pas beginnen. Verliefd als ze zijn smsen/msnen/pingen/chatten/whatsappen de jongen en het meisje elke dag. Van die ‘Hoe gaat het, goed met jou, met mij ook, mooi zo, ja’-gesprekken, u kent het wel. Als ze gaat slapen, stuurt de jongen altijd een welterusten-smsje. Hoe hij het smsje eindigt: met drie x-jes.

Maar dan komt die onvermijdelijke dag (want hij komt altijd). Het is half elf, het meisje moet naar bed (‘Ja DAHAG, ik ga echt niet nú al naar bed, mam, ik moet nog whatsappen met mijn vriendje!).
‘Ik ga naar bed, schatjuhh. Xxx’ smst ze.
De jongen, de liefde van haar leven (ze willen drie kinderen en nemen een hond die ze Simba noemen), smst haar terug.
‘Oké, welterusten. X’

Dit is, natuurlijk, een ramp. Misschien kennen jullie die Hi-reclame (of was het niet van Hi) nog wel: ‘Maar één kusje?!’
Wat de F is er aan de hand? Waarom stuurt hij maar één kusje? Houdt hij niet meer van haar? Oh nee, het meisje weet het zeker: hij gaat het uitmaken en dan blijft ze de rest van haar leven alleen, als oud vrouwtje met tachtig katten.

Ze stuurt een smsje terug.
‘Wat is er?’
De jongen denkt: wat is er nú weer aan de hand?
‘Niks, hoezo?’
Ze zucht. Hij snapt er ook helemaal niets van.

Hoe dit gaat aflopen, vertel ik niet. Dat mag je zelf verzinnen.

Maar de boodschap is wel duidelijk: (veertienjarige) meisjes zijn pietluttig wat dit betreft.

Gelukkig groei je er overheen.

Liefde is raar

Bron

‘Hoe het statistisch mogelijk was dat er mensen waren die op precies hetzelfde moment hun angsten en reserves lieten vallen en er zo achter kwamen dat ze verliefd op elkaar waren – ik kon er niet bij. De toevalswaarde daarvan moest, zo veronderstelde ik, ongeveer samenvallen met de kans dat een meteoriet op ons huis neerkwam: nooit helemaal uitgesloten, maar toch wel vrij onwaarschijnlijk. ‘Het Geweten – Jessica Durlacher.

Liefde is raar. Verliefdheid al helemaal.  Je hart begint al te kloppen bij het horen van zijn of haar naam en ’s nachts kan je bijna niet slapen. Wat maakt die ene persoon nou anders/mooier/beter/leuker/fijner dan alle andere tachtigduizend miljoen mensen op aarde? Dat principe is op zich al raar. Helemaal bizar is het als die persoon dan ook nog eens op jou verliefd wordt. Huh, what’s going on? Hij of zij kiest JOU! Uit duizenden meisjes of jongens. Terwijl er zoveel mooiere/slimmere/leukere/grappigere mensen zijn dan jij. Wauw. Hoe is het mogelijk?

Echt, het is eigenlijk heel raar dat het zo vaak gebeurt. Dat mensen elkáár leuk vinden en niet alleen maar dat de één de ander leuk vindt. En dan ook nog tegelijkertijd.
Natuurlijk valt het soms te betwijfelen. Sommige mensen beweren verliefd te zijn op een ander, maar zijn eigenlijk alleen maar verliefd op het idee dat iemand verliefd op hen is (snap je de zin nog?). Maar toch, het gebeurt echt.

En dan zijn er natuurlijk nog vele andere bizarre aspecten aan liefde of verliefdheid. Maar die laat ik nu voor wat ze zijn. Denk er gewoon maar eens over na hoe bizar dit eigenlijk is.

Heb jij wel eens zoiets meegemaakt?

(Eigenlijk klopt mijn verhaaltje niet helemaal bij de quote, want die gaat erover wanneer mensen het ook daadwerkelijk aan elkaar vertellen, maar ik vond het gewoon een mooie quote. Dus.)

De taal der liefde is niet altijd even mooi

De liefde. Wat is het (hij/zij) toch mooi. Helaas zijn de namen die worden gegeven aan degene met wie je samen bent heel wat minder mooi. Hieronder een selectie.

1. ‘Hoe gaat het met de verkering?’
Vooral mensen van mijn ouders’ generatie vinden het leuk om deze term te gebruiken. Maar het punt is: de laatste keer dat ik het woord ‘verkering’ op een serieuze manier gebruikte, was op de basisschool. Ik ben geen meisje van zes meer (zo jong zie ik er nou ook weer niet uit!).

2. ‘Ik kom met mijn partner.’
Een leraar van mij heeft deze zin eens uitgesproken, waardoor wij dachten dat hij homoseksueel was. Niet dus. Ik vind partner echt zo afstandelijk, zo zakelijk. Waar is de romantiek gebleven?

3. ‘Hij is echt mijn wederhelft/soulmate.’
Ik vind soulmate eigenlijk erger, maar wederhelft is toch ook al behoorlijk dat je denkt van ‘die heeft een relatieverslaving’ (zie de eerste aflevering van Café de Liefde van dit seizoen). Ik ben wel behoorlijk romantisch ingesteld, maar of er echt zoiets als een soulmate bestaat? Ik zou het in ieder geval maar niet hardop roepen dat hij/zij je soulmate is, je weet nooit wat er in de toekomst gebeurt…

4. ‘Dit is mijn lover.’
Eerlijk toegeven: ik gebruik het woord ‘lover’ wel eens. Maar meer op de niet-serieuze manier. Ik vind het klinken alsof je een spannende vakantieliefde in Spanje hebt. Een gepassioneerde, maar vluchtige liefde dus.

5. ‘Hubby en ik gaan boodschappen doen.’
Rillingen krijg ik hiervan. Engelse woorden gebruiken mag van mij (lief he?), maar dit gaat me te ver.

Zelf omschrijf ik mijn verkering/partner/wederhelft/soulmate/lover/hubby als het vriendje. Er zijn vast mensen die daar van walgen. Ieder zijn eigen smaak zal ik maar zeggen :)

Van welk woord op dit gebied gruwel jij?

Grenzeloos Verliefd

Grenzeloos Verliefd. Hét Net 5-programma. Ik kijk er graag naar. Het format is dit: hopeloos verliefde vrouw emigreert naar het land waar haar soulmate woont.

In de praktijk gaat dat zo: doodnormale Nederlandse vrouw wordt tijdens een backpacktocht/vakantie/stage/studie in het buitenland verliefd op de local daar. Dit is echter niet een land zoals België of Duitsland, maar één of ander Heel Ver Land. Ze heeft haar lover maximaal één of twee weken gezien, maar toch weet ze het dan al zeker: dit is de liefde van mijn leven en ik wil bij hem zijn.
Nu zou je denken: zij woont in een beschaafd en rijk land als Nederland, laat hem lekker naar haar toe komen! Maar nee, denkt zij, ze is wel in voor wat avontuur: ik ga lekker naar Ghana, Paaseiland of Mexico, kan mij het nou schelen!

Eerst vindt ze het geweldig. De liefde, het eten, de cultuur. Maar langzamerhand komen er scheurtjes. Ze kan geen baan vinden, spreekt de taal niet en de liefde van haar leven? Die is niet bepaald de prins op het witte paard.

Vaak komt het wel goed, maar soms ook niet.

Dus hierbij een boodschap voor mijn soulmate/grote liefde/prins op het witte paard (voor het geval het vriendje dat niet is, maar één of ander ‘exotisch’ geval): je komt maar lekker naar Nederland!

Kijk jij wel eens dit soort programma’s?

Houden van

‘Ik hou van je.’

Zeg jij deze zin vaak? Tegen wie zeg je het? En wat betekent het eigenlijk?

Houden van iemand gaat veel verder dan iemand aardig of lief vinden. Maar wanneer houd je van iemand, wat is de grens tussen houden van en iemand mogen? Zelf denk ik dat ‘houden van’ betekent dat je iemand door en door kent. De goede kanten, maar ook de slechte. En dit alles brengt een positief gevoel bij jou, die persoon zit in je hart. Ik denk dat als je van iemand houdt, je je leven voor die persoon zou geven.

Maar hoe ontwikkelt zich dat? En hoe komt het dat je sommige mensen door en door kent, maar dat je niet van hen houdt? (al heb ik dat zelf overigens niet, maar dat is wel mogelijk) En hoe moet je het beschrijven? Ik heb net een matige poging gedaan, want eigenlijk is het niet uit te leggen. Zijn er mensen die niet in staat zijn van anderen te houden?

En hoe weet je dat iemand van je houdt als die persoon dat niet tegen je zegt? Of als hij of zij het wel zegt, hoe weet je dan dat het waar is? Tegenwoordig lijkt de jeugd (dit klinkt alsof ik al heel oud ben haha) het al snel te zeggen tegen een vriendje of vriendinnetje (smsjes en msnnamen met: hvj, wjnmk, ntb!*).

Ik vind het een lastig onderwerp. Er zijn zoveel vragen, maar weinig antwoorden.

Zeg jij vaak ‘Ik hou van jou’?**

*Hou Van Je, Wil Je Nooit Meer Kwijt, Niet Te Breken.
** Voordat mensen over de spelling gaan zeuren: je kan het met of zonder d schrijven en ik heb gekozen om het zonder een d te schrijven.

(Oh en luister naar dit vrolijke liedje van Jan Rot, vooral aan het einde van de clip met zijn kinderen, dat is echt schattig en lief!)

Het tragische liefdesverhaal van mijn broertje

Zoals jullie allemaal niet gemerkt hebben (lang leve wifi), was ik twee weken op vakantie naar Engeland met mijn familie. We hebben daar verschillende plaatsen bezocht, waaronder Brighton, Bath en jawel: Windsor. Misschien zegt het je niets, maar in dit plaatsje staat toch iets indrukwekkends: Windsor Castle, waar Queen Elizabeth haar weekenden doorbrengt. Dit kasteel vormt de achtergrond van mijn verhaal.

Natuurlijk gingen we het kasteel binnen (na onze portemonnees helemaal leeggemaakt te hebben voor de entree), waar we onder andere een heel groot poppenhuis zagen en de slaapkamer van the king (welke weet ik eigenlijk niet meer, in ieder geval niet Elvis).
Het gebeurde toen we bij een collectie schilderingen en foto’s waren. Mijn geliefde broertje van zestien jaar en ik gingen op het bankje zitten, zonder te weten wat er in de volgende uren zou gebeuren. Opeens kwam er een meisje (van een jaar of vijf/zes) langs ons lopen, aan de hand van haar moeder. Mijn broertje, charmeur die hij is, glimlachte naar haar. Vrijwel direct verscheen er een lach op haar gezicht. Terwijl haar moeder aandachtig alle schilderijen bekeek, bleef het meisje naar mijn broertje kijken. Verlegen glimlachte ze, wanneer haar blik beantwoord werd. Daarna keek ze snel naar de grond.
We gingen de volgende zaal in en ook daar was zij aanwezig. Aangemoedigd door het glimlachen van mijn broertje zwaaide ze deze keer zelfs naar hem, met een blos op haar wangen. Na een paar keer heen en weer geflirt te hebben, wendde ze zelfs het woord aan hem: ‘Hi!’ zei ze.
Haar moeder trok haar mee.
Mijn broertje probeerde nog een keer contact met haar te leggen, maar ditmaal werd ze weggetrokken door haar broer.
In het kerkje bij het kasteel zag hij haar voor het laatst. Ze wilde nog wat tegen hem zeggen, maar wat, dat zullen we nooit weten. Vol afschuw zag mijn broertje hoe zijn geliefde werd weggetrokken door haar vader.
Hij zou haar nooit meer zien.

En ik vind het verschrikkelijk. De week erna heeft hij liggen huilen op zijn bed. Hij at en dronk niet meer. Hij kon alleen maar denken aan het meisje.
De liefde van zijn leven. Het is net Romeo en Julia: het heeft nooit zo mogen zijn.

(Even voor de goede orde, dit is gedeeltelijk verzonnen. In werkelijkheid kwam de liefde alleen maar van haar kant. Mijn broertje is nog vrijgezel, als je een date met hem wil, dan kun je me mailen :P).

Een Griekse mythe en een zwijmelend meisje

Ik heb oud-Grieks gehad op de middelbare school (wat natuurlijk véél leuker is dan Latijn, dat snap je wel) en er is één mythe die ik heel erg lief en eigenlijk ook wel tolerant vind.

Het gaat erover dat de mensen vroeger bolvormig waren. Ieder mens had vier handen en vier voeten, twee gezichten en jawel, twee geslachtsdelen (sommigen zeggen dat het verschillende geslachtsdelen zijn, maar zoals het mij verteld is, verschilt dat per bolvormig mens, dus het kunnen ook twee dezelfde geslachtsdelen zijn). Deze bolmensen werden machtig en daar waren de goden niet blij mee. Daarom sneden ze de bolmensen in tweeën. Sindsdien wil de mens maar één ding: terug naar zijn wederhelft en weer één bol vormen.

Ik vind het een mooi verhaal, omdat het (volgens mijn versie) ervan uit gaat dat alle geslachten bij elkaar kunnen horen. Dus man-vrouw, maar ook man-man en vrouw-vrouw. En ik ben stiekem een enorme zwijmelaar en romanticus, dus het idee van een wederhelft spreekt me ook wel aan.

Helaas gaat het er niet zo toe in het echte leven. Homoseksualiteit is vaak nog steeds een taboe. Ik vind het echt ontzettend jammer en ik zie het probleem ook niet van homoseksualiteit. Liefde is toch mooi, in wat voor vorm dan ook.
En de ware, de wederhelft. Ik geloof niet dat dé ware bestaat, maar het blijft een romantisch idee. Dus ik zwijmel nog even door…

Love Actually

httpv://www.youtube.com/watch?v=KdzH6a-XEGM

Een film waarin de leukste/knapste/beste Britse acteurs (Hugh Grant! Colin Firth!) in spelen? Een film die grappig en lief is? Een film die over Kerstmis gaat, maar niet Home Alone deel honderdtachtigdduizend is?
Ik heb het natuurlijk over Love Actually.

Als jij deze film nog niet hebt gezien, ga dan in een hoekje zitten en je heel hard schamen. Om vervolgens naar de dichtsbijzijnste winkel/videotheek te racen en deze film kijken. Het is film waarin allerlei verhaallijnen zitten, zoals: de man en vrouw die elkaar ontmoeten als ze stand-ins zijn voor een seksscène, de man die verliefd is op de vrouw van zijn beste vriend, de minister president die verliefd wordt op het koffiemeisje of het jongetje dat verliefd is op zijn klasgenootje en niet weet hoe hij het aan moet pakken.

Als je deze film gaat kijken, dan heb je dit nodig:
– Chocola (maar dat heb je eigenlijk altijd nodig).
– Drinken (het liefst heel ongezond, Cola ofzo).
– Zakdoekjes (vooral voor de laatste scene).
– Je vriendje of vriendinnen.

Leukste quote:

Karen: ‘So what’s this big news, then?’
Daisy: [excited] ‘We’ve been given our parts in the nativity play. And I’m the lobster.’
Karen: ‘The lobster?’
Daisy: ‘Yeah!’
Karen: ‘In the nativity play?’
Daisy: [beaming] ‘Yeah, first lobster.’
Karen: ‘There was more than one lobster present at the birth of Jesus?’
Daisy: ‘Duh.’

Wel kijken: Als je Colin Firth en/of Hugh Grant geweldig vindt en als je Bridget Jones ook leuk vond.
Niet kijken: Als je liefdesverdriet hebt of een oude chagrijn bent.