laura's brieven Archieven - Pagina 3 van 4

Laura’s brieven: Albert Heijn en Plint

De afgelopen weken heb ik enorm veel brieven (twintig om precies te zijn) geschreven naar verschillende bedrijven en instanties. Daar stonden vragen in en soms ook suggesties (niet allemaal even serieus). Waarom? Omdat brieven schrijven leuk is. Omdat het kan en omdat ik benieuwd ben wie er (überhaupt) terugschrijven en wat dan precies! (Nogmaals: let niet op mijn handschrift, daar gaat het niet om!)

Albert Heijn

Klik op het plaatje om het groter te maken.

Ach ja, de Albert Heijn, die kennen we allemaal wel. Dus daar was ik logischerwijs wel nieuwsgierig naar. Daarom heb ik een paar vragen bedacht (de laatste vind ik het leukst, als je het filmpje niet kent, klik hier.). Maar de allergrootste vraag is natuurlijk: wat hebben ze geantwoord?

Nou, dit dus. Ik snap het wel, groot bedrijf enzo en dat ze niet alles zomaar prijs kunnen geven. Maar het blijft jammer. Dus helaas pindakaas, de supermarkten doen het niet zo goed in deze serie!

Plint

Ik weet niet of jullie Plint kennen, maar het is een geweldige webshop (en hun producten zijn ook in sommige winkels te koop). Ze verkopen namelijk posters, kussenslopen, kaarten etc. met gedichten erop. Lief als ik ben, heb ik een aantal suggesties gedaan.

(Voor de taalnazi’s onder jullie: vind de fouten).

Op de site staat inderdaad hoe het werkt als je gedichten wil opsturen (http://www.plint.nl/meedoen/), maar niet alle eisen staan daarbij. En misschien kijk ik verkeerd, maar informatie over Plint zelf kan ik niet vinden. Dat er al een agenda was, wist ik niet, maar helaas wordt er niet op mijn voorstellen gereageerd.
Maar goed, het is alsnog een veeeeeeel betere reactie dan die van de Albert Heijn. Niet alleen hebben ze een handgeschreven kaart gestuurd, ook deden ze er nog wat boekjes over de producten van Plint bij. Leuk! :)

Laura’s brieven: Jumbo en Bavaria

Jumbo

Klik op het plaatje om het groter te maken.

Uiteraard kon ik het niet laten om mijn brief met ‘Hallo Jumbo!’ te beginnen. Vooral naar het antwoord op mijn laatste vraag was ik erg benieuwd. Het klinkt misschien een beetje kinderachtig, dat ‘Hallo Leiden!’ ‘Hallo Jumbo!’ wanneer er een nieuwe vestiging is geopend, maar slim is het wel, want je onthoudt het snel!

En wat krijg ik terug? Een flutantwoord. Misschien ben ik wel een bejaarde zonder computer, Jumbo. Of misschien staat het er wel niet op, Jumbo, hebben jullie daar wel eens aan gedacht? Ik bedoel, als je dan toch de moeite doet om een brief terug te sturen, kun je me net zo goed de antwoorden op mijn vragen geven.
Jammer, Jumbo!

Bavaria

Ik houd niet van bier (behalve van Guinness, dat is Iers bier, voor de mensen die geen verstand van bier hebben, hoewel ik ook niet echt verstand van bier heb). Dus ik heb geen idee of het bier van Bavaria lekker is, maar dat maakt niet uit. De grote vraag is: wat voor brief kreeg ik terug?

Jaaaa, dikke pluspunt voor Bavaria die dus wél antwoord geeft op gestelde vragen. Ik vind het heel erg grappig om te zien dat ze ‘politiek correct’ proberen te zijn over het hele bier leren drinken en over bierdrinkende vrouwen haha.

Laura’s brieven: Sandra en Zhen Zhen

Ik heb twaalf mensen, bloggers, mensen die ik ken, mensen die ik niet ken, een brief geschreven en zij schreven me terug. Hieronder twee daarvan :) (de laatsten!)

Sandra

Klik op het plaatje om het groter te maken.

Toen ik deze brief schreef, had Sandra al een tijdje niet geblogd. Maar gelukkig is ze nu weer begonnen! Ik ken haar niet in het echt, maar ze studeert ook in Leiden (rechten).

Leuke brief terug! Roebels ken ik niet, de rest wel. De toekomstdromen van Sandra klinken heel erg mooi, ik hoop dan ook dat ze uit zullen komen!
Dan mijn antwoorden. Allereerst Sandra, bedankt voor de logeeruitnodiging, dat is heel lief :) Ik ben van plan om volgend collegejaar in Leiden op kamers te gaan. Stappen doe ik eigenlijk alleen in Rotterdam. Mijn studievereniging heeft niet veel feestjes (en het is een beetje lastig, omdat ik niet in Leiden woon) en ik zit niet bij een studentenvereniging. Maar volgend collegejaar ben ik wel van plan om ook in Leiden te stappen ja :)

Zhen Zhen

Zhen Zhen is, zoals je al kunt lezen in de brief, mijn ex-bijleskindje. Toen ik in de zesde (vijfde?) zat, heb ik haar een jaar bijles gegeven in geschiedenis. Ik heb veel bijleskindjes gehad (ja, ik vind het leuk om bijleskindje te zeggen, ook al zijn ze net zo oud haha), maar ze blijft toch echt de leukste!
Zoals je misschien wel kunt raden, is Zhen Zhen geen Nederlandse naam: het is Chinees!

Dit zat op de brief :)

Een kleurige brief is het geworden, erg leuk! En ik weet niet wat jullie vinden, maar dit is denk ik wel de grappigste brief haha. Dus dankjewel, Zhen Zhen!

Dit waren alweer de laatste brieven van de serie. Ik ben nu bezig met het schrijven van de brieven aan bedrijven (bijna klaar en dan maar wachten op de antwoorden). Dus ik ga eerst daar weer een serie van doen (de laatste) en daarna nog een serie zoals deze. Het zal nog een tijdje duren, maar als je je wil opgeven, dan kun je het alvast in een reactie zetten of mailen (laura@lauradenkt.nl). Mocht er nou enorm veel animo zijn (je weet maar nooit), dan wil ik het zo doen: een maximum van twintig mensen, waarvan tien bloggers en tien mensen die ik al dan niet ken (dus je kan ook je oma opgeven ofzo haha), zodat er een beetje een balans is. Oh en mannen: schroom niet! Er deden nogal weinig mannen mee aan deze serie, dus zorg voor de balans!
(En als je het nog niet zeker weet: ik zal dit ook nog erbij zetten bij het laatste blogje van de bedrijven-brieven, dus je kan er nog heeeeeeel lang over nadenken haha.)

Laura’s brieven: Ariane en Renze

Aangezien het veel tijd kost om de brieven aan bedrijven te schrijven en het nog meer tijd kost om te wachten op antwoord heb ik in de tussentijd een nieuw project.
Ik heb twaalf mensen, bloggers, mensen die ik ken, mensen die ik niet ken, een brief geschreven en zij schreven me terug. Hieronder twee daarvan :)

Ariane

Klik op het plaatje om het groter te maken.

Ariane is een achttienjarig meisje (ze is in de tussentijd jarig geweest) met een blog. Ook aan haar heb ik een kaartje gestuurd in plaats van een brief wegens de plotselinge verdwijning van mijn briefpapier (de kaboutertjes?). Waar ik vooral benieuwd naar was, was het verhaal achter de naam ‘kiss from a mango’. Ik leefde namelijk in de veronderstelling dat mango’s helemaal niet kunnen zoenen, maar is het dan toch mogelijk? Let’s find out.

Ik vind het wel grappig dat Ariane nooit mango’s heeft gegeten :P En inderdaad, het is een originele naam! Ook leuk dat ze gratis schoenen heeft gekregen. Wanneer komt er een prinsesje met de naam Laura? ;) (Ik bedoel, dan zijn er zoveel Laura’s in de wereld, maar is er niet één een prinses. Frappant.)

Renze

Renze volg ik al een tijdje. Je had het misschien al kunnen ontdekken uit mijn brief, maar inderdaad: hij heeft een blog. Wat ik opvallend vond aan Renze’s blog is dat het geen anonieme blog is (zijn url is immers zijn naam), maar dat er géén foto van hemzelf op stond.

Goed dat je een blog bent begonnen, Renze! Overigens is er niks mis mee om je eigen naam als url te gebruiken, dus waarom die niet gewoon houden? En eindelijk staat er een foto van Renze op zijn blog, jeej! Ik vind het altijd leuk om het gezicht achter een blog te zien :)
En wat betreft de stickers: leuk :) (volgens mij is Renze de enige die stickers gebruikt heeft)

Laura’s brieven: Shirley en Wijnand

Shirley

Klik op het plaatje om het groter te maken.

Shirley is een blogger en zoals ik in de brief al zeg, weet ik niet meer hoe ik op haar blog ben gekomen. Ze heeft als blognaam glamourporfavour genomen, vandaar dat ik vraag of ze glamoureus is. Ik heb één vraag zwart gemaakt, omdat Shirley niet wil dat het antwoord daarop aan iedereen bekend wordt. Ik snap dat jullie daar heel nieuwsgierig van worden, maar sorry, ik ga toch niet vertellen waar het over ging!

En ik heb een brief terug gekregen met heel leuk briefpapier! Ik moest erg lachen om het zo glamoureus zijn als een steunkous haha. En of ik van tijgerprint houd: ik draag het zelf niet en bij anderen ligt het eraan hoe het gecombineerd wordt (als je niet op past, kan het ordinair staan).

Wijnand

Zoals in de brief al zeg, heb ik Wijand geïnterviewd. Hij werkt namelijk als machinist en dat vond ik erg interessant voor de serie Laura beroept zich. Ik ken Wijnand, omdat hij mij volgde op Twitter toen ik een blogje over Nico Dijkshoorn schreef. Grappig hoe dat soort dingen gaan! Wijnand is erg actief op Twitter, vandaar dat ik er naar vraag.

Heel leuk om een brief van Wijnand te krijgen! Al vijftien jaar geen handgeschreven briefje, jeetje. Dat zal bij meer mensen wel het geval zijn, daar moet verandering in komen, mensen!
Ik vind het leuk dat Twitter zoiets kan doen, dat het ervoor zorgt dat je met mensen in contact komt die je anders nooit zou kennen. Oh en Wijnand, ik waardeer het zeer dat je je kostbare pauze hebt gebruikt voor het schrijven van een brief, dankjewel!

Laura’s brieven: Sander en Nicole

Sander

Klik op het plaatje om het groter te maken (deze doet het om de één of andere reden niet, maar de anderen wel).

Sander kennen jullie wel, toch? Zo niet, kijk dan op zijn blog! Daar staan namelijk hele mooie, bijzondere foto’s op en nog veel meer (en hij zoekt overigens nog mensen voor een fotoproject). Een tijdje geleden is hij voor zijn studie naar Zuid-Korea gegaan en ook daar heeft hij interessante blogjes over geschreven.

Helaas is Sanders eerste brief (mét mooi briefpapier) nooit aangekomen bij mij :( Maar gelukkig is Sander de vervelendste niet en heeft hij gewoon nóg een brief teruggeschreven, die ik wel heb mogen ontvangen!

Oké, hij heeft dus best wel bizarre dingen meegemaakt in Zuid-Korea (levende inktvis eten?). Grappig dat hij Engelse boekenwinkels miste :P En gelukkig is de brief aangekomen, dus je hoeft niet te huilen, Sander ;)

Nicole

Nicole ken ik van de middelbare school. Ik leerde haar kennen toen ik in de eerste zat (brugwup!) en zij in de vierde (bovenwup!). Dat is een unicum: als vierdejaars ben je eigenlijk te stoer om met wupjes om te gaan en als eerstejaars vind je die superoude en grote bovenwuppen veel te eng om mee om te gaan. Maar blijkbaar was dat niet zo bij ons (ik weet eigenlijk niet meer hoe ik haar precies leerde kennen). In die tijd hielden we allebei een blog bij en uiteindelijk zijn we daar ook allebei mee gestopt.
Na twee jaar ging Nicole weg en sindsdien had ik haar eigenlijk niet meer gesproken. Totdat ik haar twee maanden geleden weer tegen kwam bij de metro!

Ik vind dat altijd wel leuk om mensen na een lange tijd weer tegen te komen (op de één of andere manier altijd in het openbaar vervoer) en bij te praten. Helaas had Nicole haast, maar ik mocht haar wel een brief schrijven.

Jammer dat Nicole geen blog wil om dit moment, maar wel interessant dat ze filosofie wil studeren (of al studeert?). Ik kan me nog haar discussies met onze filosofiedocent herinneren ;)
De dingen die ik zelf wil bereiken, zijn nog een beetje vaag, maar sowieso mijn bachelor halen en een leuke master vinden, maar dat duurt nog wel even!
En wat betreft de vragen: bij de één is dat moeilijker dan bij de ander, maar ik ga natuurlijk niet zeggen bij wie :P

Laura’s brieven: Jozefien en Lisanne

Jozefien

Klik op het plaatje om het groter te maken.

Jozefien ken ik via mijn studie (Literatuurwetenschap in Leiden). Ik noem haar altijd Joosjepoosje en zij noemt me Lauratius. Waarom? Geen idee! Net zoals ik is ze een beetje gek (op een leuke manier), maar ze zit nog een beetje in de ontkenningsfase wat dat betreft.

En dat is Jozefiens antwoord! Om maar gelijk haar vragen te beantwoorden: mijn definitie van gek, tja. Ik kan beter een paar voorbeelden geven: rare bijnamen aan mensen geven (daar zijn we allebei goed in) of hele Facebookgesprekken die over niets gaan. Er zijn natuurlijk gekkere dingen, maar dit zijn wel leuk-gekke dingen die we doen!
En eigenlijk heb ik vanwege dezelfde redenen Literatuurwetenschap gekozen als Jozefien :)

Lisanne

Zoals ik in het kaartje zeg, was mijn briefpapier op (op miraculeuze manier verdwenen, ik denk door de kaboutertjes meegenomen?), dus stuurde ik een kaartje.
Lisanne is een meisje van zestien wier blog ik al een tijdje volg. Ik ken haar niet in het echt, maar volgens mij is ze heel lief :)

Ik kreeg een kaartje terug, uit Friesland! Leuk dat Lisanne zoveel verschillende dingen wil gaan doen later, ik ben benieuwd wat ze uiteindelijk gaat doen. Zelf wil ik journalist worden en het allerliefst gewoon heel veel schrijven (dus niet alleen journalistiek), maar of dat gaat lukken?
Ik spaar zelf geen boeddha’s, maar ik heb er wel vijf (allemaal gekregen). Dat je ze zelf niet mag kopen, schijnt overigens niet waar te zijn, maar daar weet ik het fijne niet van! Jullie misschien?

Binnenkort weer twee nieuwe brieven :)

Laura’s brieven: Esra en Andrea

Esra

Klik op het plaatje om het groter te maken.

Esra’s blog volg ik nog niet zo heel lang, maar jeetje, wat kan zij goed schrijven! Heel mysterieus en beeldend. En ik vind haar blognaam ook heel mooi: silhouetten in de schemering.

Ik voel me natuurlijk zeer vereerd dat ik waarschijnlijk de eerste ben naar wie Esra een ‘echte’ brief heeft geschreven! En ook een +1 voor de alliteratie (ik vind het altijd leuk als mensen ‘lieve Laura’ zeggen of schrijven, vanwege de alliteratie en omdat ze me dan lief noemen natuurlijk). Wat betreft haar schrijven: ik weet niet wat jullie denken, maar ik vind haar echt goed schrijven en ik hoop toch dat ze er ooit iets mee gaat doen :)

Oh en ze heeft ook nog een mooie tekening op de envelop gemaakt:

Andrea

Op Twitter vroeg ik wie een brief van mij wilde. Andrea was één van de personen die reageerde. Wie het was? Geen idee! Reden genoeg om een brief naar haar te sturen dus.

Eindelijk weet ik dan (een beetje) wie Andrea is! Stiekem ben ik natuurlijk een beetje teleurgesteld dat het geen tachtigjarig omaatje is dat veel van computers af weet, maar de dingen ze leuk vindt (post, lezen, cupcakes, appeltaart) én natuurlijk het leuke briefpapier maken alles goed!

Goed, nu ben ik natuurlijk heel benieuwd wat jullie van dit nieuwe brievenproject vinden :)

Laura’s brieven: de schandpaal

Ja, dit was dan alweer het einde van Laura’s brieven, althans: van het eerste gedeelte. Later hierover meer.

In totaal heb ik zesentwintig brieven verstuurd. Dat is nogal veel, lieve mensen, zoals je op de foto kunt zien. Ik heb elf brieven, één mail en één telefoontje gekregen. Geen slechte score dus.

Maar nu vragen jullie je natuurlijk af: welke bedrijven hebben zo’n slechte klantenservice dat ze niet terugschrijven? Want dat vind ik wel: het is een stukje klantenservice om te reageren op brieven, hoe raar ze ook zijn (en zo raar waren ze nou ook weer niet).

Hier een selectie van de leukste brieven die ik geschreven heb die dus NIET beantwoord zijn:

Klik op de foto’s om het groter te maken.

Leuke brieven toch? Ik stel geen vervelende vragen, beledig de bedrijven niet en tóch sturen ze niks terug! Het meest teleurgesteld ben ik in Froot. Als je mij aan het begin gevraagd had van wie ik echt echt echt dacht een brief terug te krijgen, dan was het Froot wel. Valt me echt van ze tegen, eerlijk gezegd.

Goed, dan nu (u hoort het trommelgeroffel al) de bedrijven die NIET hebben teruggeschreven (met de bedrijven hierboven er ook bij):
– Nu.nl
– Intertoys.
– Lego.
– Froot.
– Omroep Max.
– Bruna.
– Hallmark.
– Boomerang.
– Durex.
– Donald Duck.
– De VARAgids.
– Page toiletpapier.

Ja, dat valt je van ze tegen he? Mij ook.

Goed, nu we dit treurige moment hebben gehad, nog één mededeling:

Ik heb nu al heel wat bedrijven om te gaan schrijven voor de tweede series. Maar ik ben op zoek naar wat meer instanties (dus geen merken, maar bijvoorbeeld de Kindertelefoon). Weten jullie er misschien nog een paar?

Laura’s brieven: Nintendo

Klik op de foto om het groter te maken.

Tja en toen dacht ik dat het afgelopen was met de brieven. Maar nee hoor, Nintendo besloot om nog wat terug te sturen! Het is mij eerlijk gezegd een raadsel waarom. Zesentwintig september heb ik de brieven verstuurd en drie (!) maanden later krijg ik antwoord. Nu ben ik natuurlijk heel benieuwd of ze me gegoogled hebben en op mijn blog kwamen en bang waren dat ze aan de schandpaal kwamen ;)

Maar goed, de brief dus. Tja, wat zal ik zeggen. Het is geen korte brief, dat niet. Dus dan zullen de antwoorden er wel in staan, denk je. Eh, niet dus. Ik heb alleen antwoord gekregen op wat de naam betekent, maar niet op wie Mario en Wario heeft bedacht en wie het deuntje van Mario heeft bedacht. En dat is toch wel jammer. Weten jullie het misschien?

Dit is dan toch echt de laatste brief (gok ik, tenzij er bedrijven zijn die nog veel langer over hun post beantwoorden doen en daarom niet teruggeschreven hebben) en dus het eind van de serie. Of toch niet?

Nee, want ik heb hele enthousiaste reacties gekregen (bedankt daarvoor!) en ik moet bekennen dat ik het zelf ook heel leuk vind. Dus ik ga gewoon door (het zal nog wel even duren, voordat ze hier komen, maar er komt iets anders, in het volgende blogje van Laura’s brieven, over de bedrijven die niet teruggeschreven hebben, zal ik erover vertellen). Maar ja, dan moet ik wel bedrijven/instituties/weetikveel hebben om naar te schrijven. Venz ga ik sowieso doen (ik wil wel antwoord op mijn hagelslagvragen), maar weten jullie er nog meer?