Je bent verliefd en je wilt wat. Eerst zag ik mijn vriend een paar dagen in de week, totdat mijn huisgenootje twee weken op vakantie ging.
‘Kom je dan bij mij?’ vroeg ik aan hem. Gewoon, om te kijken hoe dat ging. Bovendien had ik er totaal geen bezwaar tegen om elke dag naast een leuke jongen wakker te worden.
Nou, dat wilde hij wel. En toen mijn huisgenootje weer terug was van vakantie, baalden we flink. Het bleek nóg leuker dan verwacht. Shit.
En dan ben je opeens op zo’n punt beland dat je elkaar bijna elke dag ziet. Mijn huisgenootje moet er onderhand wel gek van zijn geworden (maar heb nog geen klachten gehoord), want mijn vriend is tegenwoordig onderdeel van het meubilair. We zijn net een getrouwd stel. Als ik thuis kom van stage staat hij te koken (zoals het hoort) en elke ochtend krijg ik natuurlijk een afscheidszoen.
Echt vies, dat kleffe gedoe. En het gaat nog kleffer worden, want jawel, kleine Laura wordt groot: we gaan samenwonen. Weet je wel, in een huis en dat je dan ruzie maakt over de was (‘Hoe kun je die wasmand nou NIET zien? Ben je blind ofzo? Dikke drol.’) en elke dag samen naar Lingo kijkt en een gezamenlijke rekening hebt. Of in ons geval: de hele dag met de kat spelen, nooit de was doen en schelden op Doctor Who (‘Wat een kutserie.’).
Maar voor zoiets heb je dus wel eerst een huis nodig. En dat hebben wij niet. Gelukkig heb ik de allerliefste lezers van de hele wereld en daarbuiten die mij wel willen helpen. Dus, jongens en meisjes: zie je een tweekamer-appartement (tegen groter heb ik ook geen bezwaar) van maximaal 750 euro inclusief in Leiden/Oegstgeest/Voorschoten? Let me know! Ik zal je voor eeuwig dankbaar zijn. Daarnaast zijn alle andere tips op het gebied van samenwonen ook welkom, zoals: hoe voorkomen we dat we toch ooit samen naar Lingo gaan kijken en het zelfs leuk vinden?
Alvast hartelijk bedankt, ntb, hvj, wjnmk.