Het leven van een bril- en lenzendrager is zo makkelijk nog niet. Je staat namelijk elke ochtend weer voor die verschrikkelijk lastige keuze.
Tja, lenzen vind je toch eigenlijk wel beter staan. Je zou dan mascara op kunnen doen (met de nadruk op ‘zou’). Geen wimpers die tegen brillenglazen aan zitten, geen last van de regen of een verandering van warm naar koud (of andersom natuurlijk). De wereld ziet er bovendien zoveel mooier uit zonder vieze brillenglazen.
Maar ja, die bril. Dat is toch wel veel makkelijker. Ik bedoel, het duurt wel vier hele seconden om die lenzen in te krijgen. Bovendien moet je daarvoor tien (!!!) passen doen en dat is toch net iets teveel gevraagd. Met lenzen kun je niet in je ogen wrijven. En die bril staat op zich ook wel.
En zo sta je dan te dubben en de ochtend te verdoen, zodat je uiteindelijk geen tijd meer hebt voor die vier hele secondes en die tien hele passen (juist als je besloten hebt om wél je lenzen in te doen) dat je toch maar je bril op houdt.
Zucht. Wat is het leven soms toch zwaar.