Mocht je denken dat hier nu een blog volgt met tien redenen waarom de zomer zo leuk is: helaas, daarvoor zul je naar mijn alterego L@urAaL0v3s.blogspot.com moeten gaan.
Ik heb het natuurlijk over Game of Thrones (als je de laatste afleveringen niet hebt gezien, no problemo, want geen spoilers hier, maar wel: SHAME SHAME SHAME).
Het is heerlijk. Elke zondagavond barst ik van de voorpret. Op maandagochtend kijk ik de nieuwste aflevering in de trein, geen goede kwaliteit en niet het goede tijdstip (ik ben niet bepaald een ochtendmens en breng mijn forenzentijd het liefst met mijn ogen dicht door), maar ik kan het niet NIET kijken. De andere treinreizigers zien, als ze wel hun ogen open hebben, mijn gezichten van schrik, verachting, blijdschap en woede.
Die avond check ik alle theorieën, memes en tweets op Buzzfeed. Ik scroll door fora, op zoek naar dingen die ik zelf nog niet had gezien. De beste dingen stuur ik door naar een vriendin die net zo verslaafd is.
De volgende avond bekijk ik de aflevering opnieuw, nu met goed beeld en alle aandacht. Voor de tweede keer genieten.
Alleen zijn er nu nog maar twee afleveringen. Daarna is het klaar, schluss, over. En wat moet ik dan met mijn leven? Gewoon weer verder lezen als de zoveelste forens, slapen in de trein, andere series kijken die het nooit zullen halen bij deze?
Not today.