Tag: frank sinatra

Roll over Beethoven

https://www.youtube.com/watch?v=ai9GFa6jifY

In die meer dan vijf jaar op deze blog heb ik volgens mij nog nooit verteld hoeveel ik van muziek houd. Er schijnen dus mensen te zijn die echt niet van muziek houden, maar dat kan ik me niet voorstellen. Ik heb altijd muziek op staan, tenzij ik mijn goede vriend Netflix bezoek of echt heel erg geconcentreerd moet zijn (iets met het s-woord). Tijdens pubquizen kijk ik uit naar de muziekronde, want dat is waar ik punten maak.

Ik weet namelijk niet alleen iets van de top veertig af (eigenlijk niet zoveel als de meeste mensen van mijn leeftijd vermoed ik, ja heel erg #specialsnowflake van me), maar vooral ook van de jaren zestig en zeventig. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar muziek is iets wat mijn ouders me hebben overgebracht. Mijn moeder, die zeven jaar jonger is dan mijn Vati, de jaren zeventig en mijn vader de jaren zestig. Donna Summer (door mijn broertje en mij steevast Donna Flubber genoemd, net als in de Donald Duck) kreunde door de auto heen tijdens de vakantie. Daar werd ik niet zo blij van. Of wat dacht je van Tom Jones’ Sex Bomb? Ja, dat luisterde mijn moeder gewoon, terwijl haar kindjes op de achterbank zaten (en geen flauw benul hadden van de betekenis). Liever heb ik the Beatles van mijn vader en Frank Sinatra van mijn opa.

Zoals het een echte hipster betaamt, heb ik dan ook een platenspeler (die eerst van mijn broer en daarvoor van mijn vader was) met platen van bovengenoemde en daarnaast ook namen als Chopin en Debussy. Zoals elke bejaarde luister ik tussen kerst en oud en nieuw naar Top 2000 en ja, ik kijk ook elke aflevering van Top 2000 a gogo. Maar geen zorgen, ik zal niet zeggen dat er geen goede muziek meer wordt gemaakt (Paul McCartney maakt nog steeds muziek).

Dus. Wie heeft er nog muziektips?

Een schokkende bekentenis


Ik ben niet verantwoordelijk voor de tegelstickers en het douchegordijn (het valt mee, want eerst was het douchegordijn knalroze).

Adem in, adem uit. Ik ga iets bekennen. Het is werkelijk waar niet te geloven. Volgens mij is er niemand die het níet doet. Behalve ik dan. Oké, daar komt hij dan.

Ik zing niet onder de douche. Gewoon helemaal nooit, zelfs niet één keer ‘Lala’, njet.

Het is niet dat ik niet kan zingen, want oooooh, dat kan ik zo prachtig (nee, nee, vraag maar niet aan familieleden of dat klopt). En het is ook niet alsof ik nooit zing. Ik ben dol op zingen. Als ik alleen thuis ben (niet zo vaak). Natuurlijk zing ik dan niet mee met Jan Smit (gruweldegruwel), maar met The Voice (‘Ben Saunders?’ ‘Oh mijn god, nee, niet Ben Saunders.’) aka Ol’ Blue Eyes, Frankie, je weet wel (‘Eh…’). Frank Sinatra dus, voor de top 40-mensen onder jullie.

Frank en ik zingen over dat we echt niet gaan dansen (‘I won’t dance, don’t ask me/I won’t dance, don’t ask me/I won’t dance, madame, with you/my heart won’t let my feet do the things that they should do.’), koffie in Brazilië (‘They got an awful lot of coffee in Brazil.’) en meisjes die Frankie niet zien staan (‘Some, they may go for cocaine/I’m sure that if I took even one sniff/it would bore me terrifically too/but I get a kick out of you’.)

Oh, Frankie en ik zingen zo goed samen, dat wilt u werkelijk waar niet weten. No way dat hij, als hij nog in leven zou zijn, nog met Nancy (zijn dochter) zou zingen, nee, Frank en Laura zou het zijn.

Maar goed, ce n’est pas possible. Aangezien ik dus niet onder de douche zing en alleen wanneer er niemand thuis is, is er eigenlijk geen kans om mij te horen zingen.

Ik hoop dat jullie beseffen hoe jammer dat is.

Muziek: vijf covers (niet uitspraken als cuffurs svp)

httpv://www.youtube.com/watch?v=LBTdJHkAr5A

1. The Fray – Heartless.
Oorspronkelijk is dit nummer van Kanye West. Ik vind Kanye West echt verschrikkelijk, maar stiekem zijn sommige liedjes van hem wel leuk (waaronder deze). Wat ik wel jammer vind, is dat hij vaak gebruik maakt van zo’n microfoon die je stem vervormt. Gelukkig gebruikt de zanger van the Fray (leuke band, eerste concert waar ik ooit naar toe ben geweest! Dan tel ik het Fox Kids-concert op een kinderfeestje niet mee…) dat niet.

2. Antony and the Johnsons – Crazy in love.
De muziek van Beyonce vind ik leuk tijdens het uitgaan, maar daar houdt het wel bij op. En dan heb je Antony and the Johnsons. Totaal andere muziek. Ze maken heel iets anders van het liedje, je herkent het bijna niet terug. Mooi!

3. Wende Snijders – Ne me quitte pas.
Zij is zo goed he. Ze zingt zowel in het Nederlands, Engels als in het Frans. Ne me quitte pas is een geweldig mooi nummer. Niet alleen het origineel door Jacques Brel, maar ook deze cover van Wende Snijders.

4. Frank Sinatra – I won’t dance.
The Voice (nee, ik heb het nu niet over dat televisieprogramma) is misschien wel de meester van covers. Hij heeft ongelooflijk veel nummers gezongen, waaronder ook veel van anderen. Dit liedje komt oorspronkelijk uit de musical ‘Three sisters’, maar dat was een flop. Uiteindelijk kwam hij weer in een andere musical (‘Roberta’) terecht en zo werd het een hit (toen he, ik denk niet dat veel van jullie het nu nog kennen). Het is overigens ook een favoriet liedje van mij om mee te blèren. Helaas voor de rest van het huis, want ik kan niet zingen.

5. Paramore – Love’s not a competition (but I’m winning).
Het origineel is van de Kaiser Chiefs. Ik weet niet of jullie die nog kennen (treden ze nog op, maken ze nog cd’s?), maar het was één van de bands waar ik fan van was in de eerste. Dit liedje vind ik één van hun betere. Niet alleen het origineel, maar ook deze cover van Paramore.

Wat vind jij een goede cover?