There are worse crimes than burning books. One of them is not reading them.

jajajajaja
Hierin houd ik het bij.

Geloof het of niet, maar ook in het tweede gedeelte van 2012 heb ik boeken gelezen en films gezien. Hoewel ik het drukker heb gehad dan in de eerste helft van het jaar, vind ik de score toch meevallen, zeker de boeken. Ik heb namelijk 17 films gezien en 29 boeken gelezen. In heel 2012 kom je daarmee op een totaal van 41 films en en 57 boeken.

Zoals ik al eerder zei werk ik met een systeem van +’jes en -’tjes. Het hoogste is ++, het laagste – -.

Allereerst de boeken. – -’tjes heb ik niet gegeven, het slechtste uit de bus kwam Things fall apart (-) van Chinue Achebe, dat me niet zo aansprak. Maar er waren wel een aantal ++ en dat is een wonder, want die geef ik niet zo vaak! Dat was bij onder andere bij Een schitterend gebrek van Arthur Japin. Het eerste boek dat ik van hem heb gelezen en het is prachtig! Ook Laten wij aanbidden van Ann-Marie MacDonald was een heerlijk, lekker dik boek. En natuurlijk krijgt Through the looking-glass van Lewis Carroll ook veel punten. Het was de tweede keer dat ik hem las en het zal zeker niet de laatste keer zijn.

De films. Na Singin’ in the rain besloot ik vaker oude films te kijken, zoals Citylights, High society en Dr. No. De absolute tegenvallers waren Mozart and the whale (-) en the Dictator (-) (don’t ask). De beste films? Moonrise Kingdom (+),  Intouchables (+) en Jagten (+). Serieus, kijk die films, je zult er geen spijt van krijgen!

Ook werd ik gedwongen door mijn vriendje om de Godfather-films te kijken (ik vond het eerste deel het leukst en het derde deel het minst leuk) en om onze relatie te redden, heb ik dat maar gedaan. Je snapt dat ik hem nu kan dwingen om een romantische film met mij te gaan kijken. Alleen waar moet ik voor kiezen: (500) days of Summer of Love Actually? Of de romantische films vergeten en toch maar voor I am Sam gaan?

Ik zal in ieder geval doorgaan in 2013 met films kijken en boeken lezen, wees daar maar niet bang voor!

Lees, lees, lees, lees meer


Je kunt op de foto klikken als je nieuwsgierig bent welke boeken ik gelezen heb in januari.

De titel komt van een Annie M.G. Schmidt-liedje. Want wat staat er in bovenstaand boekje? De boeken die ik afgelopen half jaar gelezen heb en de films die ik gezien heb. Sinds januari 2012 houd ik dat namelijk bij. Niet als een challenge of iets dergelijks (niet arrogant bedoeld, maar een challenge als 20 boeken in een jaar lezen haal ik sowieso wel), maar omdat het leuk is om bij te houden en later terug te zien.

Ik houd het allemaal bij in bovenstaand Beatlesboekje. Ik schrijf de titel op (en de naam van de schrijver bij een boek) en ik werk met een plusjessysteem:
– -: heel slecht en/of absoluut niet leuk.
-: slecht en/of niet leuk.
+-: mwah, gaat wel.
+: goed en/of leuk.
++: heel goed en/of heel leuk.
In zes maanden heb ik 24 films gezien. Ik moet daarbij wel zeggen dat ik voor een studievak elke week een film moest zien, dus die heb ik er ook bij gedaan. Ik moet bekennen dat ik dat wel een beetje tegen vind vallen (had er ook de laatste maand weinig tijd voor, omdat ik tentamens had), maar ik heb nu vakantie en een Hitchcockdvdbox van mijn broer geleend, dus dat komt wel goed!

Ik heb geen enkele film een – – gegeven, maar deze kregen een -: The Trial (best wel lastige film, er werd een presentatie over gegeven en toen leek hij me wel interessanter, dus eigenlijk moet ik hem nog een keer zien) en Mulholland Drive (niet leuk, ook niet interessant).
Er zijn een paar films die een heuse ++ hebben gekregen, namelijk Mr. Nobody en Be with Me. Nog een aantal andere films die ik heb gezien: An American in Paris (+), Süskind (+-), Match Point (+-) en Donnie Darko (+).

Dan nu op naar de boeken! In zes maanden heb ik 28 boeken gelezen. Ook dit vind ik een beetje tegenvallen, maar ook hier geldt voor dat ik de laatste maand weinig tijd had door mijn tentamens (die ik overigens allemaal gehaald heb, jeej :D). En ja, voor mijn studie moest ik elke week een boek lezen, dus die staan er ook bij. Ik zeg dit niet om op te scheppen, maar ik bedoel, ik studeer Literatuurwetenschap, logischerwijs lees ik veel :P

Ook hier heb ik geen – – gegeven, maar voor een paar wel een -: Christine de Pisan – Het boek van de stad der vrouwen (was eigenlijk een verzameling verhalen die veel op elkaar leken) en Madame de la Fayette – De prinses van Cleves (niet zo interessant vond ik het en teveel uitwijdingen). Deze boeken kregen een ++: Yoko Agawa – De huishoudster en de professor en Arundhati Roy – De god van de kleine dingen. En dan nog een deel van andere boeken die ik heb gelezen: Remco Campert – Het leven is vurrukkuluk (+), Hasan Ali Toptas – De schaduwlozen (+-), Marjan van den Berg – Van den Berg stort in (+) en Ronald Giphart – Ik ook van jou (+-).

Ik verwacht het volgende halfjaar meer films te zien en meer boeken te lezen, omdat een groot gedeelte daarvan natuurlijk zomervakantie is. Ik ben zondag naar de boekenmarkt in Dordrecht geweest, dus ik heb genoeg te lezen!

Houd jij bij welke films je ziet en welke boeken je leest?

Laura’s brieven: LantarenVenster

De afgelopen weken heb ik enorm veel brieven (twintig om precies te zijn) geschreven naar verschillende bedrijven en instanties. Daar stonden vragen in en soms ook suggesties (niet allemaal even serieus). Waarom? Omdat brieven schrijven leuk is. Omdat het kan en omdat ik benieuwd ben wie er (überhaupt) terugschrijven en wat dan precies! (Nogmaals: let niet op mijn handschrift, daar gaat het niet om!)

LantarenVenster

Waarschijnlijk kennen jullie het niet, maar LantarenVenster is de leukste bioscoop in Rotterdam! Ik ga liever naar dit soort bioscopen dan naar Pathé, omdat het meer sfeer heeft (en goedkoper is, bovendien). Je kunt hier niet de standaardfilms zien, maar de wat meer apartere, arthousefilms. Ook zijn er veel films uit andere landen dan Amerika, bijvoorbeeld uit Frankrijk. Je kunt er niet alleen naar de bioscoop, maar er zijn elke week ook jazzoptredens (waar ik nog nooit naar toe ben gegaan, shame on me, wie wil mee?). Het bevindt zich overigens in de Kop van Zuid, ook wel bekend van Hotel New York. Goed, genoeg lof over LantarenVenster, op naar het antwoord!


De achterkant van de brief. Het is dus dat gebouw aan de linkerkant, niet die hoge toren haha.

Jeej, antwoord terug! Allereerst: mooie achterkant. Dan de brief. Ik vind het erg enthousiast klinken. Ik moet bekennen dat ik Intouchables nog niet gezien heb, maar dat is inderdaad zo’n soort film dat bij LantarenVenster wordt gedraaid.

Ik ben wel positief over de brief eigenlijk. Nu vond ik LantarenVenster sowieso al leuk, maar hier hebben ze nog meer credits door gekregen!

Leunstoelliefde

Vandaag ga ik het over de liefde hebben en hierbij wil ik vertellen dat ik dit (helaas) niet zelf bedacht heb, maar dat dit uit een lezing van Jan Drost komt tijdens de Soul Masqué. En om even onbetaalde sluikreclame erdoor heen te gooien: het staat waarschijnlijk ook in zijn boek Het Romantisch Misverstand (die ik overigens niet gelezen heb, maar een ieder die het mij cadeau wil doen: ik houd je niet tegen).

Ik heb jullie al eerder het verhaal van de bolvormige wezens verteld, maar voor de mensen die te lui zijn om te klikken even in het kort: het verhaal ging dat mensen vroeger bolvormige wezens waren met vier armen, vier benen en twee geslachtsdelen (soms dezelfde geslachtsdelen, soms niet). Maar op een gegeven moment werd Zeus, de oppergod, boos en spleet de wezens in tweeën. Sindsdien zijn de wezens op zoek naar hun wederhelft, want zonder hen zijn ze niet compleet.

Er is dus een romantisch misverstand gebaseerd op dit verhaal en dat is: liefde is jagen naar het hele. Zonder de ander ben je niet compleet. We willen samensmelten met hem of haar. Ja, we zijn alleen geboren en we gaan ook alleen weer dood, maar in de tussentijd horen we toch met iemand samen te zijn? Want vrijgezel zijn, dat hoort toch niet? Kijk alleen al naar de maatschappij die de voorkeur geeft aan stelletjes.

Maar, zegt Jan Drost, als er sprake is van samensmelting: wie heb ik dan om van te houden? Het is een eenheid, er is niemand om van te houden. Je kan de twee personen niet los van elkaar zien.

Relatietherapeuten zeggen dat de meeste problemen in huwelijken voortkomen uit het willen zijn van een eenheid.  Mensen denken dat je het altijd met elkaar eens moet zijn. En als dat dan een keer niet zo is, zit je met de gebakken peren.

En dat is juist wat je niet moet doen. Het is eigenlijk heel raar om te denken dat je één kunt zijn met iemand anders, dat je precies dezelfde ideeën en gevoelens en opvattingen kunt hebben als een ander. Dat jullie een eenheid zijn. Je kunt beter van een tweeheid uitgaan, die niet per se hetzelfde hoeft te zijn. De voorwaarde voor een liefdesrelatie is dat je met zijn tweeën bent (er schijnt een vrouw getrouwd met zichzelf te zijn, maar dat kan dus eigenlijk niet he). Je moet dus niet alleen vanuit jezelf denken.

Dat zou ook betekenen dat er niet zoals als de ware is. Want die tweeheid, die kun je niet per se alleen met Harry vormen. Misschien lukt het ook wel met Gerrit.

En als de ware niet bestaat, dan bestaat leunstoelliefde (geweldig woord trouwens), wachten op de ware, ook niet. Maar wat is volgens Jan Drost het belangrijkste? De films en de boeken die je goed vindt, zeggen iets over jou en wat je zoekt in de liefde. Ga geen romantische komedies kijken, want die zijn niet realistisch. Kijk góede films (hij noemde Revolutionary Road, die heb ik niet gezien, maar ik vind Blue Valentine een goed voorbeeld) en gooi de chicklits weg.

Al kan ik het zwijmelen zelf nog niet helemaal opgeven.

Mijn jeugd is voorbij

Bron

Heel erg origineel is het natuurlijk niet om over Harry Potter te schrijven. Waarschijnlijk gaan jullie het allemaal doen. Maar dat maakt niet uit. Harry Potter hoort bij ons, bij onze generatie. En dat mag best benadrukt worden.

Voor kerst kreeg ik Harry Potter en de Geheime Kamer. Nee, ik weet ook niet waarom ik eerst deel twee kreeg.
‘Ja, dat schijnt populair te zijn.’ zei mijn moeder.
‘Wat een stom boek.’ dacht ik.
Hoe het daarna is gegaan, weet ik niet meer, maar in ieder geval las ik een tijdje daarna deel één and I was hooked. Binnen no time had ik deel twee en drie gelezen. Gelukkig voor mij kwam toen net deel vier uit, zodat ik daar ook aan kon beginnen.
Voor mij zit er een scheiding tussen deel één t/m vier en vijf t/m zeven. Misschien omdat ik wel op deel vijf moest wachten. Maar ook omdat het vanaf toen pas echt serieus werd, duister.

Ik heb zelfs op een Harry Potter-forum gezeten. En toen de boeken verfilmd werden, had ik samen met Manon een crush op Daniel Radcliffe en Rupert Grint (nee, nu niet meer hoor ;)). De boeken had ik meerdere keren gelezen en natuurlijk had ik zoals het een echte zwijmelaar betaamt, gedroomd over hoe het zou zijn om les te krijgen op Zweinstein/Hogwarts.

Volgende week ga ik naar de laatste film. De aller-, aller-, allerlaatste film. In diezelfde week vier ik mijn twintigste verjaardag. En dan wordt het officieel: mijn jeugd is voorbij.