Tja, 2016 was natuurlijk geen topjaar. Niet voor de wereld en ook niet voor mij persoonlijk. Maar ik moet zeggen, ik heb ergere meegemaakt. Bovendien heb ik dit jaar een geweldige beslissing gemaakt, die mijn leven totaal heeft veranderd.
In oktober liep mijn sportschoolabonnement af. ‘Hmm, zal ik hem verlengen?’ dacht ik. Meteen doemde het beeld vol luid pratende vrouwen, kreunende mannen, met zweetspetters versierde toestellen en tvschermen met Discovery Channel op. Ik werd gelijk een beetje misselijk en mijn spieren begonnen pijn te doen. Nee, dat was duidelijk geen goed plan. Ik kon dat abonnement beter inruilen voor iets anders. Iets wat me energie gaf in plaats van kostte, iets dat een glimlach op mijn gezicht toverde in plaats van tranen en iets dat bovendien zes euro goedkoper was: een Cinevillepas.
‘Een wat?’ vragen alle niet elitaire plebs. ‘Is dat weer een nieuwe linkse hobby?’
Dat heeft u helemaal goed gezien, gemiddelde Nederlander. Met deze pas kun je namelijk zo vaak als je wil naar allerlei filmtheaters en bioscopen in Nederland. Nee, niet naar die kip van een Pathé, maar van die ouderwetse bioscopen waar je zelf mag bepalen waar je zit en niemand op zijn mobiel kijkt tijdens de film.
Niet alleen zie je hier de beste films, maar ik zie ook mijn vrienden en familie vaker, want een deel daarvan heeft ook een Cinevillepas. Niet dat je echt sociaal hoeft te doen, want je mag niet praten tijdens de film, dus twee vliegen in een klap, zou ik zeggen.
Ik ben bovendien zelfs slanker dan toen ik nog een sportschoolabonnement had, want hé, het is wel tien minuten fietsen naar de bios.
En voor wie denkt dat dit #spon (gesponsorde content, voor de niet Ellegirlforumlezers onder jullie) is: I wish. *hint*
