Hij ondersteunt haar, terwijl ze gaat zitten op het bankje
‘Pfff.’ klinkt het uit haar mond.
Hij glimlacht naar haar en gaat naast haar zitten. Hij slaat zijn arm om haar heen, want ze rilt van de kou. Ze sluit haar ogen even.
‘We moeten niet vergeten zo brood te kopen he?’ zegt ze.
‘Nee, dat moeten we niet vergeten.’ zegt hij.
Als ze uitgerust is van de wandeling staan ze weer op. Terwijl ze stapje voor stapje vooruit schuifelen, houdt de oude man de hand van zijn vrouw vast.
Zo’n tafereeltje komt je waarschijnlijk wel bekend voor. Soms zie ik ze ook, de bejaarde stelletjes. Ze mopperen niet en lopen niet demonstratief een meter uit elkaar. Nee, ze houden elkaars hand vast (wat ze waarschijnlijk al tientallen jaren doen) en lijken nog net zo verliefd als een stelletje dat nog maar pas bij elkaar is.
Lief vind ik dat. Het geeft me hoop. Om me heen hoor ik van relaties die over zijn, mensen die gaan scheiden (tegenwoordig is het een wonder als je ouders nog bij elkaar zijn) en ruzies. Zou liefde dan toch niet bestaan?
Maar als ik dan kijk naar een stelletje zoals hierboven beschreven, dan weet ik het zeker: echte liefde bestaat wel.