Omdat je nooit genoeg debiele foto’s van jezelf kan laten zien. Ofzo. Normaal lach ik wel op foto’s, dat u het even weet.
Ik heb al eerder over veertienjarige kindjes geschreven. Zoals ik toen al zei, heb je als door puberhormonen verscheurd kind twee keuzes: je wordt een huppelkutje of je wordt emo (zoals u nu wel duidelijk wordt, wordt dit weer een stukje vol met vooroordelen en overdrijvingen die u vooral niet serieus moet nemen en vooral niet persoonlijk moet opvatten).
Vandaag zal ik het concept ‘emo’ uitgebreider bespreken. De emo kunt u vinden in het uiterste hoekje van het schoolplein, daar waar het het donkerst is. Wat ze daar doen lijkt op roken (iets wat het huppelkutje ook doet), maar blijkt blowen te zijn (roken is niet marginaal genoeg). De emo houdt van zwart, maar pas op: het is geen gothic. Zwart wordt gecombineerd met een leuk kleurtje, bijvoorbeeld neonroze.
Als emo hoor je er eigenlijk niet bij als je blond bent. Je moet je haar verven, verven totdat het dood is en je er niets mee kunt. Dit houdt in: zwart met een kleurtje. Niets is te gek. Zoals u op de foto kunt zien, heb ik het niet goed gedaan. Ik heb dan wel roodbruin haar (geverfd, met mijn natuurlijke donkerblonde haar pas ik er al helemaal niet bij), maar roodbruin is nog geen roodzwart. Of zwartbruin. Dat dat maar even duidelijk is.
Emo’s grommen dan misschien wel naar alles wat blond is, maar voor soortgenoten zijn ze heel lief. Met een simpel ‘Hoi!’ kom je er niet vanaf, er wordt altijd een knuffel (het liefst een groepsknuffel, zoals de Teletubbies doen) gegeven. Jointjes moet je delen en chips ook.
Maar waag het niet om de emo een emo te noemen, dat is wel het ergste wat je kunt doen. Want: ze zijn niet emo, ze zijn gewoon zichzelf. Nogmaals: ik sta niet in voor de gevolgen als je het wel tegen ze zegt!
De emo is dol op foto’s. Hij kan niet genoeg van zichzelf krijgen. Hij maakt zijn foto’s in de badkamer, want het is natuurlijk heel leuk om een toiletpot op de achtergrond te hebben (???). Maar pas op: niet lachen! Lachen is verboden!
Allereerst moet je je haar (het haar is altijd lang) decoreren langs je gezicht, zodat zeg maar 90% van je gezicht niet te zien is. Daarna denk je aan iets droevigs (bijvoorbeeld de liedjes van 30 seconds to mars) en vervolgens maak je de foto.
Een voorbeeld kunt u hierboven zien. Helaas ben ik niet de perfecte emo door mijn haar. Ook heb ik geen eyeliner gebruikt (zo zwart en zoveel mogelijk!). Er is in geen velden of wegen een wcpot te bekennen op de foto. De achtergrond is veel te licht en ik kijk niet droevig/boos genoeg. Maar weet je? Het maakt niet uit. Want ik ben ook niet emo. Ik ben mezelf.
(Deze informatie is helaas niet meer recent. Ik ben twee jaar van de middelbare school af en de emo’s schijnen inmiddels uit te sterven! Dus alsjeblieft, steun het WNF en ga dit proces tegen! Waar moeten er anders blogjes over geschreven worden? Red de emo’s en red mijn blog!)