Ik heb een fantasie en die is heel erg. Nee, ik heb geen moordneigingen en ik wil niet aan de SM. Het is iets anders.
Het zijn boeken met namen als ‘2 vriendinnen, 1 ex en een droomprins’, ‘Bestseller babe’ en ‘Verslingerd aan jou’ (helaas heb ik deze titels niet zelf verzonnen, ze bestaan echt!). Jawel, ik heb het over chicklits.
Vroeger had ik nog niet zo’n goede smaak. Dus ja, ik geef het gewoon toe, ik heb wel eens chicklits gelezen a la Bridget Jones Diary (de drie hierboven gelukkig niet). Tegenwoordig moet ik er niet aan denken.
Want ze zijn zo voorspelbaar. Vrouw is single. Ze is een beetje onhandig, maar wel grappig. Op haar werk/in het zwembad/random ergens ontmoet ze plotseling de liefde van haar leven. Het is geweldig. Maar dan komt er een probleem: hij is getrouwd/zijn verblijfsvergunning wordt hem afgenomen/het is de ex van haar beste vriendin. Oh nee, wat nu? Zou het nog wel goed komen? Eh ja, duh dat het goed komt. De vrouw van de getrouwde man blijkt al scheidingspapieren aangevraagd te hebben, de exotische Mexicaanse man mag toch in Nederland blijven en die beste vriendin bleek toch niet zo’n goede vriendin te zijn, dus who cares? He, gelukkig maar, alles is weer goed!
‘Maar wat is je fantasie nou, Laura?’
Dat zal ik jullie eens vertellen. Mijn fantasie is niet om ooit nog een chicklit te lezen, nee: ik zou er één willen schrijven.
‘Voel je je wel goed, Laura? Moet je niet even gaan liggen, zal ik thee voor je halen?’
Nee hoor, het gaat prima. Ik zal vertellen hoe mijn fantasie er precies uit ziet.
Ik schrijf een chicklit met de naam ‘Stapel op Sander!!!’. Het is een verhaal zoals je hierboven leest (Je mag zelf kiezen of het de getrouwde man of ex-van-vriendin-verhaal is. Sander is niet echt een exotische naam, dus het tweede verhaal is geen optie). Natuurlijk zou ik zoiets niet onder mijn eigen naam schrijven (ik weet niet wat het voor mijn reputatie doet), maar ik verzin een leuke pseudoniem zoals Ria Romer (mijn chicklit-ik houdt ook van alliteratie). Op de achterkant van mijn boek komt dan een foto van een veertigjarige vrouw met een pittig kapsel te staan. En dat wordt dan de start van mijn chicklit-carrière.
En waarom? Om te laten zien dat ik ook zoiets kan schrijven. Gewoon. Omdat het kan.
(Overigens voor de mensen die van chicklits houden: blijf ze vooral lezen. Ik houd er persoonlijk niet van, maar trek je vooral niets van mijn mening aan :))