Deze foto is een jaar geleden genomen en toch nog representatief voor de chaos van vandaag.
Er is een meisje bij de toneelvereniging dat elke week een ieniemieniepetietieklein tasje meeneemt. Zo’n uitgaanstasje, maar dan nog kleiner. Er past ongeveer één lipgloss in.
‘Oh mijn god!’ zeg ik elke week weer. ‘Hoe kan je nou zo’n klein tasje meenemen? Daar past toch niet alles in?’
‘Nee joh,’ zegt een ander. ‘Ze heeft nog een tas bij zich.’
Maar nee hoor, dat heeft ze niet.
‘Er past meer in dan je denkt,’ zegt het meisje.
Twee lipglossjes denk ik.
Dan gaat het gesprek over op mijn tas (zie hierboven). De mannen schreeuwen het uit bij het zien van mijn tas.
‘Wat heb je allemaal in godsnaam in je tas?’ zeggen ze niet-begrijpend.
‘ALLES!’ gil ik dan, in blinde paniek.
Want het is ook zo. Alles zit in mijn tas. Handcrème. Neusdruppels (ik ben niet verkouden). Batterijen. Bonnetje van zakken chocoladekruidnootjes van de Kruidvat van weken geleden (ik was in september al begonnen). Knipperende fietslampjes. Een opengescheurd zakje pepermuntjes. Het kost me minstens een uur om mijn fietssleutels in die chaos te vinden.
Goed, ik zal mijn tas opruimen. Paraplu. Hmm ja, toch handig als het regent. Maar je hebt een capuchon, Laura. Ja, maaaaaar je broek wordt ook nat. En ik heb niet altijd die jas aan. Nou oké. Markeerstift. Ja, altijd handig. Bonnetje van vier weken geleden van een zak chocoladekruidnootjes van de Kruidvat. Hmmmmm chocoladekruidnootjes. Chocoladekruidnootjes. Chocoladekruidnootjes. Chocoladekruitnootjes. Ik ga even chocoladekruitnootjes halen.
En dat is waarom mijn tas nog steeds niet opgeruimd is.