Tag: broer

Scheer je weg

Ik voer een strijd met mijn broer en broertje. Nee, niet om mijn ouders’ liefde, want die heb ik al in the pocket. Het gaat om hun baarden.

Ja, mijn broer(tje)s zijn vieze hipsters. Niet als in hippe hipsters, maar meer zo van: ik ben te lui om me te scheren en nu lijk ik op een zwerver-hipster. Je snapt wel dat elke keer als ik ze zie, ik mijn handen vol afgrijzen voor mijn mond houd en gil: ‘GA JE SCHEREN!!!!!!!’

Nu heb ik wel een beetje verstand van mannen (ik heb langer met dan zonder ze geleefd in één huis), dus ik wist wel dat ze niet zouden luisteren. Maar ik ben ook een eigenwijze drol, dus blijf ik het zeggen.
‘Ja, maar baarden zijn mooi, Laura blablabla.’ zeg je nu tegen me.
Sommige baarden zijn inderdaad oké. Als je donker haar hebt bijvoorbeeld. Of baardpotentie. Dat hebben mijn broer en broertje dus niet. Zij hebben alleen zwerverpotentie.

Elk bezoek weer zeg ik het dus weer.
‘Je moet je scheren!’
En wat zeggen zij dan altijd?
‘En jij moet je wegscheren!’
Verdomme.

Broeder- en zusterliefde

Broeder- en zusterliefde is liefde van een apart soort. Tegen je zusje zeg je niet: ‘Ik vind je geweldig, je bent de beste zus ever.’ Of tegen je broer: ‘Je bent een topgozer!’ Zo werkt het gewoon niet. In ieder geval niet in mijn gezin. Liefde uiten gaat op een andere manier.

‘Hé kabouter!’ zegt mijn broer bijvoorbeeld altijd tegen mijn broertje (die overigens langer is dan hij). Dat betekent zoiets als: ‘Hé, leuk om je weer te zien!’
Of ik kom bij mijn ouders en mijn broertje roept geërgerd: ‘Wanneer ga je weer terug naar Voorschoten?’ In vertaling: ‘Ik heb je gemist.’ (of daar ga ik maar vanuit)

Zelf spreek ik mijn broer en broertje altijd aan met drol. Tegen mijn broer zeg ik dat hij een vieze hipster is en tegen mijn broertje dat hij stinkt. Maar dat moet je niet alleen maar letterlijk nemen (want het is natuurlijk ook de waarheid), maar als een uiting van liefde. Tegen familie kun je zoiets namelijk zeggen, want je kunt toch niet ontkomen aan die familieband.

Je moet je pas zorgen maken als ze écht iets liefs zeggen. Dit is namelijk zeldzaam. Laat het over je heenkomen. En geniet ervan.

Kusje van je zusje

Bron

Ik heb een broer, al mijn hele leven lang (jawel!). Drieënhalf jaar heb ik zonder gedaan, maar toen kwam ook hij: het broertje. Ik ben dus een zogeheten sandwichkind.

Als enige meisje tussen de jongens (ik heb natuurlijk ook een moeder, maar het gaat nu even over de kindertjes he) is het niet altijd makkelijk. Jongens houden van computerspelletjes, voetbal en dergelijke (ik niet dus), ze slaan je zonder reden en negen van de tien keer kun je geen normaal gesprek met ze voeren (dit is overdreven, maar mensen met broer(tje)s snappen mij wel).

Bovendien is er één ding waar ik me enorm aan erger. Kijk, ik ben een meisje van 20, maar door mijn bolle wangetjes en lengte word ik meestal  altijd jonger geschat. Mijn geliefde broertje is zestien en langer dan ik en vaak denken mensen dat hij ouder is. Nu is dit op zich al irritant, maar het erge is dat mijn ouders er nog aan meewerken ook. Ze zeggen dingen als: ‘Wil jij je broer even roepen?’ Mijn antwoord? ‘BroerTJE!’

Maar goed, ik leef nog en soms kunnen ze best lief zijn. Soms. Eén ding wat ik heel leuk vind om te doen in een mailtje of smsje is dit: rijmen. Verklaar me voor gek (ben ik ook), maar ik vind het zo leuk om onder een mailtje te zetten: ‘Kusje van je zusje’.

Want hoe oud we ook worden, ik blijf altijd het zusje voor mijn broer en de zus voor mijn broerTJE (note voor mijn moeder: ALTIJD, al wordt hij drie meter lang!).

Kus(je) van je zus(je).

(Misschien denken jullie nu: waarom heb je in hemelsnaam een plaatje van Shrek gedaan? Nou, dat zal ik je even uitleggen, het gaat niet om Shrek an sich, maar om het feit dat het een familie is. En dat het een groene familie is, maakt niet uit, dat moet je gewoon respecteren!)