Ik woon in een dorp. Zo, dat is eruit. Het is door TMF (weet u nog, de tvzender die niet meer bestaat?) ooit verkozen tot leukste dorp van Nederland. Ik heb geen idee waarom. U moet weten, ik woon er al mijn hele leven lang. En dan krijg je te maken met een aantal zaken.
Stel je voor, je komt eens uit het dorp (‘Het is een wonder, dat dat kan! Hoe gaat dat dan?’ ‘Met de bus bijvoorbeeld.’ ‘Jeetje, dat die daar rijden joh.’) en je leert nieuwe mensen kennen. Zulke gesprekken gaan altijd hetzelfde, zo van: jahoeheetjijdanohenjijjaenwaarkomjijvandaandan.
‘Uit zus en zo dorp.’
‘Oh mijn god, zus en zo dorp? Haha, ben je een boer ofzo?’
Nu zijn er veel weilanden rondom het dorp, maar niet één is er van mij. Dus nee, ik ben geen boer (zelfs geen boerin en nee, ik ben ook niet op zoek naar een boer, al was die boer Henk wel leuk, wat, nee, ik kijk absoluut niet naar boer zoekt vrouw, stom programma hihi ahum). Niet alle dorpelingen zijn boeren. Laat dat even duidelijk zijn voor altijd. NOOIT MEER VRAGEN DUS.
Van die weilanden heb je er dus veel. Op weilanden staan schuurtjes. En in die schuurtjes bevindt zich, ja, goed geraden, wiet! Het hele dorp is verslaafd, behalve de gereformeerden (die doen het stiekem op zolder, net zoals tv kijken). Jaaa, dat wist je niet he? Ik ben de enige die clean is. Al een week.
Nog zoiets. Het centrum (‘Haha noem je dat een centrum?’) ingaan voor het één of ander. Je hebt nog geen stap gezet of je bent de eerste bekende al tegen gekomen. En dat zijn dus altijd nét die mensen die je niet aardig vindt. Denk je ‘Hoi!’ te zeggen en snel door te kunnen lopen, kom je ze in een andere winkel wéér tegen.
Ja, zo leuk is een dorp nou ook weer niet. Gelukkig ga ik verhuizen naar een ander dorp*.
(*Voor de mensen die nieuwsgierig zijn: morgen ietsje meer informatie hierover).