Vandaag ga ik jullie een verhaaltje vertellen over enge dingen doen. Een tijdje geleden zou ik Levend Stratego gaan doen, georganiseerd door Rotown (in Rotterdam uiteraard), samen met de jongen met wie ik toen aan het daten was. Maar de dag daarvoor besloot ik daarmee te stoppen en er was niemand anders die meekon. Maar hoe gaaf is Levend Stratego? Ik weet nog dat we dat op kamp deden in groep 8 en sindsdien heb ik het nooit meer gedaan.
Ik besloot dus in mijn eentje te gaan (ja ja, de titel verklapt dit al, spoilers).
Nu ben ik geen held met dingen in mijn eentje doen. Winkelen is geen probleem, maar in München ging ik voor het eerst alleen lunchen (in het kattencafé, want duh) en dat voelde toch licht ongemakkelijk. Laat staan dat ik in mijn eentje naar Levend Stratego ging, waar ik echt helemaal niemand kende en je toch enigszins sociaal moet doen. Ik ben niet zo’n persoon die binnen no time met vreemden aan de praat raakt, dus hoe zou dit zijn?
Ik ga niet liegen. Ik vond het best wel eng toen ik eraan kwam. Daar bleek ook dat het verzamelen een half uur later was, dus bestelde ik maar een ijsthee aan de bar (alcohol leek me geen goed idee, aangezien ik snel aangeschoten ben). Ik wist zeker dat ik eruit zag als iemand die een Tinderdate had, maar dan zonder dat die ander op kwam dagen. Alles in me wilde weggaan, maar ik had al aan de barman gevraagd waar het verzamelen was, dus ik kon niet weg.
Na tien helse minuten (die ik heftig probeerde weg te whatsappen) was de hele groep er. Die bestond uit stelletjes en vriendengroepen. Geen mensen in hun eentje. Alleen ik, de loser. Natuurlijk moesten we nog een heel stuk lopen naar het Park en iedereen liep in groepjes. Tot er een jongen naast me kwam lopen.
‘Ben jij in je eentje?’
‘Ja.’
‘Stoer hoor.’
Eenmaal aangekomen bij het Park begon het spel en viel het niet meer op dat ik alleen was gekomen. Het winnende team (mijn team duh) kreeg in Rotown shotjes. We proostten. Daarna werden de groepjes weer groepjes en was het tijd voor mij om naar huis te gaan.
Maar trots dat ik even was op mezelf. Poeh.