Je bent net klaar met je bachelor, maar wil nog niet beginnen aan je master. Wat moet je nu gaan doen? Werken heb je nog lang geen zin in en je wil wel origineel zijn. Opeens heb je het: je gaat op vakantie reis. Het is ideaal. Je kunt veel feesten, zuipen en floepsedewoepen leert er heel veel van en het zorgt voor de beste Instagramfoto’s. Iedereen zal jaloers op je zijn.
Maar waar moet je naar toe? Je twijfelt tussen Australië en Bali. Je kent maar honderd mensen die naar Bali zijn gegaan en tweehonderd die voor Australië hebben gekozen, dus hop naar Bali.
Voor vertrek plaats je inspirerende quotes en allerlei varianten van ‘wanderlust’ op social media. Iedereen moet weten hoe speciaal jij bent. In eerste instantie is je reis ook geweldig. Alle geneugten des levens zijn aanwezig. Maar soms is het best wel eenzaam. Je mist je vrienden (de paar die dan niet ook zelf op reis is naar Bali) en familie. Je mist je retro wielrenfiets, waar je overigens nooit mee ging fietsen, want hallo, straks wordt hij gestolen. Soms heb je geen bereik, terwijl je net de duizendste strandfoto met ‘Explore. Dream. Discover.’ wilde plaatsen.
Je bent blij als je na zes weken (of zoals je zelf zegt: twee maanden) weer terug bent. Je vertelt iedereen over je geweldig unieke reis.
‘Ja en toen ging ik skinny dippen in-‘
‘Oh ja, dat heb ik ook gedaan!’ zegt je gesprekspartner. ‘Dat was echt moeilijk leuk.’
‘Ik heb zelfs met de lokale bewoners gepraat, want ik wilde wel de echte ervaring-‘
‘Die oude man met dat hoedje? Hij is zó hilarisch.’
En dan komt het besef. Het slaat zo hard in dat je Bokeh-sterretjes ziet.
Je bent een enorme basic bitch.