Pas op: dit is een overdreven zeikblog. Bedankt voor uw aandacht.
Onze badkamer werd verbouwd. Dit is natuurlijk iets om blij mee te zijn: lang leve de regendouche! Maar voordat het allemaal zover was, moest er nogal wat gebeuren. Dat gingen we niet zelf doen (twee linkerhanden zit bij ons in de genen), maar dat deden de badkamermannen.
Nu moeten jullie weten dat de verbouwing twee weken duurde. Dit waren mijn laatste weken vakantie. In de vakantie hoor je uit te slapen en leuke dingen te doen, óók die laatste twee weken. Mais ce n’est pas possible. Ik moest elke dag vroeg mijn bed uit en aangezien iedereen naar school/werk was, moest ik thuisblijven. Om koffie te zetten.
Ja, ik heb twee weken lang voor koffiemevrouw gespeeld. En het erge is: ik kreeg er niet eens voor betaald. Het enige wat ik eraan heb overgehouden is dat ik weet dat de ene badkamerman koffie met melk en suiker wil en de andere zwart met suiker.
Wat ook heel leuk is, vooral als je net als ik ongeveer elk uur minimaal tachtig keer moet plassen, is wanneer ze het water eraf doen. Tip: zet vooral geen rustgevende ‘muziek’ in de vorm van watervallen aan.
Bij een badkamer horen ook zaken als een douche, wc, wasbak etc. Na al veel herrie en gesloop kwamen de badkamermannen die brengen. Dat doen ze natuurlijk nét die ene tien minuten dat je moeder even naar de Albert Heijn is en jij nog in je pyjama (relaxbroek + oversized Oasis-bandshirt) rondloopt. Tot zover de illusie van mijn stijl en elegantie.
Dan heb ik het nog niet over het moeten douchen bij andere mensen (‘Daar ben ik weer!’), het stof, de radio (die natuurlijk nooit op een leuke radiozender staat) en het feit dat ik twee weken amper een sociaal leven had (oké, dat is overdreven, MAAR TOCH).
Maar het is voorbij. Thank God! Elke dag kan ik de regendouche verblijden met een bezoekje, ik kan gewoon weer tachtig keer per uur plassen en er is niemand die mijn Oasis-shirt meer ziet.
Dus handjes in de lucht: de badkamerblues is voorbij!