Weet je wat ik nou een geniaal woord vind? Je kunt het waarschijnlijk al raden, maar ik zal het toch nog maar even herhalen voor de minder oplettenden onder jullie: duizenddingendoekje.
Even een minuut stilte voor dit prachtige woord. Laat het maar tot je doordringen.
Ik zou jullie graag willen vertellen wat Van Dale hierover zegt, maar Van Dale zegt: de betekenis van dit woord is te vinden in Van Dale Online Basis en Van Dale Online Professioneel.
Dat vind ik geen antwoord op mijn vraag, Van Dale.
Goed, waarom is dit nu zo’n fantastisch woord? Natuurlijk: de alliteratie. DDD. Wat ook prachtig is, is dat het meteen zijn functie verteld. Dit doekje is voor duizend dingen. Nu is de vraag natuurlijk: wat voor dingen dan allemaal? En waarom duizend en niet duizendenéén of negenennegentighonderdnegenennegentig?
Het antwoord op de eerste vraag: onder andere om het aanrecht mee schoonmaken, babybillen afvegen (maar dan moet je het daarna niet meer voor het aanrecht gebruiken hoor), de tegels lappen of om stof af te nemen. Voor een doekje die voor duizend dingen te gebruiken is, kan hij dus wel saaie dingen zeg!
Het antwoord op de tweede vraag: weet ik niet. Helaas. Een mysterie, voor altijd.
Langzaam verdwijnt het duizenddingendoekje in ons bestaan. Er zijn zoveel innovaties, verbeteringen, robots die opruimen ook zonder doekje… (in de toekomst dan)
En ik vind het jammer. Dat er nu woorden zijn als ‘daggeren’ en ‘breezersletje’. Later zal ik vol nostalgie mijn kleinkinderen vertellen over de vergeten woorden en dan zullen ze vragen:
‘Maar oma, wat is een duizenddingendoekje dan?’
‘Ach, lief kind.’ zeg ik dan, op zijn grootmoeders. ‘Vroeger maakten we nog schoon met de hand.’
En wanneer mijn kleinkinderen over de grond rollen van het lachen, pink ik een traantje weg om die goede, oude tijd.
