Categorie: Overig

Tien tips voor studeren/leren

Deze foto is in scene gezet. 

1. Zet Facebook/Twitter/elkwillekeurigewebsite NIET aan.
Gewoon niet doen. Alles lijkt leuk als sog-materiaal (S.O.G. = studieontwijkendgedrag), zelfs Hyves. Maar je moet het vooral n-i-e-t doen. Voor je het weet, is het de volgende dag.

2. Zorg voor een rustige omgeving.
Ga dus niet in de woonkamer zitten, terwijl de tv aan staat en je moeder aan de telefoon zit. Ga naar de UB (universiteitsbibliotheek) (tenzij je weet dat je meer pauzes zult nemen dan daadwerkelijk werk verrichten), een willekeurige bibliotheek of zit gewoon in je eigen kamer (nogmaals: ga NIET op Facebook).

3. Maak gebruik van de hulpmiddelen die je hebt.
Als je woordjes moet leren, gebruik dan wrts.nl. Bekijk de powerpoints van de colleges nog eens, vraag aantekeningen aan je studiegenootjes, kijk of er oefententamens zijn en ga die dan ook echt oefenen.

4. Gebruik een schema/planning.
Maak aan het begin van de tentamenperiode/toetsweek een planning waarin staat wat je wanneer gaat leren. En houd je er ook aan. Maak het schema eventueel mooier door het gebruik van kleurtjes, stickers en glitters (ja, alles is geoorloofd, behalve glinsterende vampiers).

5. Maak samenvattingen.
Ja, samenvattingen van anderen kunnen ook handig zijn, maar maak er eerst zelf één. Terwijl je iets samen vat, neem je al wat van de stof op. Oh en misschien is het handiger om al tijdens de collegeweken samenvattingen te maken en niet een week voordat je een tentamen hebt. Neem dat maar van mij aan.

6. Vergeet niet om pauze te nemen.
Vier uur achter elkaar non stop leren is niet gezond. Neem op tijd pauze. Denk aan: eten, drinken, how I met your mother kijken, op Facebook gaan (ja, tijdens pauzes mag het wel), je kamer opruimen et cetera. Maar alleen in je pauzes he, niet als studieontwijkend gedrag!

7. Zorg voor structuur.
De aantekeningen van dat ene vak horen niet bij de samenvattingen van dat andere vak. Doe mij dus niet na (zie de foto), maar zorg dat het een beetje netjes is.

8. Plan allemaal leuke dingen in de periode na de tentamen/toetsweek.
Dan heb je iets om naar uit te kijken tijdens het leren.

9. Neem genoeg rust.
Slapen is leuk en al helemaal tijdens dit soort weken. Slaap is je beste vriend. Ga geen nachten door, maar verwelkom je bed.

10. Geniet!
Voor je het weet, heb je een saaie kantoorbaan in plaats van die paar dagen college in de week en moet je écht volwassen gaan doen.
Oké nee, grapje, er valt simpelweg niet te genieten. Nog even en het is voorbij, oké? Het komt allemaal goed.

‘En Laura, houd je je eigenlijk aan je eigen tips?’
*klikt Facebook weg*
‘Eh ja, natuurlijk!’

Heb jij nog tips?

De glazenwasser



Hier zie je een deel van mijn raam dat de glazenwasser altijd met veel liefde voor mij wast.

Er zijn van die beroepen waar ik nieuwsgierig naar ben. De telman, de postbode (‘Maakt u wel eens stiekem een envelop open, voordat u hem post?’) of: de glazenwasser.

Eerlijk gezegd zou ik geen glazenwasser willen zijn. Ik houd niet van glazen (of nou ja, ramen). Ik houd niet van wassen. Ik houd er niet van om op ladders te staan, ik draag geen overalls en wat te denken van die rimpels die je krijgt als je je handen te lang in het water houdt? Nee, dankje.

Maar dat wil niet zeggen dat het niet interessant is. Ik zou wel eens met een glazenwasser willen praten en een paar vragen stellen:
– Kijk je vaak bij mensen naar binnen? Moet je nieuwsgierig zijn om een glazenwasser te worden of juist niet?
– Ben je wel eens betrapt op het bespieden?
– Wat is het raarste dat je hebt gezien?

Want mensen doen rare dingen, dat weet jij ook wel. Misschien was de glazenwasser ooit wel getuige van een moord. Of hij ziet iemand die net onder de douche vandaan komt en géén badjas aan heeft (awkwarddddd, al zal hij het vast niet erg vinden als het een mooie vrouw is). Of misschien betrapt hij een keer een kaboutertje (want die bestaan echt!).

Toch wel een spannend beroep, glazenwasser zijn.

(En even een bericht voor mijn glazenwasser: waarschuw me alsjeblieft als je mijn ramen gaat wassen, want ik schrik me elke keer weer een hoedje!)

Laura’s jargon

Mijn boekje kon ik niet vinden. Deze is van mijn broer, vandaar dat ik de gegevens even gefingeerd (zoals dat met een mooi woord heet) heb.

Mijn ouders hebben van ons alle drie (broer, broertje, ik) een groen boekje waarin ze dingen als de groei en het gewicht bij hielden (lekker boeiendddd) toen we klein waren, maar óók onze uitspraken.
Ik deed uitspraken als ‘janke janke’ (vertaling: Jip en Janneke) en ‘eet je smaak’ (vertaling: eet smakelijk).

Geef het toe: ik was toen al een genie qua uitspraken (‘ARROGANT!’ ‘Houd. Je. Mond.’). Maar daar is het niet bij gebleven. Ik zal jullie vandaag een sneak peak (om maar even een stom woord te gebruiken) geven in mijn taalgebruik. Ja, dit is exclusief!

In mails:

Bonjour: aanhef van een mail. Zoals het een echte niet-Franse betaamt.
Kusje van je zusje: afsluiting van een mail die specifiek bedoeld is voor Laura’s broer.
-xxx-: afsluiting van een mail die specifiek bedoeld is voor Laura’s vriendinnen.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx: afsluiting van een mail die specifiek bedoeld is voor Laura’s moeder (wat een moeder-dochterliefde!)

Overige:

Tachtigduizend: héél veel.
jwoejrowejriowjeroiejwrioj: Laura begrijpt iets niet of ze weet niet hoe ze het moet zeggen.
Semi-vriendin: iemand met wie je bevriend bent, maar je weet eigenlijk niet waarom. Ook wel frenemies genoemd, maar niet door Laura, want die vindt dat een stom woord. Kan overigens ook iemand zijn die ooit een vriendin was, maar die je nu nog amper ziet.
Porto: portemonnee (nee, ze snapt het zelf ook niet).
Niet-date: een vriendschappelijk afspraakje met een jongen waarvan je stiekem hoopt dat het een wel-date is.
Mp: een mp3-speler. Omdat mp3 te lang is.

Wat een wijsheid, wat een wijsheid en dat is alleen al terug te zien in het taalgebruik!

Mag ik ook een inzicht hebben in jouw jargon?

Mijn gedachten als ik op de bus wacht

 

Hmm, is de bus er al? Nee, oké, goed. Waarom gaat het nou altijd regenen als ik mijn paraplu nét niet bij me heb? Ik hoop dat er niemand op het bankje zit. Shit. Wel dus. Ja hallo, ik heb net mijn haar gewassen, waarom gaat het nou regenen? Stop met regenen, regen!

Wanneer komt die bus? Het is kouuuuuud. Waar is mijn ovchipkaart, dan pak ik die alvast. Oh nee, dat meen je niet… K u t. Ja shit, dan moet ik weer terug naar huis en dan mis ik de bus en de metro en de trein en dan kom ik te laat en dan moet ik als een debiel naar college sprinten en dan kijkt iedereen me raar aan en dan krijg ik het veel te warm en- oh, daar is mijn ovchipkaart.

Oh shit, nee, waarom komt *persoondieikkenmaarnietaardigvind* nou? Moet ik ‘Hoi!’ zeggen? Ik zeg alleen ‘Hoi!’ als hij/zij het ook zegt. Oké, kijk naar de grond. Oh gelukkig, hij/zij gaat aan de andere kant staan.

Serieus, wanneer komt die bus nou? Straks mis ik mijn trein. Busje komt zo, busje komt zo. Hoe ging dat liedje ook alweer verder?

He bah, er gaat iemand roken. Ga dat lekker ergens anders doen ofzo. Straks stink ik naar de rook en mijn haar ook en mijn haar is al verpest door de regen en argh.

BUUUUHUUUS, waar blijf je nou? Kom op, ik heb het koud.

Oh, daar komt hij.  He he. Eindelijk.

Conclusie: ik ben niet op mijn vrolijkst wanneer ik op de bus aan het wachten ben.

Hebben jullie wel diepzinnige gedachten als jullie aan het wachten zijn?

Ze waren gewapend

De foto is gemaakt door Caithlin. 

Delft was bedekt met een laagje wit. Twee meisjes met sneeuwvlokken in hun haren liepen naar het station. Ze waren gewapend. Met warme chocolademelk.

Die twee meisjes, dat waren Caithlin (ze heeft er gisteren ook over geschreven, check haar versie!) en ik. Vanwege het weer (ijskoud en sneeuwval) besloten we warme chocolademelk uit te delen op station Delft Centraal.
Dit had kunnen gebeuren:
1. Iedereen nam warme chocolademelk en bedankte ons.
‘Jullie zijn geweldig!’ zeiden ze in koor.
En ze begonnen spontaan voor ons te klappen.
Of:
2. Niemand wilde warme chocolademelk.
‘Rot toch op met die vieze troep.’ zeiden ze.
En ze draaiden zich om, terwijl ze met hun ogen draaiden.

Ik kan hierbij vertellen dat allebei de situaties niet zijn voorgekomen.

‘Wat is er dan wel gebeurd?’ Dat zal ik je vertellen, allerliefste, poepigste, schattigste lezer (‘Even kappen met dat kleffe gedoe, Laura.’ ‘Ik wil alleen maar laten zien hoeveel ik van je houd hoor.’ ‘Gewoon even niet, oké?’ ‘Oké.’).
Sommige mensen zeiden dat ze het niet lusten (HOE KAN DAT?). Anderen namen het aan en zeiden dat het lief was. Eén jongen zei: ‘Waarvoor?!’ Een andere jongen zei: ‘Gratis?’ En een aantal moest lachen.

Maar aangezien we twee thermoskannen leeg hebben gekregen (oké, ik geef toe, we hebben zelf ook een bekertje genomen), vind ik dat het toch goed geslaagd is!

Eigenlijk vind ik dat er in de winter altijd iemand warme chocolademelk moet uitdelen op het station. Dus mensen, verenigt u! Ik zal het in ieder geval dankbaar aannemen.

Subtiel

‘You are Clare.’

Dat wist ik 48 uur van tevoren al, maar wat Clare nu precies ging doen? Geen idee.
‘Laura, wat is er in hemelsnaam aan de hand? Ben je in de war?’ Nee joh, lieve lezer, het gaat prima. Natuurlijk weet ik dat Clare niet ben, maar ik was haar wel voor een half uur.
‘Ik begrijp het nog steeds niet.’
Ik ging een subtlemob doen, lieve lezer.

Je kent waarschijnlijk de flashmob wel en zoals je misschien wel kunt raden: de subtlemob is ook zoiets, maar dan subtiel. 48 uur van tevoren krijg je een mp3 opgestuurd (je moet je inschrijven op een website). Donderdag om zes uur moest ik bij het Centraal Station in Rotterdam staan en de mp3 beluisteren. Het is alsof je in een film zit en jij bent de acteur (actrice in mijn geval). Je krijgt aanwijzingen zoals: ‘Look at your shoes.’

En je bent niet de enige die hieraan mee doet. Ik moet zeggen dat ik ook nog nooit van een subtlemob had gehoord, maar Jaap nodigde me uit om eraan mee te doen. Er waren vier personages (twee mannelijk, twee vrouwelijk) en die kregen allemaal andere opdrachten.

In het begin is het heel raar, maar je raakt eraan gewend. Je kijkt om je heen of je mensen ziet die het ook doen en op een gegeven moment had ik het door: de mannen met een boek of een paraplu in hun hand hoorden er ook bij. Later kreeg ik de opdracht om iets in een notitieboekje te schrijven en terwijl ik dat deed, zaten er twee meisjes naast me die dat ook deden.

Het is echt leuk om een keer mee te maken, om in het complot te zitten. Het grappige is natuurlijk dat de meeste mensen op het station niet wisten dat dit aan de gang was (het was subtiel) en dat je niet weet wie er allemaal mee doen.

Na de subtlemob (het duurde een half uur en dat is echt zo voorbij!) gingen Jaap en ik nog naar de subtlemob-meeting. Ik maakte daar nog de gruwelijke fout om te zeggen dat ik Kate heette in plaats van Clare (in de war met de serie Lost?) en nou ja: het was een nogal saai feestje, dus wij, Liam (Jaap) en Cate (ik dus) zijn maar snel weggegaan.

Het was in ieder geval erg leuk om een keer gedaan te hebben!

Ik was elf

Dit is mijn telefoon. Hij heet Gerrit. Nee, dat is een grapje. Hij heeft helemaal geen naam. Zielig he?

Ik was elf. De zin die hierna zou moeten komen, is natuurlijk: ‘en kreeg een brief van Zweinstein/Hogwarts.’ Helaas is dat niet waar. Nee, ik was elf en ik kreeg een mobiele telefoon. Een Nokia 3310.

Mijn god, wat was ik stoer! Waarschijnlijk weten de mensen van veertien of jonger het niet, maar toentertijd was een Nokia 3310 zeg maar de iPhone van nu. Waarom? Je kon een leuk plaatje met enorm grote pixels als achtergrond nemen. Je had ringtones die krakerig klonken. Er konden maar liefst zeven (misschien wel acht) smsjes in je inbox. Nee, dat klinkt vast niet aantrekkelijk voor jullie (‘Zat er geen internet op?’), maar het allerleukste was: er zat Snake op. En niet zomaar Snake, nee, Snake II.

‘Ja, maar dat kan ik gewoon downloaden hoor, daar heb je een app voor.’
Zucht. Lieve kindjes, dat is niet hetzelfde. Snap je, in die tijd pakten mensen mijn telefoon af, omdat ze mijn highscore wilden verbeteren. Bovendien: als ze dan boos waren omdat het niet lukte, dan maakte het niet uit als ze mijn mobieltje op de grond gooiden. De Nokia 3310 is niet kapot te krijgen.

En nu? Nu heb ik een smartphone (geloof ik, zoveel verstand heb ik dus van mobieltjes). Ik kan er liedjes op zetten, foto’s mee maken en op het internet. Maar soms… dan mis ik het snaken.

Had jij vroeger ook een Nokia 3310?

Het nieuwe (oude) uitschelden

Ach ja, die jeugd van tegenwoordig. Toen ik tien was, vond ik het woord ‘Sukkel!’ nog erg. De kindjes van tegenwoordig lachen je uit als je dat tegen ze zegt. Ik ga de scheldwoorden niet noemen (die kun je vast zelf heel goed bedenken), maar het gaat wel een stapje verder dan dat.

En dat is jammer. Want er zijn zoveel mooie scheldwoorden. (‘Pardon Laura, maar zei je nu mooie scheldwoorden?’ ‘Ja, dat zei ik inderdaad.’ ‘Oei, ik denk dat de bond tegen het vloeken dat niet zo leuk zal vinden.’ ‘Ik denk dat het mij niet kan schelen wat de bond tegen het vloeken denkt.’)
Ja, scheldwoorden die mooi zijn. Niet de scheldwoorden die we nu gebruiken (ik ga ze niet herhalen), maar jawel: de oude.

Vroeger, vroeger als iemand ‘schavuit’ zei, was de reactie: ‘Oh no, he/she didn’t!’ Echt, grover kon je niet zijn. Maar nu lachen ze je uit als je dat zegt.

Maar dat maakt mij niet uit. Ik vind het een geweldig woord en ik zeg het dan ook graag tegen schavuiten. Andere mooie scheldwoorden: flapdrol (mijn favoriet), oelewapper en halve zool.

Dus laten we die alsjeblieft weer gebruiken op een grappige manier. Daar kwets je waarschijnlijk niemand mee! (behalve heeeeeeeeele oude mensen of halve zolen die issues hebben over dat ze half zijn en niet heel).

Weten jullie nog meer van dit soort oude (scheld)woorden?

Gierig nieuws

Nieuwsgierig. Nieuws-gierig. Raar woord eigenlijk. Zoals de Van Dale-definitie hierboven al vertelt, is het nieuwsgierig aagje (te) verlangend om te weten. Eigenlijk raar dat het nieuws-gierig is, want als ik het woord zo zou zien, zonder te weten wat het écht zou beteken, zou ik dit als definitie geven: mensen die gierig zijn met nieuws haha.

Maar goed, nieuwsgierig dus. Ik ben het, heel erg. Vertel mij maar niet waar je dagboek is en zeg ook niet ‘Ik heb een geheim en ik ga het aan niemand vertellen.’, want dan word ik gek. Ik vind persoonlijke blogs leuk om te lezen, ook al ken ik die mensen helemaal niet.

En tegenwoordig is het zo makkelijk voor ons, de nieuwsgierigen. Goh, hoe is het eigenlijk met dat oude klasgenootje… Wacht, ik kijk wel op Facebook! Hoe zat het eigenlijk met die boeken van Laura Ingalls Wilder? Even op Wikipedia zoeken hoor.

Sommige mensen zeggen dat het een slechte eigenschap is. Je moet je niet met anderen bemoeien, heb je aan jezelf niet genoeg? Maar ik ben het er niet mee eens. Als je van schrijven houdt, dan is deze eigenschap toch maar verdomd handig. Ik ga niet discreet een krantje lezen in de trein als ik een interessant gesprek hoor. Nee, dan doe ik mijn oordopjes in met de muziek uit (geef toe dat jij dat ook wel eens doet!). En jawel: daar komen wel eens blogjes uit. En in de journalistiek kom je ook niet ver zonder enige nieuwsgierigheid.

Dus nee, ik zeg: lange leve de nieuwsgierigheid! En jij, vind jij het een goede of een slechte eigenschap?

Mijn creatieve Harry Potteriaanse uitbarstingen

Klik erop om het groter te maken en sorry voor de slechte kwaliteit qua foto, maar de tekeningen liggen ergens boven en ik ben te lui om te zoeken, dus dit is het enige wat ik heb.

Dat ‘Bad kitty!’ komt uit de trailer van Madagascar, die toen vaak op tv was.

In de eerste klas van de middelbare school was ik er nog van overtuigd dat ik mezelf een talent voor tekenen kon aanleren. Ach, hoe naïef… Wat ik vooral leuk vond om te maken? Stripjes.

Misschien kennen jullie LOTRIHS wel. Zo niet,  kijk maar even. Goed, dat vond ik best wel heel erg geniaal. Dus wat wilde ik doen? Zelf op een grappige manier de Harry Potter-serie verstrippen.

Ver ben ik niet gekomen (tot het moment dat Harry en Ron elkaar ontmoeten in de trein), maar dat maakt niet uit. Stiekem vind ik mijn dertienjarige zelf wel grappig. Dat het allemaal zo slecht en kinderachtig getekend is, maakt het alleen nog maar grappiger!

Conclusie: ik was op mijn dertiende al aardig gek in mijn hoofd (op een positieve manier) met een teveel aan fantasie en dat is alleen maar erger geworden ;)

Heb jij ook wel eens een creatieve Harry Potteriaanse uitbarsting gehad of ben ik de enige gek hier? :p

(Stiekem zou ik hem wel verder willen afmaken, maar ik heb geen idee hoe ik een been der sauzijenbroodjes moet tekenen, laat staan dat ik weet  hoe ik het erin moet verwerken)

(Oh en ik weet dat dit een enorm kort blogje is voor mijn doen, ik weet ook niet hoe het komt, maar ach, er zijn ergere dingen in de wereld, toch?)