Ik kom hem vaak tegen in de trein van Leiden naar Rotterdam. Hij heeft een trainingspak aan, zijn gezicht is ongeschoren en hij verspreidt een onaangename geur.
‘Dames en heren, ik heb vier euro nodig voor een bed om in te overnachten.’ zegt hij altijd.
Ik heb hem nog nooit iets gegeven.
Laatst was ik in Antwerpen met het vriendje. Er kwam een zwerver naar ons toe, of we geld hadden. Ik gaf hem een flesje water, maar hij scheen me er niet echt dankbaar voor te zijn. Daarom geef ik ook nooit geld aan zwervers: je weet niet wat ze er mee doen. Deze man wilde duidelijk geld voor andere zaken dan eten en drinken.
Laatst kwam er weer een zwerver in de trein, een andere deze keer. Hij hield hetzelfde verhaal, maar had een stapel ansichtkaarten in zijn hand. Die zou hij geven als dank. Niemand zei iets, iedereen negeerde hem. Ik kon het niet. Dus zei ik tegen hem dat ik wat te eten voor hem had (een pakje crackers, niet veel, maar toch) en gelukkig was deze zwerver er wel blij mee. Als dank kreeg ik een ansichtkaart. Een Boomerang (die zijn gratis), dat dan weer wel.
Het is een rare wereld, de wereld van zwervers. Hoe zijn ze zo geworden? Hoe groot is de kans dat ik een zwerver word? Hoeveel van de zwervers zijn drugs- of alcoholverslaafd? Hoe is het om geen eigen plek te hebben? Wat moet je de hele dag doen? Ik vind het moeilijk voor te stellen.
Ik zag een keer een documentaire op tv (helaas weet ik de naam ervan niet). Er werd een zwerver gevolgd. De makers van de documentaire knapten hem op. Hij ging naar de kapper, kreeg een huis en mocht zijn kind en (ex?)vrouw weer zien.
Helaas overkomt dat niet elke zwerver. Het blijft me fascineren hoe iemand zo geworden is. Hoe het zo ver kan komen. Raar is het leven en de wereld soms.
Ik weet dat er zo’n dag is in Rotterdam volgens mij, waar zwervers ook worden opgeknapt. Fantastisch om te zien, lijkt me (want ik heb het zelf nooit gezien).
Ik durf nooit geld te geven aan zwervers, omdat ik dan inderdaad bang ben dat ze er drank of drugs van kopen. Ik heb achter de kassa gewerkt bij ons in het centrum en daar kwamen alle ‘zielige zwervers’ altijd drank halen. Sindsdien ben ik extra achterdochtig. Eten geven vind ik daarom een veel betere optie. Fijn dat die ene zwerver dat wel kon waarderen!
Ik las eens dit boek (http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/van-miljonair-tot-krantenjongen/1001004006526568/index.html) Van miljonair tot krantenjongen. Heel bizar dat het leven van mensen fataal om kan slaan en ze op de straat eindigen.
Eerlijk is eerlijk, we kunnen het ons gewoon niet voorstellen. Ook al doen we ons uiterste best. Hoe iemand een zwerver wordt? Vermoedelijk heeft het te maken met een ongelukkige samenloop van omstandigheden. En ja, er is het uitgebreide pakket aan sociale voorzieningen waar zowat iedereen recht op heeft. Mits je aan een aantal regels voldoet. En daar wringt nu net het schoentje… Er zijn altijd mensen die door een vreemde speling van het lot tussen wal en schip vallen.
Wij hebben een straatnieuwsverkoper voor onze supermarkt, die vroeger gewoon universiteit heeft gedaan en een topbaan had. Het kan dus ineens veranderen, heel bizar.
Goed stuk! Wij hebben ook bij de supermarkt waar ik werk zo’n vrouw die in haar eigen land alles had, maar moest vluchten en in één klap helemaal niets meer had! Echt iets dat wij ons niet zouden kunnen voorstellen.
Ik vind de gedachte dat ik mensen die er écht niks aan kunnen doen, en dat geld dus wel écht nodig hebben (voor eten en drinken) net zo’n “afkeurende” blik geef als degenen die het gewoon gruwelijk voor zichzelf verknald hebben en daar net zo hard mee doorgaan. Hier in de stad is inderdaad ook een mevrouw die kaarten verkoopt, en daar koop ik weleens iets van, want nouja – dat vind ik wel een leuk gebaar. Net als dat ik veel eerder geld geef aan straatmuzikanten dan aan bedelaars, zegmaar. Maar toch, eigenlijk is het vooral heel sneu en zou ik voor alle zwervers van de stad broodjes willen bakken en uitdelen, maar dan inderdaad alleen wel aan die die ook dáár fijn op reageren :).
Zwerven en verslaafd zijn, ik heb het van iets te dichtbij meegemaakt. Het is geen pretje en soms kan je er helemaal niets aan doen, een samenloop van omstandigheden. Wanneer je eenmaal geen dak meer boven je hoofd hebt worden de kleinste dingen moeilijk. Het hebben van een identiteitsbewijs bijvoorbeeld. Wanneer je nergens meer staat ingeschreven omdat je geen huis hebt kan je niet even naar de gemeente voor een nieuwe id-kaart. Zonder dat ding kan je niet werken en een uitkering aanvragen is ook een probleem. Een vicieuze cirkel die moeilijk te doorbreken is.
Goede blog, het zet je wel echt aan het denken. Hoewel dit wel iets is wat me vaker bezig houdt, maar ik trap niet gauw meer in praatjes van ‘zielige’ zwervers. Mijn moeder werkt namelijk in een dak- en thuislozen centrum. Die lui wonen daar, hebben een eigen kamer met tv en computer, wat ze maar willen, krijgen zakgeld, krijgen op gezette tijden een lekkere (ja, écht lekker!) maaltijd voor hun neus. Toch zijn er enkele van hen die de stad intrekken om geld te vragen. Nergens voor nodig eigenlijk.
Natuurlijk kun je niet zien aan de zwerver of die écht geen dak boven zijn hoofd heeft en waar hij het geld aan uit zal geven. En dat is het lastige met geld of iets anders geven.
Toch zijn er heel veel zwervers die er zelf voor kiezen om zo te leven. Een keer per jaar worden ze dan opgeknapt door familie en vrienden. Maar het is wel waar dat de meeste zwervers hun geld voor andere dingen gebruiken. Ik geef wel altijd geld aan straatmuzikanten :)
Goed geschreven! Er zijn wel zwervers die ervoor kiezen om zo’n bestaan te leven, die ook niet geholpen willen worden. Op zich zie ik niet zoveel zwervers, behalve in het winkelcentrum, daar zit meestal een straatmuzikant bij de supermarkt.
Inderdaad!
Maar niet alle zwervers zijn alcoholisten of verslaafden, een oude mentor van mij die ging ook 2/3 jaar zwerven zodat hij zich in kon leven, en zodat hij daarover een boek kon schrijven. Echt gek, maar het beviel hem!
Ik vind het eigenlijk echt wel erg voor die mensen.
x
Ik was ooit naar een daklozenopvang geweest en daar vertelde een man, die eerst dakloos was geweest, dat hij in die tijd ook helemaal geen huis wilde. Hij had er geen behoefte aan en hij was er nog niet aan toe, vertelde hij. Het was heel moeilijk om me dat voor te stellen, maar het schijnt vaker voor te komen bij daklozen.
Ja, schrijnende situaties waar ik heel lang over na kan denken zonder enig wijzer te worden. Ik geef zwervers/bedelaars en straatmuzikanten wel vaak iets. Een sigaret of wat kleingeld. Maar je weet inderdaad nooit wat ze met het geld zullen doen. Toch probeer ik (lekker naïef) iedereen gelijke kansen te geven.
Ik vind het altijd heel moeilijk om geld aan zwervers te geven, ik weet niet wat ze ermee gaan doen. Mijn oma heeft wel een paar jaar aan dezelfde zwerfster geld gegeven, ze was zwaar verslaafd en had kanker. Ze is nu dood, mijn oma is er nog steeds kapot van dat ze haar niet heeft kunnen redden.
Sommigen kiezen er zelf voor
ik vind het toch wel knap hoor dat mensen zo kunnen overleven! Ik zou absoluut niet met ze willen ruilen… Het is inderdaad de vraag; wat doen ze met het geld?! Ergens denk ik; wat maakt mij het uit wat ze ermee doen, ik heb een medemens geholpen vandaag. Waarschijnlijk zou ik zelf van die euro een hamburger of een ijsje gekocht hebben hihi
Ik kom te weinig zwervers tegen om te kunnen oordelen, maar je hebt gelijk, je weet niet wat ze doen met het geld.
Ik ben daar ook altijd benieuwd naar, hoe het is gekomen dat ze ‘zwerver’ zijn
Herkenbaar! Goed geschreven
Heeel herkenbaar! Heb je een eurotje voor me? Ik ga er niet op in, en loop gewoon verder. Wil best wat geven, maar geen geld. Daar kopen ze of drugs of alcohol voor.
Mijn schoonvader vroeg een zwerver eens of hij wat te eten wilde of een kop koffie? gezamenlijk pakten ze een terrasje. Dan weet je in iedergeval wat er mee gedaan wordt. Straatkrant kopen kan ook nog, maar ik geef niets aan die oost-europanen. Mijn zoon ziet wat ze met het geld doen. gerookte kip kopen of een flinke bol met veel beleg. En dan bellen met een mobieltje. Worden ze door eeen busje opgehaald. Nee, dat zijn economische vluchtelingen helaas…
Sander de Kramer heeft een boek geschreven van miljonair tot krantenjongen. Iedereen kan daklos raken door misère. Een aanrader Laura.
Ik geef inderdaad ook nooit iets aan zwervers. Aangezien ze vaak alleen maar geld willen en als je een keer iets eet- of drink – baars geeft. Dan zijn ze niet dankbaar. Nou dan kan iedereen wel zwerver zijn toch?
Dat vraag ik me ook altijd af. Ieder heeft zo z’n eigen verhaal. Zelf koop ik weleens het Straatnieuws, maar daar houdt het ook wel bij op.
Gek is dat he! Ik weet het ook nooit zo goed, als kind heb ik een keer een boek gelezen over een zwerver ik geloof dat die meneer doos heette ofzo en dat ging over een zwerver die er zelf over had gekozen, heel leuk boek was dat! Helaas weet ik de titel niet meer!
Ik heb een keer 2 maanden op straat geleefd, dus ik kan je dit vertellen: Als je zo op straat leeft, ben je te druk met overleven om te kijken ‘wat zal ik eens gaan doen’, vervelen doe je je niet. Je bent altijd op zoek naar eten en onderdak.
Hoe het komt? Dat is bij iedereen verschillend. In mijn geval was ik gewoon het huis uit getrapt door mijn moeder en kon ik simpelweg nergens heen. Maar in veel gevallen zijn zwervers drugs/alcoholverslaafd, en dat is ook de reden dat ze op straat staan. (huur niet betalen ed, Omdat ze al hun geld aan drugs uitgeven)
Aawh, wat schattig dat die zwerver er kaartjes voor terug wilde geven!
Eigenlijk bestaan zwerfers al niet echt meer in nederland volgens mij. Er is mij verteld dat zwerfers mensen die er zelf voor gekozen hebben om op straat te leven. Mensen die ik ook tegenkwam in Groningen in en rond mijn stage zijn daklozen die in sommige gevallen door verslavings op straat zijn geraakt.
En gekgenoeg, heb ik in mijn stage geleerd dat ook dit gewoon mensen zijn. Maar het blijft heftige shit.
Mijn naam is Rienk en ik zit nu een half jaar in Utopia en ik leefde voor 5 jaar op straat. Geen inkomen, geen bankrekening. Ik heb er zelf voor gekozen en ik heb nog nooit in Nederland hoeven bedelen.
Ik ben in 5 jaar nog nooit iemand anders tegen gekomen die ervoor gekozen heeft.
Ik probeer een goede invloed te zijn onder de mensen van de straat. Meestal zijn dat verslaafde, mensen met psychologische problemen en gewoon dakloze.
Er zijn mensen die op straat zijn beland en het gewoon opgegeven hebben en het wel best vinden. Dat zijn ook meestal diegene die het minste problemen maken.
Ik hou van mijn leven als zwerver, ik heb nu in Utopia een vriendin voor een half jaar en ik weet niet wat ik ga doen als ik hier uit ben. Wellicht wordt ik eerst zwerver in Amsterdam waar zij woont.
Ik hoop dat we samen kunnen blijven.
Groetjes,
Rienk uit Utopia