Een mooi moment

Zes jaar lang. Normaalverdeling, de stelling van Pythagoras, kansberekening. Ik weet werkelijk niet hoe ik het overleefd heb: wiskunde. Elke dag sta ik er even bij stil dat ik voor altijd van dit rotvak af ben. Dat ik nooit meer een schrift met hokjes zal bezitten. Dat ik mijn grafische rekenmachine nimmer meer hoef te aanschouwen. Dat ik voor altijd verlost ben van vervelende wiskundeleraren (je kan ook niet anders dan vervelend zijn als je in zo’n vak les geeft). Echt waar, het is een zegen.

Ik zit nu al een jaar op de universiteit (studie: literatuurwetenschap) en op een aantal simpele rekensommetjes na (iets wat ik al geleerd heb op de basisschool) heb ik niets van bovenstaande hoeven te gebruiken. Mijn leven is mooier nu, dat begrijp je wel. Soms staar ik verwonderd naar mijn boekenkast en vraag ik me af waar mijn wiskundeboeken zijn. Ik zoek naar mijn passer, maar ik kan hem niet vinden. Zelfs mijn liniaal is kwijt.

En oh, dat is zo’n mooi moment.
‘Oh ja.’ denk ik dan. ‘Ik heb geen wiskunde meer!’
En dan doe ik even mijn ogen dicht en geniet ik.

 

23 gedachten over “Een mooi moment”

  1. Er is natuurlijk een reden waarom je voor literatuurwetenschap gekozen hebt! Net als ik ben jij meer een “talig” mens zo blijkt. Ik heb ook weinig kaas gegeten van wiskunde, al heb ik het destijds wel geprobeerd.

  2. Hey,
    ow dat zou ik ook wel willen! Maar, ik zit nog wel even aan de wiskunde lessen vast, geniet er maar van ^-^!

    Xoxo, leoniae
    p.s: Bedankt voor je reactie op mijn blog, doet me goed om ook de verhalen van een ander te lezen over een bril hebben ;).

  3. Op de een of andere manier heb ik ook wiskunde a 1,2 af weten te ronden (laten we het op Grootse Dank richting de grafische rekenmachine houden) en was ik verschrikkelijk blij toen ik eindelijk naar de universiteit mocht en daar geen wiskunde meer zou hoeven te ondergaan. Maar wat blijkt? Die snoodaards van de universiteit geven wel statistiek, wat gewoon wiskunde onder een andere naam blijkt te zijn. Stelletje naarlingen. Maar ook dat heb ik, op de een of andere wonderbaarlijke manier, weer weten te halen. Vraag me niet hoe. Punt is dat ik waarschijnlijk nooit echt van het hele wiskundige gebeuren af kom, hoe graag ik dit ook wil. Laten we het mijn noodlot noemen. Bagger noodlot that is.

  4. Kunnen we ons
    Nog wel rijk rekenen?
    Of is de ontvangen zorg
    Beperkt aftrekbaar?
    Is het slechts nog
    Een kwestie van wegstrepen
    En zien hoeveel ruimte
    Je nog hebt
    Om adem te halen
    Of te genieten
    In je latste levensfase
    Een rondje rollator
    Door gang of park
    Gaat ten koste van
    Een lekkere douche

  5. Haha zo waar! Ik weet nog dat we heel vaak vroegen waar we het nou voor nodig hadden en dat we dan te horen kregen dat het heel handig is met… (ik luisterde nooit echt goed). Ik wacht nog steeds op het magische moment dat ik de x moet vinden.

  6. Ik hou van bèta!
    Vandaar dat ik het zwarte schaap ben in onze groep denk ik! Haha nee hoor.

    Maar ik ben blij voor je dat je er vanaf bent ;)

  7. Gottegot, wat haatte ik wiskunde! Alsof je die kansberekeningen e.d. allemaal nodig hebt als je toch geen rekenkundige of iets in die richting wil worden :P Nou ja, het zal wel heel nuttig zijn, érgens.

    Ik vind je blog erg leuk en heb je bij mijn favorieten gezet :)

  8. Ha bij mij is het als het goed is ook bijna zo ver!
    Maar op één punt moet ik je toch tegenspreken: ook wiskundeleraren kunnen geweldig zijn! De docente die ik vorig jaar had geeft me nu in haar vrije tijd zonder de geringste vergoeding minimaal 2 uur per week bijles, laatst zelfs op zondag in Klaaswaal! Noem dat maar vervelend..

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.