Ik moet eerlijk bekennen dat ik voor deze foto hele hopen troep heb verwijderd die zich voorheen wel op Johan bevonden.
Het is best raar dat ik het nog nooit over Johan heb gehad. Johan is geweldig. Elke dag zit ik aan hem. Hij draagt mijn laptop, papieren en soms boeken. Zoals je op de foto kunt zien, is hij daardoor erg gespierd geworden. Hoewel ik Johan erg goed ken, leek het me toch een leuk idee om hem te interviewen en meer over hem te weten te komen. Hier mijn verslag.
‘Hoi schatje!’ zei ik tegen Johan. ‘Ben je klaar voor het interview?’
Deze keer zei Johan geen ‘Kroelbeertje’ tegen me, hij keek zelfs een beetje nors.
‘Nee. Voordat je met het interview begint, wil ik nog wat zeggen.’ begon hij.
‘Maar lieverd, daar hebben we toch ons wekelijkse spreekuur op vrijdagmiddag voor?’ antwoordde ik.
Dit was echter van dusdanig ernstige aard dat het niet kon wachten.
‘Ik ben de manier waarop je me behandelt zat.’
Zo, kwam die even hard aan. Ik had geen idee waar het over ging. Waarom had Johan me dit niet eerder verteld?
‘Je hebt nagellak op me gemorst en dat gaat nooit meer weg.’
‘Maar Johan,’ riep ik. ‘Dat is al maanden geleden! Je hebt er nooit iets van gezegd, ik dacht dat je het niet erg vond.’
‘Ik loop voor gek, Laura! Billy de boekenkast, mijn beste vriend, lacht me de hele tijd uit. Ik bedoel, het is rood met glitters. Erger kan niet.’
Ik liet mijn hoofd hangen.
‘Het spijt me. Ik zal mijn best doen om het eraf te halen.’
Maar dat bleek niet genoeg te zijn.
‘Dat is nog niet eens het ergste. Weet je wat ik ongelooflijk irritant vind? Dat je alles wat je niet kwijt kan op mij gooit. Ik bezwijk zowat onder die troep van jou. Je weet dat je moeder het met me eens is, maar toch doe je er niks aan.’
Hmm, hoe kwam ik hier nou weer onderuit?
‘Maar je bent zo sterk!’ prees ik hem. ‘Ik bedoel, moet je die spierballen van jou zien. Ik wil gewoon dat je fit blijft.’
Johan schudde met zijn hoofd.
‘Je snapt er helemaal niets van.’
Er viel een stilte. Zenuwachtig plukte ik aan mijn shirt. En toen begon Johan opeens te schreeuwen.
‘En waarom heet ik eigenlijk Johan? Je bent echt een debiel dat je me die naam hebt gegeven, TRUT!’
Ik begon te lachen, maar stopte ermee toen ik zag hoe boos Johan keek.
‘Ik? Dat heb ik niet verzonnen, maar de Ikea!’
Dat had ik niet moeten zeggen. Johan begon te huilen. Na zes jaar heeft hij nog steeds heimwee naar zijn geboortestreek. Ik legde mijn hand op zijn schouder.
‘Je hebt Billy toch? En mijn bed, ook al weet ik niet hoe hij heet. En de ladekast. En de kledingkast. Al je vrienden van de Ikea zijn hier.’
Johan glimlachte.
‘Je hebt gelijk. Ik mag niet klagen.’
Ik was blij dat Johan weer een beetje vrolijk was en dus vroeg ik:
‘Eh Johan, dat interview?’
Hij keek meteen weer boos.
Vandaar dat ik geen interview heb met Johan. Sorry. Hij is nog steeds boos op me.
Hm, ik zou die zeurpiet maar niet meenemen naar Oegstgeest… Ik bedoel, hij houdt niet eens van nagellak tssss. Mijn bureau is er dol op, al heeft hij meer met nagellakremover en thee!
Ik moest lachen om het feit dat je “elke dag zit ik aan hem” dubbel kan interpreteren *sorry, slechte humor*
Ik vraag me wel af hoe je het voor elkaar krijgt om altijd een soortement van ruzie te krijgen in je fictieve interviews.
Haha :P Tja, ik weet alleen dat het allemaal niet aan mij ligt…
Arme Johan! Mijn bureau heeft ook al heel veel nagellakvlekken, arm ding. Is het weer goed tussen jou en Johan?
(Overigens, foutje! “Ik ben de manier waarop je me behandeld zat”)
Nee… :(
En ik zie het ja, heb het verbeterd, dankje :)
Haha, die Johan toch. Misschien denkt hij dat hij de enige is? Je zou hem kunnen vertellen dat er met zijn Johan-vrienden vaak net zo omgesprongen wordt. Ladingen papier, boeken en rommeltjes worden op ze gegooid.
Gaat het weer een beetje beter tussen jullie?
Nee, gaat nog niet zo goed…
Arme Johan toch, ik vraag me dan af hoe Billy zich zou voelen.. die heeft veel zware boeken te tillen. Maar ik denk dat er geen enkele Johan ‘vertroeteld’ word hoor. Ik ken geen een Johan die een lekker kopje thee krijgt dat niet gemorst is, of dikke knuffel op zijn verjaardag.
héhé, ik heet johan…. :-)
Geen flauw idee hoe mijn bureau heet, maar je kunt Johan zeggen dat die ook bezwijkt onder een lading zooi. Zonder commentaar, want hé, kom nou, hij krijgt wel gratis onderdak! Buiten op straat is het ook niks toch? Misschien moet je
Johan dat maar eens duidelijk maken.
Hahahaahaha jij bent denk ik de enige persoon in heel Nederland die ruzie heeft met haar bureau, goed bezig *lol*
Heerlijk fictief interview (voor zover je aan het interview toe bent gekomen ;-) )
Hahaha geweldig! :D
Geweldig stukje!
Kijk, dit is nu waarom ik je zo leuk vind. Thuis bekijken ze mij raar als ik mijn auto Bollie noem of het beeldhouwwerk in de tuin Jefke en die in de woonkamer Jip en Janneke. Maar jij, jij doet dat ook en gooit het zelfs op het weeweewee. Niets raars aan dus. Neh.
Haha dankje! En ik er is niets leukers dan dingen namen geven. Daarom vond ik het ook leuk toen ik een iPod had (die is nu allang weer kapot) dat je hem een naam kon geven in iTunes :D (ik heb hem Gerrit genoemd)
Dan heeft mijn bureau het toch wel heel goed voor elkaar. Geen nagellakvlekken, geen stapels zooi… Maar eigenlijk is het een tafel dus misschien telt het dan niet.
Ik moest gewoon hardop lachen! Goed geschreven!
Al je interviews eindigen wel met ruzie.. ik denk dat je voor je nieuwe kamer een compleet ander interieur aan moet schaffen ondertussen, haha.
Verder vind ik Johan een heel leuke naam voor een bureau ;-)
Daarom heb ik sinds de verhuizing ook geen bureau meer. Altijd dat gezeur over dat ze geen vuilnisbelt zijn… dan hebben ze de wc nog niet ontmoet, die krijgt pas echte rotzooi te verwerken, en hij blijft altijd vrolijk.
Nou inderdaad, de wc krijgt het pas echt te verduren.
Johan heeft het maar goed. Ik heb mijn bureau weggedaan omdat ik ‘m nooit gebruikte! Zeg dat maar eens tegen hem!
Jeetje, wat zal jouw bureau zich verdrietig hebben gevoeld! Ik zal het inderdaad tegen hem zeggen.
Hahaha, ik ben het wel met Johan eens. Als ik een bureau was zou ik ook geen Johan willen heten! Misschien moet je iets van de Ikea kopen met een vrouwelijke naam, daar kun je Johan vast wel mee opvrolijken. :D
Haha goed idee!
Toch wel jammer dat het niet gelukt is om hem te interviewen! :(
Leuk bureau! Handig ook met die memoblaadjes. En gelukkig heeft hij zijn vriendjes van Ikea om troost bij te zoeken ;)
Weet je, ik heb uit betrouwbare bron (mijn Billy’s zijn familie van jouw Billy) dat Johan die nagellak met glitters eigenlijk wel heel leuk vindt, maar hij is bang dat Billy hem niet meer helemaal serieus neemt. Terwijl Billy zelf ook een zwak voor nagellak heeft.
Ooooh wat een leugenaar is Johan zeg!
Wel een beetje jammer dat je alle troep voor de foto hebt verwijderd want nu weten we natuurlijk niet of Johan gelijk heeft door te mopperen dat ie zowat bezwijkt onder alles wat je erop gooit!
Geloof mij maar: hij overdrijft!
hihii Johan heeft het maar zwaar.
Hilarisch haha! Wat fijn dat hij zoveel broertjes en zusjes van de Ikea heeft!
Ik zie nu ook wat je bedoelt met het groen op je muur, mooie kleur!
Geweldig geschreven :)
Als je met mij een interview zou houden
spreek je met
de welbekende boekenkast van IKEA
Eén met álle schroeven en planken hoor!
Wat ben ik blij dat mijn bureau uit de naamloze, zwijgzame periode komt! ;)
Misschien moet je hem eens helemaal overschilderen (alleen niet rood met glitters, misschien dat geel en blauw meer zijn kleuren zijn ;)) en krijgt ‘ie dan zijn zelfvertrouwen en vrolijkheid weer terug? In ruil krijg jij misschien wel zijn eeuwige dank. Ik vind het trouwens wel oneerlijk dat post-its wel aan Johan blijven plakken, mijn bureau gooit ze allemaal op de grond ;(
Misschien helpt dat wel ja! En mijn Johan is dol op post-its, dus die blijven wel plakken :)
Haha geniaal. Mijn bureau zal ook niet blij zijn met de rotzooi die ik op hem gooi.
Tja ik zou ook geen Johan willen heten als ik een bureau had :P
Haha, wat een leuk stuk! En eh, even een berichtje aan Johan: dat vind ik dus een vet leuke naam. Echt waar! En mijn bureau zit ook onder de nagellakvlekken. Net als mijn vloer. Dat hoort gewoon bij het leven van het meubilair, je moet niet zo zaniken. Wees gewoon gelukkig met het feit dat je zoveel aandacht krijgt!
een bureau dat niet van nagellak houdt? Ik zou ‘m maar even vertellen hoe mooi het hem staat ;)
Johan toch …
Nou dat is ook niet lief van Johan! En van Billy ook niet, dat ie hem zomaar uitlacht.. Misschien moet je Billy maar eens interviewen, waarom hij dat doet
Hahahahaha echt ge-wel-dig om te lezen! Love it ♥
Zeer grappig, ik heb ook de gewoonte om alles een naam te geven. Zo heb ik een Goris kast, een zetel die Sofia noemt, een Thor en een Lisette stoel, enz.
Eigenlijk zouden ze blij moeten zijn dat ze een naam geven, want zo waardeer je hen toch? Anders is het: “stoel”. Ze zeggen toch ook “Hey Laura” tegen je wanneer je een bekende op straat tegenkomt, en niet “Hey mens”.
Al bij al zouden je vrolijke kamer spulletjes moeten hebben ipv al die nukkige meubels =)
Leuk stuk weer Laura!
Chagrijn zeg dat bureau van jouw. :p. Doe je dat interview een andere keer?
haha!
Zullen we een praatgroep oprichten voor overbelastte bureau’s? Ik zal mijnes vast aanmelden.. (A)
Ik zie een Gameboy-color. :)
Goed gezien! Stiekem is die van mijn broertje. Ik had een roze, maar ik weet niet waar die is :(
HAHAHAHHAHAHA, geniaal!
Ik denk dat mijn bureau ook zo zou reageren, en tja, die naam…
Super leuke blog!
Haha dankje!