Na Laura beroept zich komt er eindelijk een nieuwe interviewserie op mijn blog: wie schrijft die blijft. In deze serie interview ik mensen die voor hun beroep schrijven, op wat voor manier ook. Denk aan een beautyblogger of een romanschrijver zoals Roel Smits. Ik ben erg benieuwd wat jullie ervan vinden, ik vind het in ieder geval erg leuk om te doen!
Roel Smits
Roel Smits was 35 toen zijn eerste kind werd geboren. Dat zorgde voor een omslagpunt in zijn leven: er ontstond de behoefte om te gaan schrijven. Een tijdlang deed hij daar niets mee, maar na een paar jaar stopte hij met zijn baan aan de universiteit en begon hij zich bezig te houden met schrijven. Een aantal cursussen later kwam er een verhalenbundel (Honderd procent mens) en een roman (De tovenaar van Petersburg). In februari kwam zijn laatste boek uit: ik ben de zoon van John Lennon. Dit boek gaat over een man van middelbare leeftijd die met zichzelf in de knoop zit en denkt dat hij de zoon van John Lennon is. Zelf zat Smits ook in een crisis: ‘Dat had te maken met het overschakelen van mijn oude baan naar het schrijverschap. Het heeft een zwarte tol op je gezin. Dat heb ik in extreme vorm doorgetrokken in dit boek. Het is een soort prijs die je betaalt om op een hogere leeftijd een verandering door te maken, wanneer je al kinderen hebt en een gezin.’
Het schrijverschap: vrijheid en onzekerheid
Het fijnste aan schrijven, vindt Roel de vrijheid.
‘Ik heb het gevoel dat een bepaalde kant van mij ruimte nodig had. Dat heeft te maken met verbeeldingskracht. Die wilde ik niet alleen de ruimte geven, maar er ook iets nuttigs mee doen, namelijk een boek maken. Bovendien heb ik een wat tobberige kant, dus die verbeeldingskracht kan ik heel goed inzetten voor het verzinnen van manieren waarop het fout kan gaan. En daar gaan boeken eigenlijk over, over hoe het fout kan gaan.’
Maar er zijn ook mindere kanten. Er zijn fases in het schrijfproces waarin Roel, en hij denkt dat veel andere schrijvers dat ook hebben, ervan overtuigd is dat hij het slechtste boek ooit aan het schrijven is. Dat komt voort uit onzekerheid.
‘Dat is in zekere zin de kern van het schrijverschap. Je kunt alleen iets moois of goeds maken als je werkt vanuit onzekerheid. Maar dat betekent dat je elke dag gaat zitten en dat je niet weet wat je moet doen. Dan hoop je dat het weer goed komt die dag. Het is in die zin een heel merkwaardig beroep.’
Een bijzonder proces
Wanneer Roel zijn zoon naar school heeft gebracht, gaat hij aan de eettafel zitten en begint hij met schrijven.
‘Ik schrijf een ochtend en dan is het vaak op. Maar ik ben ook met andere dingen bezig, dus die doe ik dan ’s middags. Zo schrijf ik een nieuwsbrief voor de TU Eindhoven en geef ik verschillende schrijfcursussen. Dus het schrijven is op een gegeven moment op, maar die andere dingen niet.’
Dat het schrijven na een tijdje op is, heeft te maken met dat het een bijzonder proces is dat Roel veel energie kost en veel concentratie vereist.
Een plank voor je kop hebben
Als laatste geeft Roel nog een tip voor mensen die schrijven: ‘Je moet gewoon doorgaan. Dat is echt het belangrijkste. Cursussen zijn heel nuttig en moet je ook zeker doen. Maar je leert het meeste van schrijven, schrijven, schrijven. Je moet eigenlijk een plank voor je kop hebben, dat is gunstig. In de periode dat ik al ontslag genomen had en nog geen uitgever gevonden had, liet ik het niet toe dat ik mocht twijfelen over dat het zou lukken. En dat was heel goed.’
Leuk zeg! Ik ga zijn boeken eens opzoeken :)
Je schrijft goed Laura. Dat valt mij altijd op, maar zeker bij het lezen van een interview is dat overduidelijk.
Dankje! :D Ik moet zeggen dat ik bij interviews wat onzekerder over mijn schrijven ben, dus ik ben (sowieso hoor) heel erg blij met je compliment!
Ik ga zijn boeken eens opzoeken…
Weer een leesideetje erbij …
Goed geschreven interview, erg leuk en ik wil nog meer weten,hihiih
Leuk om te lezen! Ik ga zijn boeken eens op zoeken :)
Wat een fijn interview!
En volgens mij moet je ook niet gaan schrijven met het idee dat het een boek moet worden, maar gewoon zitten en knallen en dan aan het einde eens gaan bedenken of het goed genoeg is :)
Ja. Dat lijkt me nou ook doodeng: dat je een boek aan het schrijven bent en steeds denkt dat toch niemand het mooi zal vinden. Ik denk niet dat het schrijversberoep wat voor mij is.
Leuk! Goed geschreven! Had alleen het begin van ‘als laatste gaf..’ in het heden (geeft) gezet, Dat loopt lekkerder. Ik doe het ook vaak, dus daarom viel het me op :)
Dankje! En je hebt gelijk, dat loopt beter, ik zal het verbeteren. Bedankt voor het zeggen :)
Volgens mij had dit zo in een magazine gekund! Je schrijft erg goed, Laura. Interessant om wat meer te leren over het schrijver-zijn :)
Heel erg bedankt, dat is echt heel lief van je :D
Leuk interview! En die tip over dat schrijven klopt inderdaad. Ze zeggen niet voor niets oefening baart kunst toch? ;)
Ik vind deze interviews echt erg interessant en leuk om te lezen :)
Weer een steengoed interview. Erg leuk om te lezen!
Interessant om te lezen! Ik ga hem eens opzoeken bij Google ;)
Grappig om mijn voormalige schrijfdocent hier tegen te komen. Leuk interview!
Oh echt waar, wat grappig inderdaad!
Prima stuk! Heel goed geschreven. Doe je eigenlijk iets met schrijven, naast je blog? (anders zou je dat zeker moeten doen!)
Sowieso het schrijven van verhalen en ik schrijf nu ook voor een andere website (say-what.nl) :)
Even kijken…!
Er staat alleen nog een voorstelblog online, maar vandaag komt een nieuw stukje!
Leuk interview Laura! :)
Leuk interview! Ik vind zijn tip om een plank voor je ‘kop’ te hebben heel nuttig, zo kun je je echt op het schrijven zelf concentreren en niet op al die gedachten als ‘ben ik wel goed genoeg?’
Interessant. Ik kende deze schrijver helemaal nog niet.
Leuk geschreven!! Ik ga zijn boeken een keer opzoeken, lijkt me erg intresand!!