We doen even voor de grap alsof dit een pashokje is en niet mijn gordijn.
Kleding kopen is leuk. Of nou ja, het kopen zelf eigenlijk niet (pashokjes met zo’n gordijn ervoor die niet goed sluit, de hele tijd je omkleden, je maat niet kunnen vinden etc.), maar wel als je thuis komt en kijkt naar je pas aangeschafte kleding. Maar voordat je dat moment bereikt hebt, moet je de hel der kledingverkoopsters (het zijn meestal vrouwen) doorstaan.
Ik hoop heel erg dat alle kledingverkoopsters dit lezen. Hier zijn vijf dingen die ze niet zouden moeten doen.
1. Geen gedag zeggen.
De verkoopster is eigenlijk het vistiekaartje van een winkel. Dat begint wanneer je de winkel in komt. Bij een grote winkel kan ik het begrijpen dat er geen gedag wordt gezegd (bijvoorbeeld bij de H&M), maar bij de kleinere winkels vind ik het storend en bovendien onbeleefd als er geen ‘Goedemiddag!’ wordt gezegd. Lang leve de vriendelijkheid.
2. Domme dingen zeggen.
Nee, we zijn niet allemaal even slim, maar van een kledingverkoopster verwacht ik toch wel dat ze verstand van kleding en dergelijke heeft. Als je naar mijn benen (en lengte) kijkt, zou het je misschien kunnen opvallen dat ik niet de langste ben. Als ik vervolgens een broek aan trek en het pashokje uit kom en je ziet dat de pijpen veel te lang zijn, dan hoef je dat van mij niet te melden. Ik ben namelijk niet blind. En probeer me vooral geen broek met een kortere lengtemaat aan te smeren, want dat gaat hem niet worden. Dit is één voorbeeld van een domme opmerking, maar je kunt er zelf nog wel meer bedenken misschien.
3. Ongevraagd advies geven.
Ik winkel nooit alleen, meestal met mijn moeder. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik vind het wel handig, want mijn moeder kan dan zeggen of iets leuk staat of niet (en ze zal niet zeggen dat het leuk staat, wanneer dat niet het geval is). Zeg maar mijn eigen personal shopper. Het is duidelijk dat ik met mijn moeder ben, want ik zeg dingen als ‘Mam, je kunt kijken!’. Eén personal adviser is al genoeg, maar dat schijnen kledingverkoopsters niet door te hebben. Wanneer ik bijvoorbeeld een shirtje aan trek en mezelf in de spiegel bekijk (want in sommige winkels zijn de spiegels alleen buiten het pashokje, ir-ri-tant), krijg ik ongevraagd advies zoals: ‘Oooh, staat je goed zeg!’ (ook als het me niet goed staat) en: ‘Dit jasje staat er mooi bij.’
Als ik advies wil, dan vraag ik er wel om. Laat me met rust.
4. Het pashokje ingaan.
Deze gaat vaak samen met nummer 3. Een paar maanden geleden was ik in de Hunkemöller een BH aan het passen). In een pashokje. Met van die hele dikke gordijnen die wél goed sluiten ter privacy. Met een spiegel ín het pashokje. Mijn moeder zat buiten en ik riep: ‘Ik heb hem aan!’
Mijn moeder kwam het pashokje binnen. Nog geen seconde later werd het gordijn woest open gerukt en kwam er een verkoopster naar binnen. Ongevraagd. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar niet iedereen hoeft mij in mijn BH te zien. En al helemaal niet ongevraagd!
(Ik had ook een keer dat iemand het gordijn open rukte, omdat ze dacht dat het haar pashokje was… Gelukkig was ik aangekleed. Maar dat is een ander verhaal.)
5. Verkleinwoorden gebruiken.
Ik ben dol op verkleinwoorden. Ze maken woorden zo schattig. Maar niet in een kledingwinkel. Als ik ‘Ik zal even een s-je voor je pakken!’ hoor, krijg ik spontaan rillingen.
Heb jij nog meer tips voor kledingverkoopster? Of ben jij misschien zelf zo’n kledingverkoopster en voel je je zwaar beledigd? Zeg ik echt dikke onzin? Laat het me weten!
Het was zo’n beetje vorig jaar.
Ik stond bij een uitverkoop-kraampje van een winkel.
“Ja, dit is van dsigual (of iets dergelijks). Dat is een heel cool merk”.
En laatst, een man: “Dit shirt is ruig”.
Bedankt voor de info! Dan hoef ik naar die shirts in ieder geval niet te kijken!
Ik vind 3 en 4 van je lijstje toch echt wel het ergste. Of waar ik me ook aan irriteer is als je bij een verkoper staat om wat te vragen en ze rateld maar door met haar collega, en jij wacht totdat ze klaar zijn met hun onbelangrijke gesprek..
Ja! Bij ons in het dorp is zo’n winkel, van een vrouw die je sowieso al haast de winkel uit kijkt als je wijst naar iets dat je wel leuk lijkt, en als je dan iets wil kopen (sta je nota bene BIJ DE KASSA), gaat ze rustig een heel gesprek hebben. De laatste keer dat ik er was, was ik 13 en met m’n moeder. Toen hebben we de spullen op de toonbank gesmeten, gezegd ‘dit hoeven we niet meer’ en we zijn noooooit meer terug geweest. Ik voel ook niet in de minste mate de verleiding om daar even te gaan kijken, ook al hebben ze zulke leuke dingen in de etalage of het rek buiten.
Helemaal mee eens. Maar ik heb dat ook wel eens als ik een terrasje pak of iets dergelijks. Ze zien je zitten/staan, maar gaan onafgebroken door met hun verhaal. Heel asociaal.
En gister liep er nog een kind mijn pashokje in. Ik was bikini’s aan het passen. ‘Mama… Oh.’ Omg, vraag eerst even of die hier wel zit, voordat je binnenstormt en mij onthult in m’n ondergoed!
Ik ben er vorige maand weer ingetrapt. Dat ik iets kocht terwijl ik twijfelde en de verkoopster heel enthousiast was. Ik heb het weer teruggebracht naar de winkel (dat is zo mogelijk nog erger). “We geven alleen tegoedbonnen en geen geld terug.” Ik vraag me af of dat eigenlijk wel mag!
Een tip die ik nog heb is dat ze de pashokjes best wel eens mogen schoonmaken. Bij de H&M liggen geregeld hele stofnesten. Zo vies!
Ik heb er allemaal niet zo’n last van. Misschien komt dat door mijn handicap of door het feit dat ik een man ben…
Denk het tweede!
Ongevraagd advies krijgen is inderdaad niet fijn. Of van die verkoopsters die hun hele brakke weekend aan elkaar aan het vertellen zijn, ik heb altijd het idee dat zij liever niet in de zaak zijn en dat ze ook liever hebben dat ik oprot. Maar wat ik misschien wel het allerirritants vind, heeft alleen niks met verkoopsters te maken, zijn van die pashokjes die uberhaupt niet goed sluiten. Of dat je aan de buitenkant niet kan zien of ze bezet zijn en voor niks staat te wachten. Nou ja, passen op zich is dus eigenlijk gewoon wel irritant ;p
Zo irritant als ze je advies geven of je hokje openrukken.. dat doe ik bij jou toch ook niet, denk ik dan altijd.. En bij de Hunkemoller is het helemaal irritant als ze dat doen..
Ik begrijp je volkomen. Ik wil shoppen en zelf wel kijken wat ik leuk vind en wat me goed staat. Als ik advies wil neem ik vriendinnen mee. Ik hoef inderdaad het hele verhaal van de verkoopster niet die me nog 3 dingen aan probeert te smeren…
Ik vind ook dat ze gewoon even goedemiddag moeten zeggen! :D
Ik vind het zelf ook echt heel irritant dat ze zich gaan mengen met het gesprek met jou en je moeder. Bijvoorbeeld: Mam, wat vind je hier bij passen? En dat zegt zo’n verkoopster: we hebben hier nog wel een ( Heeeeeel duur ) jasje, niet zo duur, en past goed erbij :p.
Ik persoonlijk vind het het meest irritant als ze naar je staren alsof je te min bent om in zo een winkel binnen te komen. Net alsof het er toe doet, kijken mag toch ook gewoon.
Ik ben het op alle punten met je eens, bah wat irritant. En dan natuurlijk de vieze pashokjes bij de h&m die hierboven in de comments al worden genoemd.
Ongevraagd het pashokje binnenkomen… dat zou ik nu ook niet graag hebben :D
Inderdaad met al je punten eens. Zwaar vervelend.
Als man heb ik nog nooit last gehad van vervelende kledingverkoopsters of vervelende kledingverkopers. En dat terwijl ik best wel vaak in m’n eentje ga! Misschien moet je je verkleden als man :)
Misschien is dat inderdaad de oplossing!
Misschien ligt het wel gewoon aan mij en ben ik veel te eng om op af te stappen als kledingverkoopster of kledingverkoper. Dus als verkleden niet helpt, weet je wat je daarna moet uitproberen!
Wat heftig dat ze zomaar je pashokje binnenkomen. Dat mag volgens mij helemaal niet.
Gelukkig heb ik zulke momenten nog niet meegemaakt in de winkel met verkoopsters :P ik heb eerder awkward momenten met mijn mama. Zo awkward dat ik het het hier niet durf neer te typen.
Oeh, nu maak je me wel nieuwsgierig!
Helemaal mee eens! Vooral dat ongevraagd advies geven vind ik verschrikkelijk. En inderdaad, als ze geen eens gedag zeggen en je met een chagrijnig hoofd aanstaren is het voor mij al klaar haha!
Ah wat stom, ongevraagd een pashokje binnen komen. Dat vind ik dan nog wel het ergst.
Ik heb er een hekel aan als ze zo achter je aan blijven lopen en alles checken wat jij aan het doen bent om te kijken of je niet aan het jatten bent. VRESELIJK!
Ik ben niet zo hip want ik heb een poepie hekel aan winkel, vele redenen maar verkopers/verkoopsters zijn daar 1 van. Ik ben zo bot en assertief (lees aggressive ), wanneer iemand mij raar aankijk dan draai ik mij zo om, wanneer iemand zich met mij bemoeit, dan dank ik vriendelijk voor de hulp en verlaat ik de winkel. Een hokje inlopen? Nog niet meegemaakt, maar ik zal heus iets bots verzinnen. Blehr ik haat winkelen, wens zo graag een personal shopper en een bodyguard om de verkopers op afstand te houden ,whihih
Ik heb sowieso een aangeboren afkeer van kleren kopen. En vooral passen. Dat je voor één broek je half moet ontkleden -dat soort onzin. Daarom ga ik ook maar één keer per jaar ofzo. Als het moet. Pas dan één broek en koop van die ene broek gelijk 3 exemplaren ofzo. Makkelijk, snel klaar en wegwezon! ;)
Ik word echt helemaal GEK van het omkleden en het beginnen zweten in een veel te warme winkel. Dan heb ik al helemaal geen zin meer.
In de Hunkemoller ofzo kan ik er ook niet tegen als een of andere verkoopster komt kijken, maar ik kom tegenwoordig echt al-tijd in een echte lingeriewinkel, en daar is dat de normaalste zaak van de wereld. Ergert me ook helemaal niet. Die verkoopsters nemen sowiso eerst je maat, geven je dan duizend bh’s aan en jij mag zeggen of ze mooi zijn of niet. Ze komen alleen af en toe kijken of het past. V
Vreemd, dat ik daar dan weer wel tegen kan!
Ik doe internetwinkelen. Alleen voor broeken en beha’s ga ik de deur uit, en dan vraag ik mijn moeder om advies, niet de verkoopster (hoe aardig ze ook is).
Goede punten, haha!!
Bij mij ligt het er een beetje aan. Er zijn een aantal winkeltjes waar ik regelmatig kom en de verkoopsters dus ken. Dan vind ik het wel leuk als ze hun mening geven (nee, dit jurkje staat leuker dan die je net aan had) of tips hebben. Maar zij zijn daar dus wel heel eerlijk in en zeggen het ook als iets niet of minder staat. Ik vind het wel altijd vervelend als ze me complimenteren.
Wat ook erg leuk is. Als mensen die daar ook in de winkel zijn zich ermee gaan bemoeien. ‘Wauw, dat staat je echt goed.’
Hmmm misschien kan ik gewoon niet zo goed tegen complimentjes, haha!
Ik noem het ook altijd een s-je of m-etje. Maar verkopers zijn in het algemeen heel vervelend. Ik heb zelf ook twee jaar in kledingwinkels gewerkt en toen moest ik zelf ook zo irritant doen.
Ohja, dat advies geven is zo verschrikkelijk. Vooral bij winkels als Men at Work. Ik beslis zelf wel of iets me leuk staat of niet zonder dat zo’n opdringerige verkoper haar mening geeft.
Dat eeuwige kan ik u helpen?? Joh als ik hulp nodig heb zoek ik je wel op. Of ook zo een mooie: Kunt u het vinden?? Ehm ik weet nog niet eens wat ik zoek… ;)
Het verbaasd me trouwens een beetje dat je zo de rillingen krijgt van verklein woordjes. Ik zou dolgelukkig worden als een verkoopster ooit zou zeggen dat ze een s-je voor me gaat pakken… Gaat nooit gebeuren hahahaha
Haha ja, het ging me niet om de maat, meer het gebruik van de verkleinwoorden :P
Ik ben het helemaal met je eens! Zo vervelend altijd! Alleen aan de termen s-je en m-etje stoor ik me dan weer niet zo erg..
Goed gezegd. In de winkels waar ik meestal kom zijn de spiegels in de pashokjes, dat scheelt wel. En er is nog nooit een verkoopster binnengekomen bij mij (godzijdank).
Ik wordt het liefst gewoon gerust gelaten door verkoopsters. Ik heb vooral last van 3, wat ze meestal gewoon doen om meer te verkopen :p
Inderdaad irritant! Als de verkopers ongevraagd advies geven dringen zenuwstelsel klerenkoper niet bij mij passen. Zoals de verkoper die mij een oranje broek en knalgeler shirt wilde aansmeren terwijl ik twijfelde over dat roze jasje. Lekker logisch….
Als ik in de kledingwinkel loop heb ik al gelijk iets van “lamemetrust!”. Als ik je nodig heb kom ik wel naar je toe, ik kan prima zelf kleding uitzoeken. Wugh.
Ooh, ik heb in een kledingwinkel gewerkt en vond het verschrikkelijk als mensen vroegen hoe iets stond. Hoe zeg je netjes tegen iemand dat ze misschien toch maar een maatje groter moeten proberen of dat een andere kleur beter staat. Of als ze zeggen; dit staat wel leuk toch? Ja, zeg je dan ook dat het zo is terwijl dat niet zo is. Ik probeerde altijd maar van die afwijkende antwoorden te geven, want ik wil het niet op m’n geweten hebben dat iemand verschut loopt :P Dus dan antwoordde ik maar van dat het bijvoorbeeld een leuk shirtje of leuke kleur was, maar over hoe het stond dat liet ik dan een beetje in het midden. Verschrikkelijk gewoon, zoiets vraag je toch niet aan een vreemde!
Oooh en wat ook zo irritant is! Als je in zo’n boetiekje staat, dat ze meteen voor je neus staan “Kan ik je helpen?”. HALLO, ik heb nét een stap binnen gezet. Ga weg..
muziek opzetten en geen oogcontact maken ;)
Punt 1 t/m 5….. he-le-maal mee eens!!! Ik zal nooit een kledingverkoopster willen zijn OF worden. Die mensen zijn echt zwaar irritant
He-le-maal mee eens! Al deze en nog meer redenen hebben ervoor gezorgd dat ik kleding vrijwel nooit in de winkel pas.
Het ergste wat ik meegemaakt heb, wat dit betreft, was toen ik schoenen wilde passen. Dat was in een winkel waar de juiste maat altijd achter in het magazijn gehaald moet worden, wat op zich al irritant genoeg is. De verkoopster kwam met mijn maat aanlopen, knielde voor me en in plaats van dat ze me de schoen aanreikte probeerde ze me de schoen aan te passen. Ik voelde me net een peuter, alsof ik zelf niet weet hoe ik schoenen aan moet doen…
Driewerf hoera voor dit artikel! En laten we nu allemaal hopen dat kledingverkoopsters dit lezen, inderdaad. Vooral dat van dat ongevraagde advies irriteert me ma-te-loos.
Allemaal ZO herkenbaar!
Hoe verder die verkoopsters uit mijn buurt blijven, hoe beter ;-)
Haha als je dat onderschrift nou niet onder die foto had gezet had ik niet in de gaten gehad dat het geen pashokje was :P (Maar nu heb ik harder gelachen, dat dan weer wel!)
Verder heb je bíjna volkomen gelijk, kledingverkoopsters zijn vaak irritant (maar ik snap niet wat er mis is met een kleinere lengtemaat als een broek te lang is :P)
Mijn broeken zijn ALTIJD te lang, maakt niet uit met welke lengtemaat :P
Dus je koopt nooit broeken? :P
Jawel, ik laat ze korter maken :P
Aha. Maar dat kan die verkoopster niet weten hè.
Als ze naar de lengte van mijn benen kijkt en een beetje nadenkt wel!
Maar misschien past de broek qua verhoudingen alsnog beter als hij maar een beetje te lang is!
BIj ons hebben ze bij de hunkemoller in de pashokjes een deurbel hangen. ALs je advies wil kan je daarop drukken, en als je niet drukt zal er ook niemand binnen komen :)
ik ben een studente en ik volg mode we krijgen daar het vak VKK (verkoopkende)
en artikellenkenis in dat vak zegen de leerkrachten we dat zo moeten doen
op mijn stage plaats ook dus ik zeg gewoon de verkoopster doen wat ze geleerd hebben
dat noemen ze color blocking dat is mode
Ik ben het niet met je eens, de verkopers hebben een functie in de winkel.
als jij ongestoord wilt winkelen, dan doe je dat maar op een webshop.
je bent nog altijd op “bezoek” in zo’n winkel, zou ook raar zijn als jouw bezoek zijn eigen drinken gaat pakken en dat jij niet mag zeggen waar het staat of hoe het smaakt!
Ik vind dat we de verkopers de ruimte moeten geven, ze zijn er niet voor niets. Wel ben ik van mening dat dit op de juiste wijze moet.
Maar omdat zoveel klanten ook onbeschoft, negerend en kleinerend zijn en geen advies willen van de verkoper, wordt het voor de verkopers steeds moeilijker!!
Als klant moet je ook eens naar jezelf kijken, klanten zijn ook niet de leukste, aardigste en slimste!
Als we elkaar een beetje helpen, de verkoper en de klant, wordt winkelen wel weer leuk!!!
Ik vind het een beetje overdreven hoor…. Ik ben geen kledingverkoopster, maar die meiden doen toch ook alleen maar hun best om iedereen te helpen? Je maakt het alleen maar rot voor jezelf als je je overal aan gaat ergeren. Zeg het dan duidelijk tegen de verkoopster als iets je niet bevalt.
Natuurlijk dik ik het een beetje aan, dat doe ik vaak bij mijn blogjes ;)