Ik heb op de basisschool gezeten. Jawel. Jij waarschijnlijk ook (‘Wat toevallig!’). Ik weet niet waaraan het lag, maar: ik heb nog nooit een spreekbeurt hoeven doen op de basisschool. Een enkele boekenbespreking en daar bleef het bij.
Op zich is dat natuurlijk hartstikke fijn. Presentaties zijn namelijk, nou ja, niet mijn favoriete bezigheid. Beetje jammer dat ik daar pas op de middelbare school achter kwam.
De dag voor een presentatie gierden de zenuwen al door mijn lijf. De ene worst case scenario na de andere volgde zich op: ik zou mijn tekst niet meer weten, huilend de klas uitrennen of flauw vallen. Ze zouden naar me wijzen en lachen.
Gebeurde natuurlijk niet, maar hoe maak je dat je bange alterego wijs?
Waarom ik niet van presentaties houd? Iedereen kijkt naar je. Ik mag dan wel een Leeuw van sterrenbeeld zijn (waarom in godsnaam, niks klopt van die beschrijving!), maar ik houd er niet van om in het middelpunt van de aandacht te staan. Het gevolg? Een trillende stem (het schijnt dat je het minder erg klinkt dan je zelf denkt, ik hoop het met heel mijn hart) en vuurrode wangen.
Inmiddels ben ik pas tien minuten voor de presentatie zenuwachtig (een hele verbetering). De enigszins trillende stem en rode wangen zijn gebleven, maar ja, er zijn ergere dingen tijdens presentaties, toch? (de hele tijd heen en weer lopen, steeds maar aan je shirt pulken of je tekst oplezen en niemand aan kijken)
Maar het zal nooit mijn favoriete bezigheid worden, vrees ik.
Goed, dit was het einde van mijn presentatie. Zijn er nog vragen?
(Om misverstanden te voorkomen: ik heb nooit een hamster gehad, laat staan dat hij Diederik heette, laat staan dat ik er een spreekbeurt over zou houden)
Ik heb ooit mijn spreekbeurt over mijn hamster gehouden. Mijn hamster vond dat ook heel leuk. Hij mocht mee naar de klas en besloot zich te gaan uitsloven… helaas werd daarbij de wet van de zwaartekracht weer bewezen: mijn hamster ging steeds aan het plafond van zijn kooitje hangen en knalde dan weer naar beneden. Al was het wel leuk toen hij in zijn hamsterbol door de klas mocht rennen.
In de tovenaar van Oz
Heeft de leeuw geen hart
En volgens mij ook geen moed
Dat MAG, Laura
Het is niet erg
We laten je je verhaal vertellen,
Luisteren geboeid en…
Laten je uitpraten
Daarna naar Albert Heijn
HAMSTEREN!
Haha goed geschreven Ivar!
Dank,
Ik blijf je stukjes lezen en af en toe gebruiken voor inspiratie
Of gebruik ik het op mijn blog
Wil je me niet volgen?
Ik weet niet waar ik je kan volgen, want je hebt geen url ingevuld bij je reactie!
com/
Ik heb ook nog andere, maar daar zijn problemen mee via weblog.nl:
http://wakkersgedichten.weblog.nl
Ik hoop op meerdere volgers
Poëzie is leuk!
Groet
Ivar
http://wakkersgedoichten.blogspot.com/
Ga maar eens ’n referaat houden voor 100 mensen! (bij BCV)
Heb ik niet gedaan :D (deed iemand anders in mijn groepje)
ja ik dus wel:p ging nog verbazingwekkend goed.
Presentaties.Yuk.
Je houdt niet van aandacht, maar wel van bloggen :-).
Overigens grappig dat je je virtuele hamster Diederik hebt genoemd. Een bewuste keuze, of het product van je onderbewuste? Mij doet het in elk geval direct aan Diederik Stapel denken :-)
Ja, dat is een ander soort aandacht waarbij niet iedereen naar me kijkt :P Ik ben meer tevreden over mijn schrijven dan mijn spreken.
Haha, het komt niet door Diederik Stapel, ten minste, niet bewust dus!
Oooh, wat erg! Ik hou van presentaties! Ik heb er tegenwoordig elke week minstens één en dat in het Spaans ook. Ik weet niet, maar ik vind het gewoon leuk om mensen iets te vertellen en ze iets te leren. Al kan ik inderdaad ook wel begrijpen dat er zenuwen zijn. Die heb ik gelukkig totaal niet meer, maar op de middelbare school ging ik op het toilet altijd een potje janken en schreeuwen om de zenuwen kwijt te raken en dan gingen de presentaties altijd supergoed. Mezelf eerst even flink afreageren, klinkt bizar maar ik moest gewoon die spanning even kwijt en ik kan op dat soort momenten echt genieten van een potje janken.
Ik heb een keer meegemaakt dat mijn partner als een paard met haar been heen en weer ging slaan. Een meisje dat zo hard bibberde dat haar papiertje hard mee trilde. Ikzelf heb een keer uit zenuwen keihard “koppen dicht!” geschreeuwd voor de presentatie.
Haha, ik moest stiekem wel om dat laatste lachen :P
Presentaties. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden. Ik vind het leuker om te improviseren en bereid m’n presentatie nauwelijks voor (dat heet: ik weet genoeg over het onderwerp, maar doe niet aan Powerpoint of een vooropgezette structuur). Alleen zijn er slechts weinig docenten die dat echt waarderen. Ik vraag me af of ik na m’n studententijd nog veel presenteer, dan loop je hier volgens mij minder snel tegen aan.
ik ben er ook geen fan van.
Ik hou er ook niet van maar vorig jaar werd ik gedwongen om een periode lang iedere week een college te geven. Toen heb ik het wel onder de knie gekregen. :)
Ik vond het vroeger al niks, dan leunde ik met mijn armen op tafel en mijn armen bibberden als een gek (niks van gemerk). Nu moet ik zo 1 keer in de 2 jaar een presentatie houden voor mijn collega’s die ik al lang ken, maar het blijft vervelend. De eerste keer zou ik samen met mijn leidinggevende een presentatie geven. Hij belde me een dag van tevoren op dat hij ziek was en of ik het alleen kon doen. Dat was voldoende voor een paniekaanval!
Presentaties houden heb ik altijd een drama gevonden totdat ik op mijn werk moest uitleggen aan anderen wat ik precies deed. Toen werd het leuk ;)
Op de basisschool vond ik het altijd fantastisch! Ja, ik was gek! Ik haalde altijd de hoogste cijfers en zenuwen had ik niet. Totdat ik naar de middelbare school ging en een faalangst begon te ontwikkelen. Ik weet nog dat ik in de eerste huilend op de wc heb gezeten! En nog steeds ben ik doodsbang ervoor!
Vreselijk spreekbeurten!
Mij niet gezien hoor… Al moet ik over 9 weken weer een presentatie houden voor de klas.. Maar gelukkig niet alleen xD
HAAAT aan spreekbeurten! Op de basisschool moest ik ze doen en op de middelbare school ook. RAMP! Ik praat veel te snel, niemand die me meer kan volgen en ondertussen een knalrode kop.
Het is een wonder dat ik er voldoendes voor heb gehaald.
Oh wij begonnen al in groep 6! Vind het ook altijd eng maar ik vind presentaties toch altijd wel lekker om m’n cijfer omhoog te krikken. Paar minuten bezig en je hebt een lekker cijfer binnen gesleept.
Vroeger was presenteren iets waar ik naar uitkeek, maar toen is het een keer mis gegaan en sindsdien heb ik er een hekel aan!
Niks voor mij presentaties, al is het met de jaren wel beter geworden. Volgens mij helpt het wel als je veel oefent, maar ik denk dat de zenuwen bij mij altijd wel zullen blijven.
haha het was wel super tof geweest als je een hamster diederik had :D
ennuhh wie vind presentaties wel leuk? ;)
WHAHAHAAHHAHHAAAAAAAAA!!!! :D
Ohw mijn reactie moest eigenlijk onder het gedichtje van Ivar komen! Echt geweldig is die wahahahahahah!
Oh zo herkenbaar he!
Ik moest in groep vier mijn eerste spreekbeurt houden… En vanaf toen jaarlijks een boekbespreking én een spreekbeurt. Dus ik zou gepokt en gemazeld moeten zijn (om maar eens een oud gezegde te gebruiken wat anders verstoft).
Niet dus.
Ik krijg wel altijd te horen: ‘Goh, je stond er zo relaxed bij.’ Ik: ‘Wat?! Ik had verhoging, buikpijn en hartkloppingen!’
Ik ken het en ik ben ook leeuw haha. Ik durf het tegenwoordig wel veel beter dan vorig jaar, maar toen had ik klasgenoten die overal kritiek op gaven.
Presenteren is verschrikkelijk! Vooral ook omdat ik daar heel onzeker van word. Ik ga te snel praten, weet niet waar ik moet kijken, etc.
Ik weet nog dat ik in de derde voor de module communicatie had gekozen, want daar zou je gesprekstechnieken leren enzo. Bleek het gewoon een module presenteren te zijn, en moest ik elke week een presentatie geven! Vreselijk was dat ;).
Hai!!
Ik weet dat je eigenlijk niet aan tags doet, maar het voelde zo stom om je over te slaan, vandaar :)
Oh, dat is lief! Ik voel me niet overgeslagen/buitengesloten hoor als je me niet tagt :)
Het schijnt hoe sneller je aan de beurt bent, hoe beter. Lijkt ook logisch, want hoe langer je moet wachten, hoe meer zenuwen dat je krijgt.
In mijn tijd moest alles nog met de hand en schreef je consulaten aan voor informatie.
I loved it!
Daarentegen heb ik een zoon die een broertje dood heeft aan presentaties.
Toevallig doet hij vandaag een presentatie over de voedselbank.Als hij een 8 haalt, zij er 3 punten voor mij;-)
Ik vind dat juits heel erg leuk (:
Ik vind een spreekbeurt over een hamster wel gaaf. En sorry, I love presentaties, maar ik vind het ook niet lastig om voor een groep te staan
Ik heb een vak op de universiteit genaamd mondeling presenteren. Daar werden we iedere week opgenomen en kon je ook jezelf dus terugzien. Heel leerzaam! En hoe vaker je het doet, hoe beter je wordt.
Ja, ik heb ook een hekel aan spreekbeurten. Maar om de één of andere manier gaat het na de typische ‘hallo ….’ vanzelf, en is het voorbij voor ik het weet, als een soort trance…Raar?
Nou, het ligt eraan. Als het presentaties zijn in het Nederlands ben ik maar even zenuwachtig, maar als het moet in het Engels of Duits nou dan ben ik echt heel zenuwachtig :P
Ah jammer, valt me tegen dat je geen hamster had die Diederik heette! Maar ik snap je presentatie-angst, ik ben er ook niet bepaald dol op..
Ik heb ook een hekel aan presentaties ik hield heb echter wel over mijn huisdieren op de basisschool… mijn duif,mijn kat en mijn hond allemaal kwamen ze aan de beurt en gingen ze uiteindelijk mee naar school haha. Vooral mijn kat vond het niet zo leuk toen
Ik moest op de basisschool ieder jaar een spreekbeurt houden! Ik vond het opzich geen ramp, mijn onderwerpen waren (van jong naar oud): baby’s, ballet, chocolade, brood en Lourdes.
ik was altijd net als jij! Ik deed alles om onder spreekbeurten en presentaties uit te komen (het is me zelfs gelukt een compleet betoog over te slaan terwijl dat verplicht was voor je eindexamen!) Maar sinds ik communicatie studeer ben ik daar in ieder geval van af! Ik moet tegenwoordig elke week wel presenteren, dus eerlijk gezegd stelt het voor mij niet zoveel meer voor! Alleen het presenteren voor een echt opdrachtgever, daar word ik nog wel zenuwachtig voor!
dat heb ik ook altijd :|. Ik haat het om voor de klas te staan, vooral als je bijvoorbeeld een debat ofzo moet doen. Ben zo slecht in mening te onderbouwen.
Geniaal! Ik ben ook leeuw, trouwens.
Maar ik heb presentaties nooit zo erg gevonden. Ik haat het alleen als ik niet voorbereid ben. Je kunt mij voor vierduizend mensen zetten, als ik maar precies weet wat ik moet doen.
Superleuk weer ;)
X
Ik hield op de basisschool zelfs vrijwillig “extra” spreekbeurten, haha. Maar toen was het nog leuk, op de middelbare vond ik het een stuk minder leuk! Want dan moest het ook nog eens echt ergens over gaan, in plaats van wat gekeuvel… En ik was altijd bang dat ik te kort zou presenteren, wat meestal resulteerde in een te lange presentatie :p Tegenwoordig ben ik nog wel nerveus voor een presentatie, maar ik vind het niet (meer) zo vervelend om te doen. Docenten hebben een keer gezegd dat ik wel goed presenteerde, dus daar ben ik zelf ook maar gewoon in gaan geloven ;) En anders probeer ik me er gewoon door heen te bluffen, haha!
Kwestie van doen! Je geeft al aan dat de bibbers steeds minder worden. Keep up the good work. Op den duur doe je het alsof het niets is. Hoe erg dacht je dat mijn stembanden trilden toen ik voor het eerst een Mavo-2 voor mijn neus had? Ik leek wel een coloratuur-sopraan (voor het geval dat je niets zegt: heel hard en hoog en eng, zoek ‘Königin der Nacht’ uit de ‘Zauberflöte’ van Mozart eens op voor het idee anders).
Succes met het bestrijden van de zenuwen. Oh, en bedenkt dit wat de Britten altijd zeggen ‘with a dog on your heels you can always run that little bit harder…’
Mijn eerste herinnering aan mijn spreekbeurt was over onze toenmalige hond. Gewoon omdat een hond meenemen al een succes was. Alle kinderen waren er dol op en de docent wist nooit de aandacht er bij te houden. Voordat ze de klas weer rustig had was ik al bij het onderdeel: Zijn er nog vragen.
Briljant. :)
Mazzel dat je nooit een spreekbeurt hebt hoeven houden. Tot de middelbare school dan. Zelf sta ik ook altijd met een knalrode kop, trillende handen en een haperende stem.
Ik ben dol op presentaties. Op de bss kreeg ik al hoge punten alleen al om mijn onderwerpen (de brandweer, zeehonden, grotten, het oude egypte) omdat ongeveer de rest van de klas het over zijn/haar huisdier deed.
Op de middelbare school vind ik het wel moeilijker om iets origineels te bedenken, maar ik heb er weinig problemen mee om voor de klas te staan, terwijl ik er verder helemaal niet dol op ben om alle aandacht te krijgen. :P
(En het is (voor mij) een makkelijke manier om mijn cijfers op te halen.)
Ik vind het (nog steeds) leuk om presentaties te houden! Misschien gaat dat wel veranderen als ik ga studeren ofzo?