Als je, net zoals ik, vaak met de trein gaat, dan hoor je deze zin soms voorbijkomen: ‘In verband met aanrijding met een persoon rijden er geen treinen van blabla naar blabla.’
En in sommige gevallen betekent dit: iemand heeft zelfmoord gepleegd.
Zelfmoord is ernstig. Ik weet niet precies hoeveel mensen er jaarlijks zelfmoord plegen in Nederland, maar al is het er één, dat is één teveel.
Wat me opvalt, is dat mensen zeggen dat zelfmoord in de zin van jezelf voor een trein werpen egoïstisch is. Het kan de machinist en de mensen in de trein een trauma bezorgen, je veroorzaakt vertraging en hoe kun je dat je familie en vrienden aan doen?
Ik ben het daar niet mee eens. Het is niet normaal om zelfmoordgedachtes te hebben. Misschien hebben we allemaal wel eens gedacht: ik zou willen dat ik dood was. Maar op regelmatige basis is dit niet normaal. Ik denk dat als je zelfmoord pleegt of wil plegen, dat het op psychisch gebied niet goed gaat. Ik weet niet of ik het een ziekte moet noemen (depressie?). In ieder geval denk ik dat je in zo’n geval niet in staat bent om aan anderen te denken, dat het een symptoom is (ik weet ook niet of dat een goed woord ervoor is eigenlijk). En daarom vind ik het niet egoïstisch. Je kan er niets aan doen (behalve hulp zoeken natuurlijk).
Ik ben natuurlijk geen expert op dit gebied. Dit is niet bedoeld om iemand aan te vallen, maar het is mijn mening en ik hoop dat ik het een beetje goed onderbouwd heb. Je hoeft het niet met me eens te zijn, maar ik zou in dat geval wel graag jouw argumenten willen horen :)
Wat vinden jullie: is zelfmoord egoïstisch of niet?
Net mijn co-schap psychiatrie gedaan :P
Depressie is 1 van de dodelijkste ziektes, omdat mensen zelfmoord plegen. En inderdaad, als ej een depressie hebt ben je niet meer in staat om aan anderen te denken. Je bent gewoon ziek. Alleen ga je niet dood omdat je hard er mee stopt, maar omdat er iets in je hoofd niet goed gaat waardoor je denkt dat voor die trein springen de enige oplossing is. Het is heel moeilijk te begrijpen, ook als je 5 weken met “die mensen” hebt gepraat, maar ze zijn gewoon ziek.
Dan heb je natuurlijk ook nog de 14-jarige meisjes waarbij het vriendje het uit gemaakt heeft…dat is denk ik geen ziekte maar aanstelleritis ;)
je laatste zin is “dan heb je natuurlijk ook nog de 14-jarige meisjes waarbij het vriendje het uit gemaakt heeft.. dat is denk ik geen ziekte maar aanstelleritis ;)”
dit is niet waar vind ik.. ik ben zelf ook 14 jaar & heb geen vriendje, ik denk al 2 jaar lang aan zelfmoord en niemand weet er iets van, ik ga geen zelfmoord plegen omdat ik iemand op die manier verlies fzo.. maar ik ben op na 2 jaar, ik kan het gewoon niet meer.. ik vind niet dat alle 14-jarige meisjes het voor aanstellerij doen.. maar idd wel van als je het zou doen omdat je vriendje het uit maakt.. maar ikzelf doe het totaal niet voor aandacht, ik wil alleen dat deze gedachten weg gaan en ik weer gelukkig verder kan met mijn leven.
Hoi Mirthe,
Ik denk inderdaad dat Esther niet per se veertienjarige meisjes bedoelt, maar veertienjarige meisjes die het om die reden zouden doen. Ik vind het heel vervelend voor je dat je hier last van hebt. Als je wil, kan je me mailen!
ja, dat weet ik, moest het gewoon even zeggen.. & sorry, ik kan er niet goed met iemand over praten… toch bedankt!
Ik vind het ook niet egoïstisch.
Net als jij denk ik dat mensen die suïcidaal zijn geen of weinig oog hebben voor hun omgeving en dat dat een deel van hun ziektebeeld is: Zelfs wanneer men wel oog heeft voor anderen zal nog “dood gaan” in hun ogen de beste oplossing zijn, voor iedereen. Doorgaans plegen mensen geen zelfmoord omdat ze hun teen gestoten hebben, dus ik denk dat er écht wel wat aan de hand is waardoor zij gewoonweg geen andere weg meer zien (ondanks mogelijke hulpverlening ed)…
Het is een ziekte, daar ben ik het mee eens. Die mensen hebben het vaak zelf niet meer in de hand en daarom gebeuren dat soort dingen. Tragisch.
Het is zeker niet egoistisch, maar het is wel zo dat de andere om je heen er heel veel verdriet van hebben, ook al denk je van niet… Het is eigenlijk heel erg.
Egoistisch? Hell no! Ik vind het altijd zo verschrikkelijk triest voor die persoon dat die uiteindelijk niet meer de mooiheid van het leven ziet en er dus besluit uit te stappen. Hoeveel ellende heeft deze persoon over zich heen gekregen om tot zo’n besluit te komen. Vaak gaan er jaren en jaren van ellende aan vooraf voordat iemand dit besluit. Depressie zal er ook een grote rol in spelen. Toen ik in een soort depressie zat, had ik ook wel eens de gedachte van; als dit zo door gaat, dan ga ik er niet heel veel lol aan beleven. En er zijn momenten geweest dat ik me echt bijna met de auto tegen een lantarenpaal aan wilde rijden. Gewoon. BAM! Gelukkig ben ik van de gedachte geschrokken en deed ik het niet, maar ik snap dus heel goed als mensen het wel doen (of uiteindelijk voor de trein springen, pillen nemen enz)
Nee, niet egoïstisch, al denkt de persoon wel aan zichzelf op dat moment, maar de persoon heeft waarschijnlijk problemen en daardoor wil hij dood. Dan denkt hij niet aan andere mensen maar dan denkt hij alleen maar aan het einde, op welke manier dan ook, of daar dus een trein met mensen bij te pas komt of niet daar houdt hij geen rekening mee.
Oftewel ik vind het niet egoïstisch.
Diegene denkt vaak toch ook juist dat hij anderen tot last is… en ziet dan niet meer dat hij mensen er mee pijn doet. Nee, absoluut niet egoïstisch.
Zelfmoord is misschien egoistisch, maar vooral de manier waarop. Als je nog om je familie geeft doe je het op een rustgevende manier. In ieder geval niet hoe je ook nog een keer andere mensen er mee pijn doet.
ik VOND het altijd egoistisch. Totdat Anthonie Kamerling zelfmoord pleegde. Heel raar, maar toen ging er bij mij een knop op en dacht ik: iemand is dan op dat moment zo ziek dat diegene geen andere uitweg ziet dan zelfmoord.
En vanaf toen ben ik er anders over gaan nadenken.
Ik deel jouw mening Laura!
Egoïstisch nee. Ik ben het er ook niet mee eens dat een depressief iemand niet meer aan anderen denkt. Hoewel ik zo vaak zelfmoordgedachten heb gehad (jep, chronisch depressief hoera) dacht ik nog wel aan anderen. Maar als je geen uitweg meer ziet dan spring je gewoon. Dat betekent niet dat je niet stilstaat bij het leed dat je veroorzaakt, maar aangezien je toch al denkt leed te veroorzaken door te leven en het de enige optie lijkt, neemt een soort impuls het van je over.
Ik vind zelfmoord niet egoïstisch omdat het de keuze is van die persoon zelf… Meestal willen ze niet perse dood, maar ze willen gewoon niet meer leven (raar maar zo zeiden ze dat tegen mij)
Ik vind het wel ergens van ‘come on, waarom weer onder een trein -.-‘ in verband met al die vertragingen en getraumatiseerde machinisten. Oke je bent dan waarschijnlijk op slag dood (niemand wil een pijnlijk en trage dood sterven denk ik) maar er zijn andere manieren om dat te doen en waarbij je niet onnodig andere mensen moet betrekken…
Nou ja, ik vind het moeilijk om zoiets te zeggen als je de persoon in kwestie niet kent. Maar zelfmoord in de trein, ja daar tref je veel mensen mee die er eigenlijk niets mee te maken hebben. En wat blijft er wel niet van je lichaam over :( dat lijkt me pas erg voor de nabestaanden. Maar dan nog, zelfmoord is vaak de enige uitweg voor die mensen. En die mensen zoeken geen hulp, meestal blijven de nabestaanden stomverbaasd achter. Dat is nog het ergste.
Ik weet het niet… Ik vind het in ieder geval absoluut niet egoïstisch. Dat is hetzelfde als dat iemand die euthanasie pleegt als ze bij wijze van spreke kanker heeft en nog maar zoveel weken te leven heeft. Zou je dat ook egoïstisch noemen? Ik niet. En misschien lijken het voor ons twee totaal verschillende redenen maar ik denk dat het voor de persoon die zelfmoord pleegt precies hetzelfde betekend: het doet gewoon pijn.
Ik denk niet dat zelfmoord plegen gezien moet worden als een egoïstische daad.
Het is een daad van wanhoop, dat zeker. En wanhopig als iemand dan kan zijn, raakt de realiteit voor de persoon in kwestie ‘distorted’, dus is er van een bewust egoïstische daad geen sprake, denk ik.
Het is niet egoïstisch in de zin dat iemand expres zichzelf centraal stelt, maar het is wel zo dat diegene (onbewust) alleen aan zichzelf denkt. Dit komt natuurlijk doordat diegene zo ziek is, dus ik vind het niet gerechtvaardigd om boos te zijn op iemand die zelfmoord gepleegd heeft.
Jezelf voor de trein gooien vind ik inderdaad egoistisch. Er zijn nog zoveel meer manier om je leven te beindigen. Zelfmoord opzich vind ik niet egoistisch. Op een of andere (zieke) manier heb ik zelfs respect voor die mensen. Dat ze die stap hebben durven nemen. Moet je eens voorstellen dat je op dat punt staat en weet dat je over een paar seconde er niet meer bent. Doodeng. Heel bizar dat ze dan toch die stap durven nemen.
Ik vind het niet egoistisch, ik vind het een vreselijke manier om dood te gaan maar het is een keuze die je niet in een seconde maakt.
Het is niet egoïstisch, zoiets vind ik juist erg. Het kan wel zijn dat mensen vinden dat er betere manieren zijn, maar iemand die zelfmoord wil plegen gaat niet zitten nadenken over hoe die dood wil. De meesten kiezen voor korte pijn.
Ik ben het met je eens, het is niet egoïstisch, ik vind ook super erg. Het is natuurlijk wel een beetje ‘egoïstisch’ tegenover vrienden en familie omdat die hem/ haar moeten missen… eigenlijk een beetje beiden maar ik vind het vooral erg voor die persoon.
x
Het is in zekere vorm egoïstisch omdat een suïcidaal persoon vaak het vermogen verliest om zich helder in te leven in een situatie en helemaal in een eigen gedachten patroon gevangen zich. Van de andere kant denken veel suïcidale personen dat ze anderen er juist een plezier mee doen omdat ze hun familie alleen maar tot last zijn. Dat is vaak niet zo maar het denkpatroon is echt flink aangetast.
Het is zoals je zegt, iemand pleegt nooit zomaar zelfmoord. Het is niet omdat diegene daar zin in heeft en het gaat altijd gepaard met flink lijden van tevoren. Iemand ziet geen andere oplossing meer.
Mensen met suïcidale neigingen kunnen vaak niet meer reëel nadenken, ze kunnen niet meer relativeren zoals wij nu doen en vaak zien ze simpel weg niet in wat de gevolgen zijn. Het is iets heel moeilijks, en er rust een groot taboe op. Maar praten is de enige oplossing.
Ik heb dergelijke gedachtes wel gehad en juist de gedachte dat het egoistisch is samen met de gedachte dat het een laffe daad is, zorgen ervoor dat ik mezelf er niet in verloor. Wellicht ben ik nooit te ver heen geweest.
Ik kan me echter wel voorstellen dat je denkt dat het niemand wat kan schelen en dat leven zelf je niks meer kan schelen. Ik heb dus wel begrip voor mensen die zelfmoord (probeerden te) plegen. En dan moet je inderdaad erg ver heen zijn. In een fase waarin andere gedachten of woorden van mensen gewoon niet meer helpen.
Het laffe van de daad, daar bedoel ik mee: het is moediger om het leven wat je juist zo moeilijk vind aan te gaan. Ik erger me namelijk altijd aan mensen die vinden dat je veel lef hebt om voor een trein te springen. Als ik het moeilijk heb, probeer ik me goed te voelen om het feit dat ik er nog ben en blijf strijden. Dat houd me dan op de been.
Het egoistische ligt in het pijn doen van mensen in je omgeving. Het is enkel van nut als je het zelf niet meer ziet zitten en deze gedachte nog denken kan. Wanneer je denkt anderen enkel tot last te zijn of dat het niemand wat schelen kan, tjsa, dan is het in elk geval niet je intentie om egoistisch te zijn.
De manier waarop je zelfmoord pleegt. Het is beter om anderen er niet bij te betrekken, maar niet iedereen is langdurig suicidaal. Sommigen leven er naar toe en verrichten vooronderzoek, anderen hebben er gewoon genoeg van en willen NU dood (impuls). Op stel en sprong. Dan is van een dak springen / jezelf ophangen / voor een trein springen / met de auto crashen het dichtste bij. Het snelste zeg maar.
Pubers met liefdesverdriet die zelfmoord plegen hebben geen aanstelleritis. Ze hebben wel degelijk verdriet en zelfs als een poging of succes een schreeuw om aandacht is, (zoals het “verkeerd” doorsnijden van de polsen), bedenk je dan dat het ernstig is dat diegene om deze manier aandacht moet vragen om het daadwerkelijk te krijgen. Deze mensen verdienen even goed hulp. Dus dat je luistert naar het pubermeisje met liefdesverdriet in plaats van het weg te vegen met “gaat wel over” en “zal nog wel vaker gebeuren”.
Ik vind het niet egoïstisch. Maar als je het niet meer aankan, vind ik niet dat je het moet doen op openbare plaatsen. Oké, klinkt cru, maar ik weet het niet beter te zeggen. Ooit heeft een bekendheid zichzelf opgehangen in het park en dat vond ik echt idioot. Een toevallige voorbijhanger ziet daar ineens een lijk hangen aan een boom. En opgehangen mensen zijn niet het leukste om te zien. Die toevallige voorbijganger kan dan een trauma oplopen terwijl-ie gewoon met zijn hond in het park wilde gaan wandelen. Ik ga zelfmoord niet aanmoedigen of zo, maar verder vind ik het niet egoïstisch.
Egoïstisch? Nee.
Als je zelfmoordneigingen hebt ben je echt ziek. Dan zie je echt geen andere uitweg meer. En zelfs ‘hulp’ kan in sommige gevallen niet eens helpen. Of nog erger: een patient kan de stap niet maken naar hulp.
Overigens is in de trein bij het omroepen van ‘Een aanrijding met een persoon’, 9/10 keer zelfmoord…
Ik sluit me aan bij jou en velen boven mij en vind het niet egoïstisch.Shirley heeft mooi omschreven hoe ik ook ongeveer denk.
Ik denk niet dat mensen die echt op het punt staan voor de trein te springen nog kunnen denken aan/zorgen maken over de gevolgen voor omstanders. Zo’n daad komt dan misschien egoïstisch over, maar ik denk dat die mensen daar op dat moment ook gewoon echt niks aan kunnen doen. Misschien is het soms wel egoïstisch van de rest, in de zin van zij waren meer op zichzelf gefocust en merkten niet op dat iets heel erg mis zou gaan. Wat me overigens ook héél erg moeilijk lijkt, zoiets opmerken. Mensen zijn/worden steeds individualistischer. Ik vermoed dat hulp bieden ook zeer moeilijk is en iemand tegenhouden al helemaal. Het is dus niet zo dat anderen op welke manier dan ook “schuldig” zouden kunnen zijn omdat ze dit of dat niet hebben opgemerkt, absoluut niet!! Ook al merkt iemand het op, het helpt lang niet altijd. Ik heb nooit in een dergelijke situatie gezeten, dus voor mij is het natuurlijk allemaal makkelijker praten… Maar egoïstisch vind ik zelfmoord absoluut niet. Het komt voort uit iets heel complex, wat (denk ik) moeilijk te doorgronden is.
Mag ik de vraag omdraaien? Is het niet egoístisch om van iemand te verlangen dat hij tegen zijn/haar zin in blijft leven?
Natuurlijk is het verschrikkelijk dat andere mensen geconfronteerd worden met de zelfmoord van een ander, maar dat is iets wat onze samenleving zelf doet. Er is eigenlijk geen mogelijkheid om op een respectabele manier het leven te laten, dus worden er andere dingen verzonnen. En als je écht dood wilt, dan zoek je iets waarvan je weet dat de kans heel erg groot is dat je het niet overleeft.
Vorig jaar wilde een vriendin van mij eruit stappen. Aan alles was te merken dat ze het serieus meende. Hoeweli k het vreselijk vond, heb ik met haar een aantal afspraken gemaakt. Ze mocht er altijd met mij over praten, ze zou 3 maanden tijd nemen om erover na te denken en als ze echt wilde, dan kon ik haar wel niet helpen, maar ik zou ervoor zorgen dat ze op een -zover mogelijk- respectabele manier gevonden zou worden. Die drie dingen gaven haar de ruimte en rust en ze kwam erachter dat het toch iets anders was.
Laura, kun je het laatste deel van mijn reactie verwijderen. Slaat als een tang op een varken. ;-)
Gedaan (als je tenminste echt het allerlaatste stukje bedoelde). Bedankt voor je reactie :)
egoïsme? nee … sommige dingen zitten zo diep dat er geen andere uitweg is. ik vind dat er ook meer aandacht aan moet worden besteed op scholen.
Vind het erg om te zeggen maar dit heb ik ook wel eens gedacht & meteen weer uit m’n hoofd gezet! i love this life and my life and i enoy it (L)! Maar inderdaad het is iets wat in iemands hoofd zit. Nee ik ben het met je eens… wel vind ik het erg dat het misschien had goed kunnen komen en je nog had kunnen genieten :'(
ik zit zelf in een depressie heb al een opname achter de rug maar merk geen verschil, ik weet dat sommige het zien als egoisme, maar wat is er egoistisch aan als je voor je kinderen een betere moeder wenst? iemand die wel aardig is en niet om de haverklap het geduld verliest? een betere vrouw wenst voor je man omdat je door die depressie niet eens meer in staat ben genegenheid te tonen naar hem toe? wat is egoistischer? doorgaan met leven zodat zij niet door het verlies heen hoeven maar met (hoe ik mezelf op dit moment en al langere tijd zie) een rotmens in een huis te moeten leven of er een punt achter te zetten zodat zij een kans op geluk hebben???
Zelfmoord op zich is in die zin een zonde voor de mensen die economie en zelfzuchtige hechtingen hoog in het vaandel hebben.
De economie is erop gebaseerd dat je bijdraagt en vooral afdraagt aan belasting, goederen en of diensten.Denk aan werk en belastingen betalen alsook ziektekosten die je maakt moeten vloeien. Als iemand dus niet meer leeft komen die te vervallen. Dus overheden/gemeenschappen die geen directe binding met die zelfmoord persoon hebben willen dit dus verbieden en iemand dan levenslang laten leven, of eerder in het perspectief van de zelfmoordende persoon ; laten lijden levenslang.
Voor mensen die gehecht zijn aan de persoon; familie en vrienden is het meer egoistisch.Waarom? Omdat depressie met zelfmoord drang niet te vatten valt als 1 probleem. Elk mens is anders. Van geestesziekte tot aan financieel probleem kan de oorzaak hebben van die gedachten en daden. Ook frustratie wegens verlies en of zwaar ander trauma. Dat kan in veel gevallen zelfs de eigen ouder, broer of zus niet eens bevatten wat er dan omgaat in het hoofd van die persoon.
Punt is mensen met zelfmoord moeten de ruimte krijgen om dit bespreekbaar te maken , niet zo zeer als praatgroep. Maar meer in de vorm van een forum. De strafbaarheid moet afgelopen zijn met hulp bij zelfdoding. Dat is alleen maar een in de hoek drijver voor die mensen met zelfmoord gedachten. Juist DAT drijft mensen tot trein en zelfs idealogieen die de mensheid JUIST schaden vandaag de dag.
Als mensen toegang krijgen tot kennis om zelfmoord te plegen zonder anderen ermee te belasten is dat de best oplossing voor het probleem. Ju zult zien dat dan zelfmoord minder vaak voorkomt. Waarom? Omdat als je iets vrij toegankelijk maakt zullen alleen diegene die het echt willen en durven doen. Nu heb je talloze mensen die een poging doen en dan invallide raken en of vreeslijk leed veroorzaken binnen een familie/groep.
De belangrijkste drijfveer van zelfmoord is en blijft ongelijkheid.
Die is meer dan dat ik voorstel, ik ben arm en op de afgrond, ik beteken niets vergeleken bij die, was ik maar net zo als , enzovoorts.
Mensen die depressie/ellendig ronddwalen vallen soms niet eens op. Omdat ze toneel spelen tegen anderen om ‘gewoon’ te zijn. Maar als mensen eerlijker zijn en letterlijk geven om anderen… dan zul je zien dat sommige niet eens zelfmoord gaan plegen.
Ik zeg niet dat je je inkomen, hebben en houden moet weggeven aan minderbedeelden, maar als je merkt dat iemand niet zo goed zit, neem diegene op sleeptouw. Zoals eens in de week of anderszins. Naar de film, uit eten of gewoon op de thee of koffie een praatje.
En zeg nou zelf, de rijkdom in geld of goederen die jij hebt en die je NODIG hebt om te leven, hoeveel is dat? Ik las dat Nederland enkele honderden miljarden op Zwitserse banken hebben? kun je dat in 1 leven opmaken? Denk aan je kinderen, je familie etc.
Dat is pas egoistisch om dan te beweren; ach die neef, zoon dochter enz. had die maar moeten werken of harder studeren! Ja dat had misschien, maar wat was de eigenlijke grondslag tot die beslissing om dat niet te kunnen of doen; capaciteiten!
Kortweg; dan is het zijn eigen schuld pleeg maar zelfmoord zijn we af van jou ellende?
Maar nu het belangrijkste.
De persoon die zelfmoord pleegt, die doet het vol overgave! Probeer maar eens in een zwembad onder water te blijven… en dat gedurende langere poos. Je zult merken dat je heel snel naar boven wilt! Overlevingsdrang! Mensen wees niet zo ontwetend! Een persoon die zelfmoord heeft gepleegd heeft meer moed dan wie dan ook! Probeer maar eens tegen een boom aan te rijden, voor wie een auto heeft. Dat lukt je nooit! Je wilt het ontwijken!
Kortweg, de mensen die zelfmoord willen plegen lees dit aandachtig en de manier waarop je zelfmoord veilig en pijnloos kunt plegen bestaat! Leven bestaat uit water en lucht…water is vast, alles wat vast is , is pijnlijk…. lucht is vrij, alles wat vrij is is pijnloos….wat voor lucht is er naast zuurstof…
Met andere woorden, succes met je beslissing en nabestaanden, heb de moed om eens echt om je heen te gaan kijken wat iemand nu echt bezield, bel eens ga eens langs. Heeft iemand het niet breed en jij hebt duizenden of miljoenen Een levenslange uitkering met toeslagen en vakantiegelden; 900X12+600vkantiegeld+300langdurigheidstoeslag+200tegemoedkomingen=11900 per jaar maal levensverwachting 75 jaar ? Zelfmoord gemiddeld op een leeftijd van 40~ kost de staat dus 416.500,00 plus alle ziekte kosten GGZ en dokterskosten/medicatie.
Iedereen zeurt dat hij of zij geen geld heeft. Maar wat doen al die miljarden spaarcenten dan? Als je op je geld wilt zitten okee, eigen keuze. Waarom dan zo triest als er iemand zelfmoord pleegt? Dan heb jij grofweg bijna een miljoen meer te verdelen als gemeenschap! Is het niet?
Wat is meer egoistisch?
Punt is keuzes zijn in princiepe heilg op sociaal financieel niveau waarom ook niet op emotioneel, psychisch niveau?
Mensen denk na! Vind u het werkelijk erg dat iemand zelfmoord pleegt of is er meer aan de hand…zonder hem/haar heb ik meer…?