Je bent mijn bff, je weet het alleen nog niet

Ik ontmoette haar als de vriendin van. Meestal is de vriendin van niet leuker dan de vriend, maar zij overtrof hem in alle opzichten. Ze was grappiger, liever en vooruit, ook irritanter.

Toen ik haar voor het eerst zag, was ik een prinses en zij een tijger. De tweede keer waren we netjes in gala.
‘Ik wil je nummer!’ riep ik in aangeschoten toestand naar haar.
Zij kreeg mijn nummer, maar ik hoorde niets.

Via haar lover wist ik die van haar te achterhalen. Het eerste wat ik appte, was: ‘JIJ ZOU MIJ WHATSAPPEN’. Later hoorde ik dat ze dat heftig vond en bang was dat ik echt boos was. Ze wist toen nog niet dat ik bijna 80% van de tijd communiceer in Capslock en sarcasme, gewoon, omdat het kan. Ik dwong haar tot een afspraak en ze onderging het.

Daarna, toen ik in Rotterdam kwam wonen op vijf minuten fietsen van haar vandaan, ontstond het. Ik bracht vele avonden door op haar bank onder een dekentje, kijkend naar TLC en pannenkoeken etend. Later had ze het gore lef om te verhuizen naar Den Haag en nog veel later naar Rijswijk, of all places.

Ik organiseerde haar babyshower en toen zei ze: ‘Je bent mijn bff, je weet het alleen nog niet’. Ik wist het alleen wel.

Elke keer als we bellen (ze is een van de weinige mensen met wie ik vrijwillig bel) of als we elkaar zien, zijn we aan het kibbelen. We vinden niemand irritanter dan elkaar. Zij belt mij, terwijl ze ‘Laura’ van Jan Smit zingt en ik stuur haar kaarten met teksten als ‘Waarom ga je niet gewoon weg?’. Maar als ik verdrietig ben, weet ze me aan het lachen te krijgen. Altijd.

Ik ben opgegroeid met een broer en een broertje. Maar sinds een paar jaar weet ik ook hoe het is om een zus te hebben.