Taiwan, Taiwan, ik krijg er geen genoeg van

Van tevoren had ik me wel een beetje ingelezen, maar je weet nooit hoe een land is totdat je er bent (een van mijn vele #travelbloggerswisdoms). Maar jeetje, wat doen die Taiwanezen soms rare dingen (‘Omg Laura, dat mag je echt niet zeggen.’ ‘Alsof ze dit lezen.’ ‘Ja oké’).

Please wat????????

– Ik had al gelezen dat ze in Taiwan soms niet aan wc’s doen. Of nou ja, geen echte wc’s. Meer een soort van wit gat in de grond waar je boven moet hangen. Soms is daar niet eens wcpapier, maar een emmer met water. En dan moet je dus met je hand…
Daar had ik zo geen zin in. Ik stond al op het punt om de hele reis af te blazen, maar dat bleek verzekeringstechnisch niet te kunnen, dus vooruit dan maar. Gelukkig heb ik maar een keer moeten squatten (goed voor je spieren schijnt) en voor de rest was er altijd de keuze voor een echte wcpot of zo’n gatachtige constructie. Waar je wel rekening mee moet houden, is dat de leidingen slecht zijn en je vrijwel altijd je wcpapier in de prullenbak moet gooien in plaats van doorspoelen. Dat vind ik ook wel een ding ja.
– Met stokjes eten is minder moeilijk dan ik dacht en een alternatief is er ook niet. Soms boden mensen me een vork aan (ze hebben geen idee wat messen zijn, zelfs Enya’s ouders hadden alleen maar een scherp mes om vlees mee te snijden en geen messen om brood mee te smeren), maar als echte nep-Aziaat weigerde ik dat.

Mijn vrienden en trouwe lezers weten hoe ironisch het is dat deze bakkerij ‘Laura’ heet. 

– Tudududu hoor je en je denkt: de ijscoman! De teleurstelling is dan ook groot als het de vuilniswagen blijkt te zijn. Die komt elke avond langs en je moet dan zelf je vuilnis erin gooien.
– De perrons van de metro hebben poortjes die pas opengaan als de metro er staat. Zo kun je niet op het spoor vallen. Ik wil dit ook in Nederland, bij metro’s, trams en de trein. Pronto.
– Veel Aziaten dragen kleurlenzen. Niet voor een feestje, maar gewoon dagelijks en die zijn ook met sterkte verkrijgbaar.
– AirBnB en Uber zijn illegaal in Taiwan, maar dat houdt mensen niet tegen. Bij een AirBnB vroeg de host of we van de overheid waren, maar toen maakte Enya een foto van mijn jetlaghoofd en was het antwoord daarop wel duidelijk.
– Als meisjes korte jurkjes dragen, moeten ze er safety pants onderaan doen, want iemand zou maar je onderbroek kunnen zien. Ik heb persoonlijk mijn onderbroek al duizend keer laten zien tijdens het fietsen in de zomer op de Erasmusbrug, dus ik zie het probleem niet.
– Als je verkouden bent, moet je een mondkapje op, want anders steek je de rest van de wereld aan. Lekker niezen en hoesten en naar adem happen door dat klein beetje lucht wat je steeds maar weer in en uitademt. Lekker hoor.

– Als je in Taiwan eten bestelt, krijg je niet eerst allemaal je drinken en dan allemaal tegelijkertijd je eten. Nee, het kan zijn dat jij eerst je eten krijgt en de ander zijn drinken. Sowieso krijg je altijd een papiertje met de kaart erop waarop je moet aankruisen wat je wil en dat lever je in bij de toonbank.
– De lichtknoppen zitten buiten de kamers (dus bijvoorbeeld buiten de badkamer). IK SNAP DIT NIET.
– De tourbussen zijn superluxe. Je betaalt ongeveer zeven euro voor een rit van 2,5 uur en de stoelen zitten duizend keer lekkerder dan vliegtuigstoelen. Je krijgt je eigen televisiescherm, er is wifi en je kunt je telefoon opladen. In Nederland kost een buskaartje van de Hoeksche Waard naar Rotterdam al zes euro en dan zit je tussen de scholieren en snoeppapiertjes op een rotstoel. Ik protesteer.

Hun Engels is ook niet al te best trouwens.

– De karaoke is ook hier (net als in Japan) in aparte ruimtes die je huurt met je vrienden. Je kunt eten bestellen en drinken is gratis bij te vullen.
– Veel Taiwanezen (en andere Aziaten) hebben ook een zelfverzonnen Engelse naam, omdat hun eigen naam niet te onthouden is voor buitenlanders. Zo kostte het mij drie maanden om Enya’s echte naam te leren. De gekste Engelse naam die ik heb gehoord, is Rainie (ik durfde niet tegen deze persoon te zeggen dat dat geen echte naam is).
– Taiwanezen drinken vooral koude (!!!) zwarte thee met sojamelk.
– Je hebt hier veel night markets. Dat zijn markten die tot laat open zijn waar je bij allerlei kraampjes allerlei eten kunt kopen (allemaal voor geen geld). Mijn favoriet zijn egg waffles, gemaakt van dezelfde ingrediënten als pannenkoeken, maar dan in de vorm van eieren (of Hello Kitty), maar dat mag ik niet zeggen van Enya, want dan kom ik niet culinair en travelbloggery over. Je kunt ook stinky tofu halen (niet aan te raden), worstjes of patat met knoflook. En veel, veel meer.

Nee, gewoon nee.

– Bij die night markets zijn ook vaak kleine winkels. Vaak hebben ze niet eens een pashokje. Je mag hier geen topjes of jurkjes passen, alleen broeken, omdat ze bang zijn dat het kapot gaat en je kunt wel zelf inschatten of het gaat passen of niet (????????????????). Het is wel weer enorm goedkoop, dat dan wel. Je wordt gewoon aangesproken in het Chinees, ook al zie je er best wel Nederlands uit. Staar gewoon glazig in hun ogen en ze blijven Chinees praten. Hopeloos.
– Ze doen de natte vaat in een droogmachine. In de tijd dat je alles in die machine hebt gezet, had je ook alles zelf kunnen afdrogen, maar wie ben ik.

Dus ja, wat kan ik er over zeggen? Ik waardeer de goede leidingen in Nederland. Maar ik mis die verdomde Hello Kitty-egg waffles wel.