Jullie werden vast gek van de bubbel waarin ik leefde, zowel op social media als in het echt: het idee dat ik beroemd zou zijn. Ik strooide de #famous overal om me heen en het was niet voor niets, want ja, mensen: zondag ben ik voor het eerst herkend.
Ik had mezelf voorgenomen om erover bloggen als dat voor het eerst zou gebeuren, maar helaas ging het niet zoals ik dacht.
Dit dacht ik:
‘Ben jij soms Laura van Lauradenkt.nl?’
Met een mix van verrassing en een vleugje bescheidenheid kijk ik op. Ik zie er stralend uit, in mijn mooiste jurkje, net gekapte haren en slanke lijn.
‘Ja,’ antwoord ik. ‘Dat klopt.’
Meteen verschijnt er een brede glimlach op het gezicht van mijn fan.
‘Oh, wat leuk zeg! Ik volg je al jáááren en je schrijft superleuk en je bent geweldig en wanneer ga je een boek uitgeven? Mijn vader is een uitgever, die wil het wel doen hoor.’
Ik zet mijn handtekening, we maken een foto en dat was dan mijn eerste moment of fame.
Het ging zo:
‘Ben jij Laura?’
Als een domme koe staar ik haar aan.
‘Eh ja, wie ben jij?’
Er zit een gat in mijn panty, mijn haar is verwaaid en ik ben nog nooit zo dik geweest.
‘Ik ben Ilse.’
Ilse, Ilse. Welke van de duizenden Ilse’s die bloggen? (ja en jij maar denken dat er zoveel bloggende Laura’s zijn) (oké goed, het zijn twee Ilse’s en ik noemde natuurlijk net de verkeerde).
Ik probeer net zo over te komen als op mijn blog, leuk, grappig, gevat, slim (‘Zo, jij bent arrogant.’ ‘Dat wist je toch al?’), maar ik stotter en stamel en zeg de ene stomme uitspraak na de andere. Tot overmaat van ramp ken ik de blog van de jongen met wie ze naar Manuscripta was niet (nog steeds niet, ik ben de url vergeten) en verval ik dus maar in een awkward stilte.
‘Ehm ja, we gaan maar weer verder,’ zegt Ilse en ik doe een halfslachtige poging tot zwaaien.
Dat ging niet helemaal als verwacht.
Maar het heeft me er niet van weerhouden om de hele dag rond te bazuinen dat ik werd herkend*.
(*Ik was bang dat niemand me zou herkennen of dat het zo was van: ‘Oh, ben jij Laura denkt? Huh, je ziet er helemaal niet zo uit als op je foto, je bent veel lelijker, dikker en stommer in het echt.)
Haha, ik ga meteen checken op het blog van Ilse wat zij er van vond.
Ze vond het niet interessant genoeg om over te bloggen tsss.
Haha, als ik je ooit tegen kom, ga ik me voorstellen als iemand anders in plaats van Yak Man :b!
Ha, dat had je niet moeten zeggen, nu heb ik je door!
Het zijn er zelfs drie geloof ik, Ilses.
Hahaha, mooi deze post! Zo stom deed jij helemaal niet hoor, Laura! En ja, er zijn óók veel bloggende Laura’s, ghèhè! Trouwens, Joosts blog is nerdygeekyfanboy.blogspot.nl! Ghèhe.
Poeh, gelukkig maar. En thanks, ik ga kijken :)
Sowieso dat je famous bent. Ik zit nu zelfs aan de chocolade pepernoten omdat ik ze tegenkwam en dacht: eens even zien of Laura gelijk heeft en ze echt zo lekker zijn.
Ik bedoel maar!
Ik kan dus zeggen dat ik jou al eens gezien heb. Vet cool. En je bent net zo leuk als op je blog, don’t worry. ;)
Pak van mijn hart!
Haha ik ie het zo voor me :’)
Heey!
Ik heb je genomineerd voor de Sunshine Blogger Award! :D
Hope it makes you as happy as it made me :3
http://www.maylena.nl/sunshine-blogger-award/
Je hebt echt een coole blog, though :D
Ik doe niet aan tags, maar bedankt voor de nominatie, heel lief :) (en voor het compliment natuurlijk)
Nah, zoiets had ik al verwacht, maar ik volg niet echt andere blogs, haha.
Hahahaha, ja verhaal vertelde ze me! Maar gewoon de lieve variant hoor;) De blog van de jongen is denkt ik nerdygeekyfanboy.blogspot.nl :)
Haha nu ben ik erg benieuwd naar wat ze precies verteld heeft!
De volgende keren gaat het vast stukken beter!
Schaam je niet, ik kende jouw blog ook nog niet ;) En dat ongemakkelijke viel wel mee hoor, maak je geen zorgen! :)
Hahah ja, van die momenten dat je verbeelding en de realiteit zo sterk uiteenlopen dat het haast absurdistisch is. Geweldig.