Mijn moeder blies de lucht snel naar binnen, zoals je doet bij een paniekaanval.
‘Wat, wat, wat?’ zeiden Jeroen en ik.
Ik weet niet meer wat het was, maar waarschijnlijk iets als dat Mr. Selfridge weer op tv kwam of dat ze nog paprika moest halen.
‘Jeetje,’ zei Jeroen. ‘Jij lijkt écht op je moeder. Jij doet dat ook altijd.’
Ik betrap me er steeds meer op. Ik zeg dingen als ‘Het is of of, niet en en.’ en ‘Vraag ik me af in mijn onschuld.’ Uitspraken van mijn moeder. Ik vraag bezorgd aan mijn vriend of hij uitkijkt en heeft hij wel genoeg water gedronken vandaag?
Laatst keek ik in de spiegel en als door een waas zag ik de vrouw die mij op de wereld heeft gebracht.
Sommige mensen vinden het verschrikkelijk. Maar mijn moeder is een hele lieve gekkie die altijd voor iedereen klaar staat en de allerliefste van de hele wereld is.
Als ik daar op mag lijken: graag!
Wat herkenbaar! :-) Ik schreef er laatst ook al over. We ontkomen er niet aan he?
Wat lief.
De vrouw die mij vanuit de spiegel aankijkt lijkt ontzettend veel op mijn moeder. Het voelt eigenlijk heel vertrouwd en eigen.
Appels vallen niet ver van de boom Laura. Fijn om te lezen dat jij ook blij bent dat je op je moeder lijkt.
Ik ben nog steeds in denial maar volgens mij is er geen ontkomen aan…
Misschien ben ik ook in de ontkenningsfase net als Rianne, maar vind toch echt nog steeds dat ik op mijn vader lijk. De trekken die ik van mijn moeder heb (onzekerheid, snel op de kast te krijgen) zijn nu niet de trekken waar ik heel erg blij van word ;)
Mijn moeder zei vroeger altijd dat ik haar moest waarschuwen als ze op haar moeder ging lijken. Inmiddels heb ik dit al meerdere malen gedaan ;)
Qua uiterlijk lijk ik op mijn moeder, maar mijn karakter heeft toch echt het meeste weg van die van mijn vader. Trouwens, Enrico lijkt dan weer heel veel op mijn moeder haha.
Ze zeggen altijd wel dat ik qua uiterlijk en een beetje qua stem op mijn moeder lijk. En als je zoveel met iemand omgaat (jij misschien weer wat minder, maar ik natuurlijk nog wel heel erg) dan is het ook wel logisch dat je dingen overneemt. Soms een beetje irritant, maar ik kan niet anders zeggen dan dat het een mooi mens is en ik daar op zich best wat van weg wil hebben. Gelukkig maar!
Ik heb dat ook. Vooral als ik bozig ben schijn ik precies mijn moeder te zijn, terwijl ik dat vroeger zo haatte!!! Maar ja, uiteindelijk vind ik haar na mijn puberteit toch wel weer lief enzo en vind ik het niet meer zo erg.
Tja. Soms heb je dat he ;) Men zegt dat ik op mijn vader lijkt. Zelf zie ik het niet.
Haha, herkenbaar. hoe hard ik vroeger ook riep dat ik noooooiiit op mijn moeder zou gaan lijken, volgens mij ben ik niet meer te redden…
Ik voel me een beetje spuit elf maar: erg herkenbaar inderdaad, ik begin ook steeds meer op haar te lijken maar ook ik heb de liefste moeder op de wereld dus dat vind ik helemaal niet erg :)
Als ik in de spiegel kijk, zie ik meer mijn vader…. ben ik ook wel blij om :)
Gelukkig maar. Ik lijk ook op mijn vader en daar ben ik eigenlijk best happy over.
aaah wat lief!
Ik heb van allebei mijn ouders wat. Vind ik helemaal niet erg.
Dat is fijn als het om een fijn persoon gaat. Ik heb dat heel lang gehad met een alles behalve fijn persoon….