Ik ben de beste vriendin die er is

‘Krijg je eigenlijk een babyshower?’ vroeg ik aan de zwangere vriendin.
‘Nee,’ zei ze. ‘Maar dat zou ik wel willen.’
Ik zei dat ik het wel aan de vriend zou vragen en die zou het dan aan haar zus vragen (het was het meest logisch dat zij het zou organiseren). Maar de vriend vroeg het niet, want zo is hij.
‘Hij heeft het niet gevraagd, want zo is hij.’ zei ik dus.
‘Ja,’ beaamde de vriendin. ‘Zo is hij.’
Ondertussen nam ik contact op met de zus en regelde ik het samen met haar. Ik ging zelfs naar haar toe (in 020, mensen, dat doe ik niet voor mijn plezier) en sprak ik met de zus en de moeder over de babyshower. Terwijl we dat deden, belde de vriendin.
‘Ik kan nu niet bellen,’ zei de zus. ‘De buurvrouw is er.’
Ondertussen waren we aan het roddelen over hoe ongelooflijk eigenwijs de vriendin was en dat ze het zo vaak over mij had. ‘Mijn vriendinnetje Laura,’ zei ze dan. Ik kon niet wachten om het hierover te hebben met de vriendin, maar ja, ik moest het geheim houden.
Ondertussen belde de vriendin, die inmiddels met zwangerschapsverlof was, me elke dag.
‘Ik vind het echt jammer dat ik geen babyshower krijg,’ zeurde ze.
‘Ja, echt heel jammer,’ zei ik. ‘Maar ja, je bent nu 38 weken en er is gewoon geen tijd voor. Ik ga het echt niet doen.’
We besloten dan maar met zijn tweeën te high tea’en. Maar life’s a bitch, want naast ons begon een babyshower. Tranen rolden over de wangen van de vriendin.
‘Niemand vindt mij leuk,’ huilde ze.
Ik troostte haar en van binnen brak mijn hart.
‘Dat is niet waar. Het is gewoon te laat oké. We doen wel iets leuks als je bevallen bent.’
Echt jongens, ik mag wel een Oscarnominatie krijgen voor deze acteerprestatie

De week erna stond ik in Den Haag. Ik had roze en blauwe ballonnen bij me. Terwijl de vriendin niets vermoedend met een vriendin had afgesproken, versierde ik samen met de vriend en de familie het huis. Ondertussen stroomde de rest van de familie en haar vriendinnen binnen. En ja hoor, daar kwam ze.
‘WOW,’ zei ze. ‘WOW.’
Natuurlijk moest ze huilen. De rest van de avond verkeerde ze in shock, want ze had nog die ochtend tegen de vriend gezegd dat ze nu wist dat de babyshower er toch niet meer zou komen.

Later legde ik het verhaal uit. Dat de babyshower al lang voordat zij begon te zeuren en te huilen gefixt was. Zij dacht nog: ‘Ja, Laura heeft gezegd dat ze het niet ging doen. En ik snap het wel, want zo lang zijn we niet bevriend (noot van de redactie: al drie jaar, maar oké). Laura weet gewoon nog niet niet dat ze mijn bff is.’ Maar ik ben een geweldig persoon en natuurlijk doe ik dat voor die eigenwijze drol. Ik ga niet zeggen dat het makkelijk was (een babyshower organiseren is meer werk dan je denkt), maar het was het allemaal waard.

Weken heb ik doodsangsten uitgestaan, want wat als ze al zou bevallen en de hele organisatie voor niets was geweest? Maar een paar dagen na de babyshower beviel de vriendin. Ik houd nu al van dit kind dat goed luistert naar tante Laura.