Bloed, zweet en blauwe plekken

Dionne staat dus te shinen op de voorgrond, maar op de achtergrond doe ik alsof ik iemand die me steekt met een mes in elkaar sla, dus ja.

Na alles met de buurman, een jongen op straat die zei dat hij me zou vermoorden, omdat ik ‘Houd je bek’ zei toen hij me een kutho*r noemde en het laatste nieuws voelde ik me niet al te veilig meer. Maar ja, je bent een vrouw en bovendien maar 1.55m, dus wat kan je doen? Ik besloot dat ik wilde leren om mezelf te verdedigen. Ik had eigenlijk geen idee hoe ik dat moest doen (ja, in de ballen trappen en je sleutels in de hand houden, maar voor de rest?) Ik las over Krav Maga, een zelfverdedigingsmethode uit Hongarije en Israël,  en dat wilde ik wel proberen. Ik durfde alleen niet.

ik heb namelijk vele trauma’s overgehouden aan gymles (de piepjestest anyone?) en ik wist dat je er bij Krav Maga niet ongeschonden uitkwam. Maar toen was daar Dionne, mijn spirit animal, omdat ze gewoon zegt wat ze denkt tegen onbeschofte bejaarden en die ging allerlei sporten uitproberen in Rotterdam. Nu moest ik wel. En ik ging.

Het was leuker dan ik had verwacht. We begonnen met rondjes rennen in de gymzaal, waardoor ik even zin had om huilend weg te rennen. Maar het was allemaal te doen. We leerden hoe je je moest verdedigen als iemand je steekt met een mes (of een bitchslap geeft, maar wie ziet het verschil in het donker). Tip van de dag: AFSTAND CREËREN. Ren weg als dat kan en zorg anders voor zoveel mogelijk afstand door te trappen en als dat niet gaat door te slaan. Als je op de grond ligt, zit je in een heel slechte positie dus probeer zo snel mogelijk op te staan.

Dit trappen en slaan moest je natuurlijk oefenen bij elkaar. Ik probeerde uit alle macht om Dionnes voorgevel niet aan te raken. Niet dat ik daar graag aan zit, maar ze geeft nog borstvoeding en dat is pijnlijk en ik zag al voor me dat er dan zo’n borst uit elkaar spat en nou ja. Dionne kan helaas hard trappen (we hadden wel stootkussen, maar dan moet je hem wel goed voor je doen, ja, ik heb het tegen jou, Laura), dus ik ben er niet ongeschonden vanaf gekomen.

De volgende dag klaagden we allebei over blauwe plekken en spierpijn, zoveel spierpijn. Maar alles beter dan een messteek.